anneme gidiyorum
her hasretimde doktugum gulleri toplayarak...
agladıgım da dokunan ellerini duyarak
gülüşü geliyor gozlerimin onune
sebepsizce bende guluyorum
gidiyorum anneme!
ayaklarım ilk defa benim degil di san ki
yollar o kadar sarp geliyordu ki
ozlemin agırlıgını cehremde ki gozyaşı hissettiriyordu
ruyalarımda da gidiyorum anenme...
bilinmez diyarların doyulmaz kokuları sarıyor bizi
sevgiye susamış,annesinin sıcaklıgına hasret
oylesine mahcup kucuk bir yavru edasınca
cocuk halim ile gidiyorum aneme...
cokuyor yuregime iyice annesizlik
engel olamıyorum ki onu anmaya
ayrılmanın zorlugunu bilerek
ellerimi bırakma duserim diyerek
gelin kız gibi gidiyorum anneme...
ne yazık ki gelmişti ayrılık
yuregim yeter restini cekmişti bir kere
bırakıyorum annemi yine
ÖZLEMİN KARA KUTUSUNA...
GÜLHAN