Çay dedim...
-demli mi diye sordu !
Ahh bu soru; tabi ki demli idi,
Çay açık yüreğim senliydi, bu yüzden hep demli idi...
Bakıyorum da ne ihtimaller denemişim,
Sadece deminde bir sevda için...
Çay demlemek gibiydi sevdaya başlamak;
Bismillah deyip ateşi yakmak,
Sevda suyunu gönül çaydanlığında kaynatıp,
Sonra aşkı bir güzel harmanlayıp,
Sabırla, duayla...demine bırakmak...
Dem dem koymaktı yüreğe,
Sonra yudum yudum şükretmekti yüreğe değdirene...
Ve bir ömürlük deme değil iki cihan tek bir deme ram olmak duasıydı...
Nasipse hep demli...
Hep senliydi...
Başeditim topla bizi başına, çaylar yolda ,
Yüreğimiz dost da.
Huzurun adresi burda...
