yapraklar bile biliyor düşme sırasını
ayrılıyorlar tutundukları dalından
Rabbimiz emrediyor düş diyor
itiraz yok
soluyorum,kuruyorum dalımda durmalıyım demiyor
ne kadar asil bir itaat
bizlerde olmayacağı kadar
evet ne nefsi,ne hevesi yoktur belki de dalında duran yaprakların
bir daha yeşerir miyiz kaygıları da yok
biz insanların o kadar çok var ki
yarın ne olacağım acaba
bugünü yaşamadan
yarına varmadan geleceği tasarlar
senetimiz varmış gibi yarına çıkacağız gibi
anı yaşayamadık
günün üzüntüsünden
geleceğin düşüncelerinden
kendimizi alıkoyamadık
bize düşen bugün kul olmak
ibadetlerini ihmal etme,gereğince çalış rızkını Rabbin verir
ne yaşlanmaya bırak ibadetlerini
ne gençliğine güven ebedi gibi
eylül yaprakların ne gençlerin mezarlarının üstüne düşüyor
oysa onlarında gelecekteki hayalleri vardı
şimdi o hayallerini toprak kapladı ,,,,, |