Can anacığım ! /Abdulkadir Seven
Geceleri uykularını bölen, hayatı omuzlarında taşıyıp, evlatlarına adayan analara ithaf olunur....
Can anacığım !
Senin bir parçan olarak hayata adımlarımı attığımdan beri gözlerini kırpmadan uykunu böldüğün, hala şimdi ne yapıyordur,ne yer ne içer dediğin evladın...Hastalandığımda o yoksul halinle evladına ilaç alamadığın, sırtına giydirecek mont bulamadığın o haylaz yavrun.Izdıraplı yıllarda 12 eylül'ün sert rüzgarı bizim evede uğradığında ekmeğin yanında yiyecek katığı olmayan pak anam.Sadece evladım yesin diye gözünden bile sakladığın katıklar aklıma geldikçe yüreğim yanıyor anne!
Hatırlarmısın anam çocukken arkadışımın evine gittiğimde akşam olmuş ve o çocuğun babası oğlunu sevdiğinde benim nasıl içim gitmişti. Ağlayarak sana ''benim babam neden gelmiyor anne !'' derdim. Babamı çok uzakta, çocukluğumu sokaklarda, hayatı ise sadece kavgada buldum anneciğim...
Can anacığım !
Hani derdin ya ''ALLAH'a kul olmak için önce yanmasını bilmek gerek'' anne o yanmanın ne olduğunu şimdi iyi anlıyorum inan anam.Sensiz geçen kış günlerinde,sürgün gibi zoraki bize seferberlik çıktığında aylarım hep bu kavramı anlamakla geçti.Anladımki ben yanmassam, o yanmassa bu sevda da büyümez. Kıldığım namazlardan dolayı suratıma inen yumruklar, karda giyemediğim botlar bana çok şeyi anlattı. Felluce'yi, Kandaharı,grozniyi,inguşatya'yı anladım anne.! O yoksul ve sıkılmış yumrukları gördüm.Islık sesleriyle gelen mermiler nasılda yürek dağlıyor ey sevgili anam.! Nice evlatlar ölürken analarında öldüğünü görüyorum..Bu içimi yakıyor anneciğim.!köhnemiş zihniyete kusasım geliyor adeta...
Can anacığım !
Üzerime bu kadar titreme dediğimde ''sende ana baba ol anlarsın.''derdin. Büyüdü şimdi senin o haylaz evladın. Eli ekmek, sıcak bir çorba, helalinden nafakasını kazanmak için dik ve onurlu mücadelede yer almanın yolunu arıyor.Fakat anacığım bunca riyakar suratlara, helal/haram kavramlarının birbirine girdiği ortamda çok zorlanıyor ve Rahmanın merhametine sığınıyorum.
can anacığım !
Senin bunca yiğitliğine, Rabbine olan safi ve bilgisizce zahidane ibadetine rağmen... bizler aynı sevdayı yıpranmış zihinlerimizde bulamıyoruz.Söylesene anam! bunca acı ve ızdıraplara rağmen nasıl imanınını muhafaza eyledin.Ne mahrem diye akrabalardan oldun ama örtünden olmadın.
Kimsesiz evladların anası olmayı kendine şiar edinen can anam ! Felluce, Kandahar, beyrut, grozni, inguşatya ve yeryüzü çocukları anasız ve onların yüreği bizimkindende yanık. Onların ne beklemekle gelecek uzaklardaki babası/anası nede barınacak sıcak yuvası var.Bu hayırlı günlerde, bereketli topraklarda belki çok şey istiyorum ama kimsesizlerin anası olurmusun can anacığım!..
Seni kendi nefsinden çok seven oğlun Abdulkadir