[TufeyL]

Derdimi seviyorum...

Bahcenin suyunu kestiler,cicekler soldu,meyveler dokuldu ve yapraklar sarardi.Dunya dikenlere kaldi.Kapinin onune gul diktim,sarmasik ektim,gelip gecenlerin ici asilsin diye.Insanlar gulleri kopardi,hayvanlar sarmasiklari yedi,geriye yine dikenler kaldi.
Hic unutmam,hasat mevsimi yaklasiyordu,mahsul bolmu boldu.Birgun,bir sam yeli esti,yapraklar sapsari oldu,meyveler burustu,dikenler bayram ediyordu.Felaket elele,kolkola geliyordu:Bir baska zaman bulut gibi cekirge geldi,yesil yapraklarin hepsi gitti,geriye sadece dikenler kalmisti.
Yesile dusman olanlar,dikenlerlere dost olmustu.
Cicek gibi insanlar gitti,ibadet meyvalari dokuldu,yemyesil kulturumuzu sam yeli aldi,son kalanlarida kuzey ruzgarlari dondurdu,dunya dikenlere kalmisti.
Olmayan bahcenin,bahcivanini buldum.Onun yanina cirak girdim"Dertlerden dert,dikenlerden diken begen"dedi.
Anladim ki"derdimi sevmek"le ise baslamaliyim.Birden bire ic dunyamda bir ciglik dolasti:"Cilesini cekmedigin sey senin degildir"Herkes birseye sahip cikarken,benim payima DIN dusmustu.O'na sahip cikmak istedim,baktim ates!Elime aldim yaniyordum,biraksam dinsiz kalacaktim.Ister istemez"derdimi sevdim"
"Dinin sahibi"dine hizmet edecek kimseleri tayin ediyordu.Felaket diyarinin mukimi oldum.Camur icinde kok salan cekirdek gibi,istiraplarimiz,hayatimiz olmustu.Insan hayati sevmezmi?
Gunahta olmenin,sevapta dirilmenin cilesi vardi,hasrin boylesinde bayram edilmezmi?

Hekimoglu Ismail