Yetişkin Yüreği Dayanmıyor
Günlerdir enkazın altında. Ekipler çıkarmaya çalışıyor.
Yabancı birini görünce "Siz benim evime nasıl girdiniz?" diyor. Kardeşim çok minik ölmüş olabilir o benim yanımda yatar" diyor.
Ambulansta "Aa dışardaki evlere ne olmuş" diyor
Nasıl dayandın deyince "55 saat avucumun içindeki kuşumla konuştum" diyor
Hadi kalk diye seslenince "Uyuyordum, noluyo ya" diyor
Başka kimse varmı diye sorulunca "Kardeşim var ama uyuma taklidi yapıyor" diyor
Su verilince "Teşekkür ederim, sağolun" diyor
Su istermisin denilince "Daha muayene olmadım" diyor
Abla olmuş "Ayaz biryerin acıyormu diye kardeşine soruyor"
Kolonu kesicez seni alıcaz deyince "Kolumu mu keseceksininiz" diyor.
Seni çıkardık işte deyince "Gözümü açayım mı artık" diyor.
Bunlar ayrı ayrı depremden çıkan çocukların tepkileri. Yetişkin aklının alamayacağı cümleler.3 gündür 4 gündür orada ama teşekkür etmeyi ihmal etmiyor. Kardeşinin yaşadığına inanmak için kendisine oyun yaptığını düşünüyor. Böyle işte...
Hastaneler annesiz babasız refakatçisi olmayan çocuklarla dolu.Enkazdan çıkan mutlaka ya annesini ya babasını ya eşini ya çocuğunu soruyor. Herkes eksik. Allahım bu nasıl acı...
Acı halimize....