10 gündür Hatay'da olan Beşir Derneği gönüllüsü ve depo görevlisi kardeşim geldi. Son depremden 1 gün önce. Hatay'dan aradı onunla uzun görüştük. Onun izlenimlerini anlatayım size.
Anlatırken sanırsın umrede benim kardeş.)) Romantik romantik anlatıyor.
"Abla elhamdulillah şöyle hizmet, çok şükür yardım ediyoruz, Hamdolsun, inanılmaz bir lezzet, tarifi yok...."
Yahya hocamı sahaya çektim neyse
)
1. Abla Antakya yüzde 90 yıkılmış şehir yok dedi. Çok eski tarihi bir şehir olduğundan yerle bir olmuş dedi.
2. Buraya gelen "KESİNLİKLE ALLAH RIZASI İÇİN VE GÖNÜLLÜ OLARAK" gelmeli. Yoksa üzücü başka başka davranışlara şahitlik ediyorsun dedi.
3. Valiliğin yardım koordine merkezleri var. Mesai saatiyle çalışıyorlar koordinasyonları çok zayıf. Biz deopalrdan ürünleri yüklüyoruz, arkadaşlar dağıtım yapıyor çok koordineyiz gece yarilarina kadar çalışıyoruz dedi.
4. Burda Süryani, yahudi, hristiyan her din her mezhepten insan var. Ayirmadan yardım yapıyor çorba dağıtıyorsun. Hepsini kucaklıyorsun.
5. Burda sanki herkes ihtiyaç sahibi. Depremzede yada değil ayiramiyorsun zaten hepsi muhtaç. O arsız hırsız tipleri görmezden geliyorsun dedi.
Ve bunca yıldır hizmet içindeyim eğitim, seminer, vakıf, yardım vs. yaparım. hayatımda hiç bu kadar kendimi işe yarar, iyi hissettiğim bir an olmadı dedi
Hatay'dan da aktaracaklarım bu kadar. Nebevi Sevda bakalım o neler anlatır..