Soluk oL! Can oL.!!
Yüreğim hüzün yüklü, bulut olmuş, dolmuşum,
Umut çiçeklerini birer birer yolmuşum,
Issız zamanlardayım aynalarda solmuşum,
Geceler buz bakışlı şafaklarım hardadır…
Baharı görmeyince çiçek dalda açar mı?
Yâri görmeyen gözler ışığını saçar mı?
Gülü terk eden bülbül, bu kadar da nâ-çar mı?
Gül solmuş, boyun bükmüş, gönül ahu zardadır…
Bu bir yürek sesidir, seni sevdiğimi bil!
”Sevmiyorum! ” desem de yalan söylüyor bu dil!
Bende bir tek sen varsın, geride ne varsa sil!
Görmez senden başka yâr, göz hayâda ardadır…
Dilsiz çığlıklarımı rüzgârlara salsam da,
Ayaz sensizliklerde ölümlere dalsam da,
Korkma! Çalmam kapını, eşiğinde kalsam da,
Seni sensiz yaşayan, can boranda kardadır…
Bu gönül iflah olmaz, ses vermezsen çağrıma,
Eller çare bulamaz sinemdeki ağrıma,
Yaban elde ölürüm, basmaz isem bağrıma,
Gönül düşmüş maraza, çare yalnız yârdadır…
Bir yanım yalnızlıktır, bir yanım hepten kayıp,
Coğrafyam kabul etmez! Senli düşlerim ayıp,
Bu soluksuz yüreği bir garip hasta sayıp,
Soluk ol! Canda can ol! Cânân cansız dardadır! ...
Saadet ÜN