[AşıkıZehra]

Babacığım, babacığım...

Resulullah`in (saa) vefati üzerine Hz Fatima (sa) agit
yakarken su siiri okudu:

"Yerin tabakalarinin altinda kaybolup gidende:
Eger feryadimi ve haykirisimi duyuyorsan üstüme öyle musibetler
Geldiki,bunlar gündüzlere ugrasaydi geceye dönüsürlerdi.
Korunakliydim,Muhammed`in gölgesinde hic bir haksizlikdan korkmazdim,
Benim icin bir siperdi.Bugünse bir alcakdan korkuyorum ve sakiniyorum
Bana haksizlik etmesinden,hirkamla saviyorum bana zulmedeni.Eger gecesinde
Agliyorsa kumru üzüntüden bunaldigi icin,bende sabahimda agliyorum.
Senden sonra hüznü arkadas edinecegim senin icin döktügüm gözyaslarini
Gerdanlik yapacagim.Ahmed`in topraginin kokusunu alana ne gerek!
Cok uzun zaman hic bir koku almasa da ne gerek!"

Babacigim gücüm tükendi,bedenimde hal kalmadi;düsmanim sematet etti
(dil uzatti) üzüntü beni öldürdü.
Babacigim,yanliz,saskin ve tek kaldim,sesim tutuldu belim kirildi
Hayatim bunaldi günlerim karardi.
Babacigim,senden sonra yanlizligimi giderecek göz yasimi dindirecek
Zaafima care bulacak bir munis bir yardimci bulamiyorum.
Babacigim,senden sonra Kur`an`in muhkem ayetleri unutuldu;
Cebrail ve Mikail`in indikleri yer yok oldu.
Babacigim,senden sonra sebebler (iliskiler) degisdi kapilar yüzüme kapandi.
Babacigim,senden sonra artik dünyadan nefret ediyorum,nefesim tükeninceye
Dek sana agliyacagim.
Babacigim,sana olan askim tükenmek bilmez,sana olan hüznüm sona ermez.
Eyvay babacigim ."



alinti