[Verda_Naz]

Direnişin Keklik Kokulu Şairi:Mahmud Derviş

"Ey kızım seviyorduk seni

Şimdi yüksek suskunluğu bekliyoruz

Huş ağacından süpürgeler taşıyoruz

Üstümüzde öfkeyse dağıtırız… dağıtırız

Ah ondan… ne diye avuçlamadık göbeğini ufkun

Her uzanışında ellerini

Bizi boğmaya yeltendiğinde

Beyrut yok

Sırtımız önümüz denizin sırları yok

Kanımızı yitirene kadar evet

Anıların sözcüklerini yitirene kadar

Ancak söylerim şimdi yok

O son bombardımanda yok

O yer çukurda başka bir şey kalmadı yok

O ruh içinde kalmadı yok

Beyrut yok!"

Direnişin şairi; Mahmud Derviş'in defnine binlerce müslüman katıldı. Uluslar arası bir haber ajansından canlı olarak şahitlik ettim define. Bazı aksaklıklıklardan dolayı ancak aktarabiliyorum size. Az da olsa Yahudilerden de cenazeye katılanların olduğunu söylüyor sunucu. Ve bir yahudi barış aktivisti hanıma söz veriyorlar.

Mahmud Derviş'in mazlum, sesi kısılmaya çalışilan bir halkın sesi olduğunu söylüyor bayan. "Muhabir İsrailli diğer yahudiler de sizin gibi mi düşünüyor?" diye soruyor.

Bayan "böyle olmasını isterdim ama malesef buradaki Yahudilerin çoğu Filistinlilerin aşık olamayacağını, içlerinden şair çıkamaycağını düşünür, çünkü onlar Filistinlilerin insan olduklarına bile inanmazlar" diye cevap veriyor.

Bir Yahudi bunu diyebiliyorken, bizim ülkemizde birçok insanın Filistinlilerin durumunu ve Siyonizmi görmezden gelmeleri içimi burkuyor. İnternet üzerinden filim izleyebildiğimiz birkaç siteye Filistin, Irak, Afganistana dair bazı filim isimlerini verip yayına koymalarını rica ediyorum, günlerdir cevap bile vermiyorlar. Oysa sitede Nazi kaplarına, Avusturalya Yerlilerine dair bir çok filim var. Bu filimlerde de göz yaşlarımı tutamıyorum ama Siyonistler, geçmişte yaşanılanları şimdi fazlasıyla farklı beldelerde başka masum insanlara yapıyorken, hala geçmişin filimlerini pazarlayarak bu günü örtbas etmeye çalışmanlarını da hazmedemiyorum!

Kuşlar bana bıraktı şarkılarını

Ve ben koştum

Yürek atışına tarlaların.

Kanımın derinliklerine in

Derinliklerine in

Derinliklerine ekmeğin

Yalın bir yurdumuz olsun

Yasemin bir düşün beklediği.

Her günkü Ahmed

Saf ve Basit Ahmed

Nasıl kaldırdın ayrılıkları

Meyveyle taş arasında

Kurşunla geyik?

Arap Ahmed, diren!

Kuşatma altında gezeceğiz

Ulaşıncaya dek kıyısına

Ekmeğin ve dalgaların.

Öleceğiz düşü uğruna

Bir yurdun

Ve bekleyen yaseminlerin.”


Mahmud Dermiş/Filistin