[Aysima]

[CENTER]Öyle çok pazarlık ettim ki seninle ey Rabbim..
Sen çağırınca kendime ait vakitlerden çalındı sandım.
Ezan okununca mesela,
Sevdiklerimle geçirdiğim zamanların azalmasından kaygılandım.
Vakit girince, içim cız etti hep.
Odamdan uzaklaştım, bıraktım işimi, keyfimi bozdum.
Öylece namaza durdum.

Ayak diredim, “az sonra kılsamda olur” dedim.
Az sonralarım çok sonralara döndü.
Geç kaldım.
Sonunda ayaklarımı sürüye sürüye vardım huzuruna.
Pazarlığımı vaktin daralmışlığını bahane ederek,
yeniden ileri sürdüm.
Kaçıyordu ya namaz, o yüzden çabucak kıldım.
Hemen selam verdim, hemen kalktım, rahatladım..

Oysa rahatlığı sana borçluyum.
Bunu biliyorum..
Ama unutuyorum..
Ağrımayan her bir dişim kadar huzur borçluyum sana.
Tenimin acımayan her bir noktası kadar,
rahatlık borçluyum sana.
Kazara dişlerim ağrıyacak olsa,
her biri için harcıyacağım zaman senin.
Tenim her noktasından yırtılacakmış gibi acıyacak olsa,
kendi kendime dar geleceğim huzursuz günler senin.
Neyi kimden kaçırıyorum ki ben ey Rabbim..
Aldanıyorum..
Kendimi aldatıyorum..
Bu kadarla kalsa iyi,
Gün oldu usandım.
Sabırımı tükettim.. tükendim..
Kendime yontmaya heveslendim.
Benden istediğin zamanı çok gördüm.
Benden istediğini benim için istediğini bile bile
huzurunda huzursuz durdum.
Günümü delik deşik etmeni,
işimin arasına kesintiler sokmanı,
hayatımın ortasına duraklar koymanı,
uykumu bölmeni lüzumsuz gördüm.
Beni bana bıraklarla durdum huzurunda.
İçim başka yerlerin türküsünü söylerken
Ben seccademde belki sadece bedenimle mıhlı kaldım.
Oysa sen, dilersen dar edebilirsin zamanı bana.
Korkulu bir savaşın orta yerinde,
Ateş ve kan kusan bombaların altında,
Günümüde, işimide, uykumuda hatta rüyalarımıda
delik deşik etmelerini takdir edebilirdin.
Düşmeyen bombalar kadar,
Tenime uğramayan sancılar kadar,
Yöreme uğramayan kaygılar kadar,
Farkına varamadığım sessizlikler kadar
genişlik borçluyum sana..
Ben neyi kimden saklıyorum ki..
Öylesine bir pazarlık benimkisi..
Tuhaf.. Anlamsız.. Ama pazarlık işte..
Kendimi bir yere koyuyorum, seni bir başka yere.
Kefenin birinde benim istediğim
Öbüründe senin dilediğin.
Sanki benim istediğim senin dilediğinin dışındaymış gibi..
Senin dilediğin benim isteklerimin aleyhineymiş gibi..
Bir tür pazarlık yani..
Öyle içten pazarlıkki bu,
kendime bile söyleyemiyorum.
İtiraf ediyorum, gözlerimle birlikte
gönlümüde secdene kilitlemeye çok gördüm
Kendimi sıfırlamayı secdede
Benliğimi hiçe indirmeyi beceremedim.
Ensemde kaderin sıcacık nefesini hissettirecek
o teslimiyetin vadisine bir türlü inemedim..
Acelem vardı..anlımı koyduğum gibi kaldırdım seccadeden
Bütün benliğimle aşağı inemedim.
İşim vardı..secdemi kısalttım.
işime zaman kazandım..
Secdeye kalbimide sığdırmaya çalışmadım..
Uykum vardı..secdemi sığ bırakıp,
uykumu derinleştirdim.
Ey Rabbim..
İtirafımdır, şuracıkta söylüyorum.
Bencilliğimide sırtıma alıp rükularda eritemedim.
Bedenim eğilirken huzurunda,
emrolunduğum gibi dosdoğru olmanın ağırlığını sırtıma almayı
hep erteledim..
Sırası değildi..Hele dur sonra da olur’du.
Oysa sen dileseydin,
Sevdiğimin cılız nabızlarının eşliğinde,
Loş ve neşesiz bir yoğun bakım odasında,
Uykusuz, kaygılarla dolu, umutsuz,
çaresizlikler içinde, ürpertiyle, korkuyla,
Secdeden sakladığım gözümü, gönlümü
bir mönitörün ekranına kilitleyebilirdin.
Dileseydin,
Yeryüzünün sükunetini bir anda kesip
Küçücük bir duvar kıpırtısının gölgesinde
mini mini bir sarsıntının beklentisi içinde
Secdene çok gördüğüm saçlarıma aklar düşürebilirdin.
İçten pazarlık mı denir buna bilmem..
Ben biliyorum..
Sen beni, benim bildiğimden daha iyi biliyorsun.
Bir sen duydun beni ey Rabbim.
Sırrımı bir sen bildin.
Kendimi gereksiz görürken seccadenin üzerinde,
Dudağım anlamına yetişemediğim kelimeler için oynarken,
Sen beni söylediğimden fazlasıyla duydun.
Söyleyemediğimde, dile getiremediğimde bildin.
Ruhumu alıp uzaklara gittiğim halde,
Bir bedenimi bıraktığım halde huzurunda,
Kovmadın beni kapından..
yanında tuttun.. yakınlığında tuttun..
İtirafımdır,
Öyle anlatıldığı gibi özlemeyi beceremedim henüz namazı.
Aradan çıkarmaya çalıştığım oldu,
Geçiştirdim.. bir sorundu çözdüm.. hallettim..
Selam verip sonra yaşamaya başladım.
Yaşamayı namazın içinde aramalıydım ama..
Olmadı işte..
Kafa tuttum açıkça..Ayak diredim.. pazarlık ettim..
Ama sen utandırmadın.
Yine yine yine huzuruna aldın beni.
Her secdede rahmetinle okşadın anlımı
Her rükuda aferinler fısıldadın gönlüme.
Her vakit yeni bir sayfanın aktığına çağırdın ruhumu
Yüzüme vurmadın.. azarlamadın beni.. aşağılamadın..
Hepten umut kesmedin benden.. Yok saymadın.. Utandırmadın..
Ey Rabbim.
Benim içimin içini bilen Rabbim.
Pazarlık ettiğimi seninle bir sen bildin.
Kimselere söylemedim.
Bir sana açabilirdim içimi.
Bir sen ayıplamadın beni çünkü.
Ben böyleyim işte..
Yine bana aitlerin hesabını yapıyorum.
Oysa herşey sana ait.
Ben bile bana ait değilken..
Ben senden neyi sakınıyorum ey Rabbim..
Niyedir bu pazarlık..
Nedendir..
İşte böyle..
İtirafımdır..
Kimseye söyleyemediğim..
Kimselere diyemediğim..
Yalnız sana söylediğim.
Öyle ya, başka kime söyliyim
Başka kimin anlayışından medet umayım..
Ben böyleyim Rabbim..
Dil sizin..
Çare sizin..


Senai Demirci