Mümin efendimizi çok sevmelidir
2/2/2002/
Bilinmeyen zamanın, bilinmeyen deminde;
Bilinmeliğimiz için, sevgi bir eylem idi.
Ne babamın aklı erdi, ne annem farkındaydı;
Ezelde kün kudretiyle, rahmolan haylığımın.
Katreme yüklenen sırlar, hislerimde fark olup,
Canda varım bende işte, der gibiydim anneme.
Benzi yılgın, gönlü algın, bilmeden sarhoş gibi;
Kah kusarak, kah düşerek algıladılar beni.
Benle bile birlik olup, saadet ile coştular.
Anne-babam işbu anda, mutluluktan uçtular.
Babam koca olmak ile, anam annelik için,
Varlığımı beklediler, yandılar için, için.
Hasret ile beklenilen, hem umutla özlenen;
Varlığıma nice sevgi, hem en içten beslenen.
Vakit doldu, yol göründü, geldim bu alemlere,
Ağlamaktan gözüm soldu, karıştım elemlere.
Zaman dene eylem ile, geliştim herkes gibi,
Dolandım bacaklarına, sevilmek gayretiyle.
Kardeşimin gelişiyle, itibarım azaldı,
Anladım ki, sevgi eksik, bu ebeveyn olsada.
Yaşamanın gayesine, kendimi amaçladım,
Ezelin o hasretini, sabırla hissederek.
Fıtratıma yüklenilen, islamı anlayınca;
Ufkuma güneş doğdu, kendimi buldum gibi.
Birle başladı, çoğaldı, bilginin amelleri;
Bir’i bildim bu demde, birliğine ermeyle.
Kul bilincine arındım, varmak için ezele,
Faniyi fark edebildim, marifettir diyerek.
Nefsimin türlü hilesi, hem yüceltti, hem itti,
Tövbeyi eylemeseydim, kim bilir ne haldeydim.
Böylece yaş kemalinde, haddi bilmeye erdim,
Sukut eyleyip, alemde huzuru bulmak için.
Dost diye aradıklarım, çok zaman na ehildi,
Hakiki dost Gani imiş, faniyi bildiğimde.
Rehber-i kur’an ile bir sünnete sarılmışım,
Kullara tebessüm ile sevgiyi bulmak için.
İrcii sözüne kulak oldum, beklemekteyim,
Ol selam ki Hak katından, kim bilir gelir diye.
varıdatı sır yani