Hiç konuşmamalıydın Belkide......
Cemre döküyorum gözümden toprağa
Baharım erken gelsin diye...nafile!
Bir ses ver n'lur...
Nerdesin?
Gidişine anlamlar yüklemeye çalışıyorum...
Havayı bahane ediyorum mesela.Kuşlar bile göç ediyorlar işte,doğa kanunu bu diyorum...kendimi inandıramıyorum.
Seni doğaya sığdıramıyorum...
Sonra peşpeşe başka bahanelere sığınıyorum.Saçmasapan,inanması güç,tutarsız...yok,olmuyor.Her bahane açıklamasını,acı gerçeklerini savuruyor yüzüme...
Kapıyı çarpmadan,yavaşça çekseydin...hissetirmeden hiç
Ya da ''seni hep sevdim'' deseydin
Demedin!...Tek kelime etmedin...
Oysa sen dile getirmeyi severdin,herşeyi anlatmayı,yorumlamayı...
Konuşurdun
Suskunluğa hiç yer vermezdin,hep apaçık,hep duru...
Seninle tanımladığım anlamlarımı yitirdim gidişinle...Benimsenmiş cümleler eksik şimdilerde.Ve kelimeler bölük-pörçük dilimde...
Eksik yanlarda keskin bir sen kokusu...
İçime çekiyorum...doymuyorum!
Seni her anlama dahil etmemeliydim belki,
Ya da düşlerimi teslim etmeseydim keşke ellerine...
Keşke suskunluğunu da görseydim öncelerde
Ya da sen,hiç konuşmamalıydın belkide...