[ahmetmehdi]

ah minel aşkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk

bu aşık başka bir ülkede ikarostur. damla damla iner gökyüzünden. her damla hattatın kagıdına konar, ne var ki kimse uyanmaz. çiftci tarlasını ekmeye devam eder. bu sefer hem ikaros hem maşuk başlar aglamaya. ikaros düşerken "ah minel aşk" diye bağırır, maşuk dökülen balmumuna elif'ten fitil yapar yanar. maşuk sanatcı olur. sanatını kimse görmez ama ikarosun sıcaklıgıyla yanmıştır bir kere. kagıdı son kez alır göz yaşlarının arasına bir elif çizer. bu elif de sevgilinin burnu olur. (inanmaya elif harfini ters cevirip bakar) aşık maşukunun kokusunu murekkepte bulur ve hasret biter. buna bakıp gıpta edenler de şiir yazar ağlarlar:
ah mine'l-aşk ve hâlâtihî
ahraka kalbî bi harârâtihî...