Eylül Yüzün
Kapatıyorum kıyıya vuran öykünün sayfalarını
Kuytu bir masaldı diyorum
Satır aralarında acıya eşitlenen
Öyle ya yarım kalan masalımdın
İki temadan ibarettin
Eylüldün
Hüzündün…
Söz dinlemiyor sensizlik yine
Sen damarımdan sızıyor ruha bedene
Çocukluğumun sitemiyle bileyliyorum direncimi
Kararlıydım düşmeyecektim senli günlere
Anılara pranga vuracaktım
Elinin tersiyle hüzne itilen ben oldum…
Kalemime bulaşıyor yine sen kokulu tümceler
Satır aralarında yine takatsiz kalıyorum
Yıkılıyorum öznesi ve yüklemi sen olan bu acıya
Maddenin sen halini tadıyorum…
Anıları vuruyorum şakağından
Hicaz makamından işliyor burada zaman
Göze alıyorum susmaları
Anlıyorum susulacak bir yar olmadığını…
Mevsim yine kırılgan eylül
Sokak başlarında pusuya yatan hüzün
Uzanıyor yatağıma salkım saçak
Yorgan niyetine alıyorum özlemleri…
Senaryo değişmiyor devretse de zaman
Yakılmıyor eksi ikilerde bakışların
Vurdumduymaz bir aşktı
Payıma hüzün kaldı….
Tutukluyorum kan revan olsa da sesini
Felç eden sözlerini parmak uçlarımda gezdiriyorum
Kan revan etse de kalemimin mürekkebine buluyorum
Kahramanı oluyorsun mahfi masalımın…
DAMLA AYDIN
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]