BİZ NEREDE HATA YAPTIK?
BİZ NEREDE HATA YAPTIK?
Avrupalılar müslümanlar hakında en çok şu iki sorunun cevabını merak ediyormuş:
1-Müslüman ülkeler neden çok fakir?
2-Hz.Peygamber niçin çok eşlidir?
İslam coğrafyasına baktığımızda içler acısı halimiz maalesef ortada...Filistin'den Bosna'ya,Irak'tan Çeçenistan'a,Keşmir'den Doğu Türkistan'a her yer kan ağlıyor.Müslümanlar başta savaş olmak üzere açlıkla,fakirlikle,cehaletle,çıkarlarının peşinden kendilerini sürükleyen kukla rejimlerle mücadele etmeye çalışıyor.Bu hale gelinmesine sebep olan fail de çok uzaklarda değil aslında;hatta yanı başımızda :
KENDİMİZ...
Bizler müslüman olmakla İslam'a kendimizi uydurmadık.Vazgeçemediklerimizi İslam'a uyarladık.Yanlışlarımıza sürekli kılıf uydurduk.Hatalarımız önce alışkanlık haline geldi.Alışkanlıklarımız zamanla davranışlarımıza dönüştü.
Yalanın çok zararlı ve günah olduğunu söyleyen baba, az sonra gelen telefonu hanımına açtırıp kaş göz yaparak kendisine yok dedirtiyor.Kavganın kötü bir davranış olduğunu öğrencilerine anlatan öğretmen tenefüste koştuğu için öğrencisini darp ediyor.Tebliğ yapan, İnsanlara Allah rızası için İslam'ı öğretmeye çalışan bir adam evde karısına değer vermiyor.Kızına israfın kötü bir huy olduğunu öğreten bir anne pirincin yarısını lavaboya süzüyor.
Kısacası çağımızın müslümanlık anlayışı ''söylem müslümanlığı'' olmuş.Başkalarına hep doğruyu anlatan,ama söylediklerini uygulamaktan aciz,yanlışlıkları dile getiren ama çözümü hakkında görüş bildirmeyen, hiç bir çabası olmayan kitlelere dönüşmüşüz.İç hesaplaşmamızı halletmeden dış dünyayı ıslaha çalışmışız.Halbuki hareket noktamız benliğimiz olmalıydı.Bizi biz yapan değerler sistemi oluşturabilmek,iman etmenin, teslim olmanın gerektirdiği duruşa sahip olabilmek...Aslında tüm mesele burada.
''Kâmil müslüman'' dediğimiz olgu da yıllardır bu yüzden yanlış anlaşılmıştır.Dindar ,dini bütün, iyi müslüman denilince aklımızda hep ibadetlerini düzenli yapan,kimsenin etlisine sütlüsüne karışmayan,mütevazi, kendi halinde kimlikler canlanıyor.Esasında kâmil müslüman ,iman ve ibadet vazifelerini hallettikten sonra başkalarının derdine düşebilen, çevresine duyarlı ,sosyal, en olmaz durumlarda bile çare üretebilen etkin bir insan modelidir.Bir müslümanın namaz kılmasının,oruç tutmasının veya ibadetlerini yerine getirmesinin diğer insana faydası nedir ki?İbadetini yapan kişi ancak bireysel sorumluluğunu yerine getirmiştir.Rabbinin üzerindeki nimetin hakkını zerre nisbetinde de olsa iade etmiştir, hepsi bu...Kâmil/olgun ise müslüman bununla yetinmeyip Kur'an ve sünnet üzerine inşa ettiği varlığıyla toplumu doğru yola sevketmeye çalışır,sorumluluğu yaşadığı sürece bitmez.
Nitekim Rabbimiz '' Hem sizden meydana gelmiş,önde giden,hayra davet eden,iyiliği güzelliği emredip kötülüğü ve çirkinliği yasaklayan bir
TOPLULUK olsun.İşte onlar kurtuluşa erecek olanlardır''(1)buyuruyor.İşte, ancak kâmil müslümanların oluşturacağı bu topluluk,bizleri içinde bulunduğumuz durumdan kurtarabilir.Yalnız benim, senin, Ayşe'nin,Ahmet'in iyi müslümanlığı ile bu iş yürümez.Ancak şuurlu bir topluluk ,İslam'ın yaşanması noktasında katalizör vazifesi görür.
Zulmün, taassubun,fitnelerin, özellikle şiddetin hat safhaya ulaştığı dünyamızda bizleri feraha ulaştıracak ,adaleti ve hayrı önceleyen zihniyetlere ihtiyacımız var.Bu zihniyet kalp ile Kur'an'ı birleştirmekle işe başlayacak.Ümitsizlikten uyuşmuş gönülleri bin şevk ile açacak.Mantıkla ilhamı yan yana yaşatacak.Hayatın sürekli ve kesiksiz ibadet aşkı olduğunu;hareketlerimizin bir iman ve heyecan yarışı olduğunu asrın soluk benizli ,ümitsiz ve inanmaya takatsiz çocuğuna öğretecek.
Bizi kurtaracak ruhu bulduğumuz gün ise kalbimizden şu sevinç feryadı kopacak:''Ben seni uzaklarda ararken sen kendi evimde idin''(2)
-------------
(1)Al-i İmran 3/104
(2)N.Topçu,( 2006),
Var Olmak,İstanbul,Dergah Y.
AYSEL DEMİR
27.01.2010