[KARAKÖSE]

Müslümanlarda İlmin Türü paradoksu/M.METİN ADIGÜZEL

İslam geleneğinde ilimler dini ilimler ve fenni ilimler olarak ikiye ayrılmıştır. Zamanla fenni ilimlere la dini ilimler denmiştir


.İlimlerin kıyasında dini ilimler ilimlerin özünü oluşturmuş, tefsir, fıkıh, kelam, hadis gibi dini ilimlerin dışındaki sosyal ve fenni ilimler detay olarak görülmüştür. Hatta felsefe, sosyoloji, psikoloji gibi sosyal bilimlerin okunmasına ve onlarla meşgul olunmasına inancın tehlikeye girebileceği düşüncesi ile karşı çıkılmıştır. Bu gün bile birçok geleneksel Müslüman, çocuğunun felsefe okumasına şiddetle karşı çıkar, inancını kaybedeceğinden korkar. oysa teoloji kendi içinde güçlü bir felsefi yorum barındırır.
.Fenni ve sosyal bilimlerin önemsiz görülmesi Müslümanların kendilerini bir çembere hapsetmelerine sebep olmuştur. Tıpkı duvarlarla örülü bir köyde kendi başlarına yaşayan, duvarların dışındaki hayatı önemsiz gören bir topluluk şekli çizmişlerdir; ta ki birileri tarafından duvarları başlarına yıkılıncaya kadar.
Oysa aynı gelenekçi düşünce Peygamber Efendimizin ilim Çin’de olsa da gidip alın hadisini İslam’ın bilime verdiği önem olarak ileri sürer. Ancak bu söz uygulamada hayat bulmayacak olursa hiçbir şeyin delili olamaz. Sadece bir söz olarak kalır .

.Peki, Çindeki ilim ne ilmidir? Açıktır ki Çinden edinilecek bir ilim ne tefsir, ne hadis nede fıkıh ile ilgili olacaktır. Gelenek bu çıkmaza takılmamak için Çinden alınacak bilimin yalnızca teknik bilim olacağını savunmaya başlamıştır. Ancak bir şey göz ardı edilmiştir .
Teknik bilim durup dururken ortaya çıkmaz, fen ve sosyal bilimler olmadan teknik bilim olamaz. Avrupa Afrika’yı sömürmeden önce sosyoloji ve antropoloji öğrendi. İsrail önce felsefe ve sosyoloji sonra fizik, kimya ile yola çıktı.

Geleneksel İslam insanı öldüren şeyin atom bombası olduğuna inandı, oysa insanı atom bombası öldürmez, onu öldüren şey sosyoloji bilmeyişidir. çünkü sosyoloji tüfek, çelik ve mikrobu kime karşı nasıl kullanacağını öğretir insana.
KARAKÖSE