[KARAKÖSE]

Müslümanlarda Türbe Paradoksu/M.METİN ADIGÜZEL

.
İslam ölülerin yıkanmasını, temiz bir bezle kefenlenmesini, kefenlerine güzel kokular sürülmesini emreder. İslam’da ölünün arkasından bağırıp çağırmak, saç baş yolmak, ağıt yakmak yasaklanmıştır.

Mezarlıkların etrafının duvarla yada çitle çevrilmesi; mezarların yeşillendirilmesi, baş ve ayak hizalarına sınır taşı konması islamın teşvik ettiği durumlardır. Buna karşın her bir mezarın etrafının mermer benzeri taşlarla özel olarak yapılması, mezar üstünün kapatılarak kümbet şeklinde inşa edilmesi, mezar binalarında namaz kılınması, mezar başına oturulup saatlerce ölüye kuran okunması şiddetle yasaklanmıştır.

Zihinsel gelişimin durgunlaşması, Müslümanların mutlaka birilerini taklit etmeleri gerektiği düşüncesinin yavaş yavaş toplumu ele geçirmesi, insanımızın pagan inançlara doğru yol alınmasına sebep olmuştur. Taklit eden kişinin neyi niçin taklit ettiğini bilmesine lüzum olmadığı inancı, Müslüman toplumun ilmi belli alimlere terk etmelerine ve kendilerinin anlamsızca taklitte kalmalarına yol açmıştır. Bir sonraki adımda ise taklit edilen şahısların mezarları özel ziyaretgâhlara çevrilmiş ve yaratıcı ile bir bağlantı noktası mekanı olarak değerlendirilmiştir.

Biz İslam âlimleri taklit edilmesin demiyoruz ama taklit eden kişinin iyi ile kötüyü, faydalı ile zararlıyı, helal ile haramı birbirinden ayırabilecek dini bilgiye sahip olması gerektiği göz ardı edilerek, taklitçilikten doğacak mesuliyet müçtehide yüklenerek kuru bir taklitçilik geliştirilmiştir. Amaç sorumluluktan sıyrılıp inancın hesabını ictihad sahibine yüklemektir.

Tüm sorumluluk ictihad sahibine yüklenince, müçtehit doğal olarak insanüstü bir konuma yükseltilir. Sözleri ilahi sözler gibi algılanır ve kudreti ilahi bir kudret seviyesinde görülür. Böyle bir halin toplum tarafından benimsenmesiyle, insanlar artık yüce kudret sahibi yerine müctehide dualarını sunmaya başlarlar. Müctehid duaların sunulduğu tanrıvari bir hale bürününce mezarının üstünün kapatılarak kümbet yapılması zorunluluğu doğar.

Şahıs yüceltildikçe mezarına bir şeyler eklenir. Mezarına eklemeler yapıldıkça şahıs yüceltilir. Derken öyle bir noktaya varır ki; müctehid bir tanrı, türbeside bir kabeye dönüşür. Beklide daha da ileri gidilir, çünkü kabenin duvarına yüz sürmek, kabenin taşını kutsamak yasakken, türbe duvarına yüz sürmek sevap kazandırır hale gelir.

Türbeler avam tabakası tarafından yaratıcı ile kul arasında birer bağlantı noktası olarak değerlendirilirken, birileri tarafından da sömürü aracı haline getirilir. İnsanlar türbelere konan kumbaralara para atmaya özendirilmiş, bu şekilde dileklerinin kabul edileceğine inandırılmaya çalışılmıştır. Zihni esir alınan insanlara, kim olduğu belli olmayan mezarların üstüne bina yapılıp muhterem falan baba türbesi şeklinde sunulmuştur.

Bu gün türbede yatan kişiden ziyade, türbe binasının kendisi öneme sahiptir. Günümüz de türbede yatan kişi İslami kişiliğe sahip bulunmuş olsun yada olmasın, tüm türbeler birer puthane görüntüsüne sahiptirler. Bazen islamla hiç alakası olmayan şahıslara bile türbe yapılır ve yaratıcıya ulaşımda araç haline getirilirler.

Sonuç olarak türbeler islami anlamda hiçbir yüce değere sahip değillerdir. Tarihte avam tabakanın belki halis niyetle ziyaretgah haline getirdiği bazı mezarlar, bu gün için insanlığı sömürme düşüncesini güden gücün kullandığı bir araca dönüşmüştür.

KARAKÖSE
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]