[İBRAHİM İNECİK]

Lâ/İbrahim İnecik

Fatih Camii'nden Bir selâ yükselir..
Uçuşur güvercinler..Kanat çırparlar bulutlara doğru..
Ben yürürüm.. sen Kokan sokakları..
Dönüp dönüp ardıma bakarım..
Belki geçtiğim yollardan çıkarsın..
Ardımdan Koşup ..
Yâr..dersin...
Off..
Sevgili..
Öldürecek Bu düşler beni...

Gidiyorum dedi..
baktım sadece ..
mevsimlerden hazandı..
verdiği sözler geldi aklıma; kurduğumuz düşler..
Nereye..? diyebildim sadece..
hani beraber ölecektik..?
Sustu..
tüm yeminleri yutarak batan güneşe baktı...
Aşk dedim..
Bitti dedi..
sustum..
ve gitti...

Mâkber'e doğru yolculuk var bu gece..
Kimsesizler rıhtımına demir atmış faili belli bir aşk..
Her anı Ebediyete yol alır ruhumun..
Bir seni istemiştim; Çıkarken Mahşer meydanına..
- Lâ..
dedi gaiplerden bir ses..
- Lâ..
Aşk sana yasak; dedi..
üşüyorum; Kalbimdeki Meryem ölüyor..
tüm saflığımı.. masumiyetimi yakıyorum..
Aşk'a artık Lâ..
Diyorum..

Ahir Zaman şarkıları söylüyorum yokluğunda..
Kendi kıyametimi yaşıyorum her an..
Dağlar dürülmedi..Yıldızlar dökülmedi.. Güneş sönmedi belki ama..
Kalbim Öldü..Kentim Öldü sevgili.. .
Bir ahir zaman akşamıydı..
beraber türküler söylerken.. vurdun beni..
kalbimin tam orta yerinden..

Gözlerinden tanırım seni..
Dudaklarından dökülen ıslıktan..
Bezmiş bir sonbahar gibisin...
Haziranda yağan kar gibi..
Sana dair cümlelerim alfabenin ortasında yer alır hep..
Sözlerine idam sephaları kurduğum
Gülüşüne Kurban ettiğim gecelerim..
Ve her saat başı beni başbaşa bıraktığın sensizliğin...
Yâr..
Gözlerinden Tanırdım ben seni..
Bir zamanlardı o..
Çünkü..
gözlerinin bendim RENGİ..!!


Geceye Bir Şarkı yaz dedi..giderken..
Yeni ölmüş bir kaç mısra..
Dumanı tüten bir yürek yangından sonra..
tam dökülecekken kalbim; geçtiği yollara..
Sus dedi .. Lâl olmuş dilim..
İki dağ arası yalnızlığa gömül dedi..
Görmesin kimseler..
Tutulmasın ay.. dökülmesin yıldızlar..
Kıyametine daha çok var..
Sus dedi..
gitti..
Ve sustum..

İbrahim İNECİK
[Linkler Ziyaretçilere Kapalıdır.Giriş Yap Veya Üye Olmak için TIKLAYIN...]