Srebrenitsa'da ne Olmuştu?

[Medineweb]

Srebrenitsa'da ne Olmuştu?

8 bin'den fazla Boşnak’ın katledildiği Srebrenitsa Katliamının üzerinden 17. yıl geçti...






Avrupa'da dünyanın gözleri önünde en büyük etnik katliamlardan biri yapıldı. 8 bin'den fazla Boşnak’ın katledildiği Srebrenitsa katliamının üzerinden 17. yıl geçti...

SREBRENİTSA'DA NE OLMUŞTU?

1993'te BM "güvenli bölgesi" ilan edilen ve BM'nin koruması altında bulunan Srebrenitsa, Bosna-Hersek savaşından kaçan birçok müslüman Bosnalının akınına uğradı.

Daha sonra Bosnalı müslümanları silahsızlandıran Hollandalı askerlerin yönetiminde ve korumasında olan Srebrenitsa'da temmuz 1995'te yaşları 14 ile 75 arasında değişen 8 bini aşkın müslüman Bosnalı erkek ve çocuk katledildi. Bölgede konuşlanmış BM barış güçleri ise katliamı önlemedi.


Uluslararası adalete ifade veren katliamdan kurtulan kişiler, Srebrenitsa'da BM'nin Hollandalı askerlerinin kent çıkışındaki üssünün çevresinde, ormanlarda ve çevre yollarda Sırp güçlerinin Boşnakları katlettiğini anlattı.

Katliamdan, çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşan yaklaşık 15 bin kişi kurtulmayı başardı. Katliamdan sağ çıkanların büyük bölümü Boşnak Hırvat Federasyonu’nda mülteci olarak yaşıyor.

Srebrenitsa'da öldürülen Boşnakların kesin sayısı bilinmiyor.

KATLİAMDA ÖLÜ SAYISI HALA TESPİT EDİLEMEDİ

Srebrenitsa'da yapılan katliamda öldürülen Boşnakların kesin sayısı bilinmiyor. BM'nin eski Yugoslavya Savaş Suçları Mahkemesi savcısı, 7 ile 8 bin kişinin öldürüldüğünü belirtirken, Bosna Sırplarının hükümetinin hazırladığı bir raporda ölü sayısı 7 bin 779, Boşnak hükümetinin raporunda ise 8 bin 374'den fazla olarak gösteriliyor.

HİÇ TOPLU MEZAR GÖRDÜNÜZMÜ?
Srebrenitsa ve çevresinde bulunan toplu mezarlarda binlerce kişinin cesedi çıkarıldı. Bosna Hersek’in tamamında ise toplu mezarlarda binlerce kişinin cesedi çıkarıldı.


Cesetler toplu mezarlara atılırken buldozerler tarafından parçalandığı için kimlik tespiti çok zor. Ayrıca Sırplar katliamı gizlemek için bazı cesetleri ilk gömüldükleri toplu mezarlardan çıkarıp, başka yerlere tekrar gömmüşler.*
SREBRENİTSA'DA ASLINDA NE OLDU?
NİSAN 1992:

Bosna-Hersek'te savaş başladı. Sırp ordusu doğuya doğru hızla ilerledi ve nüfusun yüzde 75'ini Müslümanların oluşturduğu 36 bin nüfuslu Srebrenitsa’yı ele geçirdi. Birkaç ay sonra Boşnaklar kasabayı geri aldı.
OCAK/MART 1993:

Sırplar Boşnakların elindeki bölgelere karşı saldırıya geçti. Srebrenitsa ve Zepa, Sırpların elindeki bölgenin oldukça içlerinde, düşman birlikler tarafından kuşatılmış bölgeler haline geldi.

Çevre bölgelerden kaçan Boşnakların göçü sonucu Srebrenitsa'nın nüfusu 60 bine çıktı. Su, gıda ve tıbbi malzeme kıtlığı başladı.

NİSAN 1993:

Birleşmiş Milletler, Srebrenitsa, Zepa ve Gorazde'yi, diğer üç bölge ile birlikte BM koruması altındaki 'güvenli bölge' ilan etti.

BM Barış Gücü, bu bölgelere asker sevk etti ve Sırp saldırıları durdu. Ancak Srebrenitsa etrafındaki Sırp kuşatması devam etti ve sonraki iki yıl içinde çok az sayıda insani yardım konvoyunun kasabaya girmesine izin verildi.

MART 1995:

Karaciç, Srebrenitsa ve Zepa’nın tamamen dış dünyadan koparılmasını emretti ve yardım konvoylarının bu kasabalara ulaşması engellendi.

9 TEMMUZ 1995:

Karaciç, Srebrenitsa’nın alınması emrini verdi. Sırplar kasabayı ele geçirmek için 'Krivaya 95 Operasyonu'nu başlattı.

Srebrenitsa'yı kuşatan Sırplar, BM Barış Gücü’ndeki Hollanda askerlerinin gözetleme mevzilerine saldırdı ve 30 kadar Hollanda askerini rehin aldı.

10 TEMMUZ 1995:

Sırp ordusu Srebrenitsa'ya top ateşine başladı. Hollanda güçleri Sırplara, sabaha kadar geri çekilmezlerle NATO’nun hava saldırısı düzenleyeceği tehdidinde bulundu.

11 TEMMUZ 1995:

NATO savaş uçakları Srebrenitsa etrafındaki Sırp tanklarını bombaladı.

Sırp ordusu kasabaya bombardımana yeniden başlayacağı ve rehin Hollanda askerlerini öldüreceği tehdidinde bulundu. Aynı günün akşamı Sırp Genelkurmay Başkanı Ratko Mladiç Srebrenitsa’ya girdi.
11/18 TEMMUZ 1995:

Aynı akşam 15 bin kadar Boşnak askeri ve sivil, dağları aşarak Srebrenitsa’yı terk etti.

Birçok Boşnak bu sırada topçu ateşi ve keskin nişancı ateşiyle öldürüldü. Sırp askerleri yakalayabildiklerini de öldürdü.
Srebrenitsa içindeki Sırp askerleri ise kadın ve çocukları ayırarak, otobüsler ve kamyonlarla Boşnakların elindeki bölgelere gönderdi.
16 yaş ile 70 yaş arasındaki yaklaşık 8 bin Boşnak erkek, depolara, okullara ve ambarlara dolduruldu ve kurşuna dizilerek toplu mezarlara gömüldü.
11 temmuz 1995 günü Srebrenitsa’ya giren Sırp güçleri II. Dünya Savaşı'ndan sonra en büyük etnik kıyıma imza attı.
1993′te BM 'güvenli bölgesi' ilan edilen ve BM’nin koruması altında bulunan Srebrenitsa, Bosna-Hersek savaşından kaçan birçok müslüman Bosnalının akınına uğradı.
Daha sonra Bosnalı müslümanları silahsızlandıran Hollandalı askerlerin yönetiminde ve korumasında olan Srebrenitsa’da temmuz 1995′te yaşları 14 ile 75 arasında değişen 8 bini aşkın müslüman Bosnalı erkek ve çocuk katledildi. HOLLANDALI BİRLEŞMİŞ MİLLETLER ASKERLERİ KATLİAMA GÖZ YUMDULAR, GÖRMEZLİKTEN GELDİLER! Bölgede konuşlanmış BM. barış güçleri ise güya katliamı önleyemedi!

*Cesetleri bir toplu mezara gömen Bosnalı Sırplar, daha sonra suçlarını gizlemek için toplu mezarı buldozerlerle kazarak çıkardıkları cesetleri daha küçük toplu mezarlara gömmüştü.Öyle ki bazı kişilerin ceset parçaları birçok toplu mezara dağılmıştı. Kural gereği cesetlerin üçte ikisi bulunmadan gömülmesine izin verilmiyor.

Hazırlayan / Derleyen : Zeynep Değirmencioğlu / Mostar

[aslıı]

‎11 Temmuz 1995 yılında Srebrenitsa'da hayatlarını kaybeden 8372 şehit Boşnak kardeşimize Allah'tan rahmet diliyoruz

[JAZARİ]

Yaşasın zalimler için cehennem !!!

[İnceSızı]

Masumiyet; Bosnalı bir çocuğun,
katliamda ölmeden önce annesine sorduğu soruda saklıydı:

'Çocukları küçük kurşunla öldürürler değil mi anne?'

uzgn

[muallime]

Tanrı'nın bile utandığı Suçlar için Özür dileriz

Yukarıdaki özür pankartı, Srebrenica’nın hemen girişinde yer alır. Adını gümüş madenlerinden alan bu kentin rengi 1995’teki toplu katliamlardan sonra kan kızılıdır. Yörede “mezaristan” denen upuzun kabir tarlalarında binlerce başsız, vücutsuz, kolsuz erkek kemikleri yatıyor.
Kısa ve acı bir hatırlama: 1993 yılında Sırp zulmünden kaçarak Bosna’nın kuzey doğusuna yığılan Müslüman halk için Srebrenica’da çok uluslu gücün koruması altında bir kamp (güvenlik bölgesi) ihdas edilmişti. Oluşturulan bu güvenli bölgeyi 600 Hollandalı piyade korumaktaydı. 1995 yılında Sırp güçler, ağır havan topları ile BM’ye ait güvenli bölgeyi çember içinde kuşattılar. Müslümanlar kendilerini korumak için BM’ye teslim ettikleri silahlarını geri istediler fakat bu istekleri kabul edilmedi. 10 Temmuz günü Hollandalı komutan Karremans, Nato hava birliklerinin Sırp gücünü dağıtacağına dair teminat verdi. Fakat beklenen Nato hava harekatı gerçekleşmedi. Bu arada Sırp saldırsı ve kuşatma devam ediyordu. Güvenli Bölge’den Srebrenica köy merkezine doğru bir kaçış başladı. 11 Temmuz günü Srebrenica’ya yaklaşık 20 bin Boşnak yığılmıştı. 11 yaşından itibaren tüm erkekler, Sırplar tarafından götürüldü. Kadınlar, işkence ve tecavüz kampına dönüştürülen fabrika ve atölyelere hapsedildiler. Üç gün içindeki sonuç: 13 bin ölü!
***
Sırp Kasabı Ratko Miladiç’in ünlü sözü: “Hvala Vam!” teşekkür ederiz... Birleşmiş Milletler tarafından güvenlikli bölge ilan edilmiş Srebrenica’nın Hollandalı birlikler tarafından, kendisine bağlı gözü dönmüş Sırp güçlerine, içindeki 60 bin civarındaki Boşnakla birlikte teslim edildiği gün söylediği bir cümledir bu: “Teşekkür Ederim”...
Sonra? Sonrasında götürüldüler ve feci şekilde katledilerek bilinmeyen yerlere toplu olarak gömüldüler.
Srebrenica annelerini, Pazartesi günleri, üzerlerine giyip de yollara dizildikleri beyaz önlükleriyle hatırlıyorum. Yoldan gelip geçen insanlara, kaybettikleri babalarını, oğullarını, kardeşlerini ve kocalarını soruyorlardı... Beyaz önlüklerinin üzerinde kırmızı kalemle ismi yazılı olan kayıp erkekleri 11 Temmuz 1995’ten beri arıyorlar.
Bosna-Tuzla’daki Kayıp İnsanlar Bürosu hâlâ her çekmecesinde kırık kemikler, tutamlar halinde saçlar, tırnak kıymıklarıyla, bir yığın insan parçası ile dolu.. Krematoryumu andıran o soğuk odalarda dolanırken, “parçası benden” diye dökülmüştü dudaklarımdaki keder ve kahır, “parçası benden”, sonra Bosna’yı anlattığım kitabın ismi olmuştu. Kemikler, kemikler ve yine kemikler... Uzun mezarlar. Bazılarının sadece parmakları, bazılarınınsa tek bacağı var o uzun kabir tarlalarında. Mülakat yaptığım bir kadın, “Kocamın başını hala bulamadık, arıyoruz” demişti... Uğradığı tecavüzlerden sonra kendilerini asmak isteyen kadınların ipten düştükten sonraki haykırışları; “niçin ölemedim ki ben?” Bunları tam olarak sizlerle paylaşmama imkan yok, yazarken bile ağlıyorum ve ağlarken kendimden utanıyorum, çaresizliğimden.
Ama Allah onlara Aliya gibi bir büyük bilge kumandanı ve onunla birlikte mücahede eden, yeryüzünün hemen her yerinden kopup gelmiş fedaileri nasip etti... Onurlu bir mücadele verdiler. İnsanlık dersini, “bizimle onlar arasında bir fark var, onlar gibi zalim olamayız” sözüyle ibret-i alem ettiler...
***
Sözün bittiği yerde Boşnaklar için -aslında insanlık için- hukuk da bitti. Geçtiğimiz haftalarda Bosna soykırımı baş suçlularından Karadziç’i de akladı en sonunda Savaş Suçları Mahkemesi.
Rezillik!
Şarlatanlık!
Avrupa aydınlanması dediğimiz şeyin büyük bir yalan olduğunun, iflasının, yıkımının, “insan”ın bittiğinin ilanıdır bu!
Bosna faciasından Uyanış ve Diriliş’e dair tevhidi güncellemeyi var eden yiğit Bosna Halkını tüm kalbimizle selamlıyoruz!

Sibel Eraslan