Ali Şeriati 'den..../medineweb

[enderhafızım]

Ali Şeriati 'den..../medineweb

Ali Şeriati

Avrupalıyı, onun taklidine ihtiyacımız kalmasın, muhtaç olmayalım diye taklit edelim; ona benzemek için taklit etmeyelim. Bu yıkımı getirir.


Bir ruhun kemal derecesi, yaşamaktan duyduğu sıkıntının derecesiyle doğru orantılıdır.


Siz eğer konuşabiliyorsanız, kendinizden, kendi aşklarınızdan, sıkıntılarınızdan ve hayallerinizden söz etmeniz çok insafsız ve namertçe bir şey olur.

Bizim içinse önemli olan insani görevi yerine getirmek ve Allah’ın yolunu takip etmektir. şayet zafer elde ettiysek duamız, zulümden, hakkı yok etmekten ve gururdan emanda olmaktır. şayet yenildiysek kötülükten ve zilletten uzak kalmak ve şehadetin nasibimiz olmasıdır!

Her din, çöküşünden ve çizgisini ilk çizgisine zıt bir şekilde belirledikten sonra; kendini bilen, aydınlığı olan, o dinin hakikatini bilen, bu sapmayı teşhis etmiş olan ve o iki gruptan da (ne düşüş, alçalma ve kötü değişime inanan kesimden ve ne de bu alçalma ve kötü değişime kail olan, din budur [diyen] ve sonra karşı çıkan yarı aydın gruptan) olmayan o iki grubun düşüncesinin tersine başka bir şeyin var idiğini ve başka bir şeyin olmuş olduğunu bilen tam bilinçli kimseler tarafından [ihya edilir].

Bir ruhun kemal derecesi, yaşamaktan duyduğu sıkıntının derecesiyle doğru orantılıdır.

Kim daha fazla insan ise, daha fazla dertli olur.

Evet, daha fazla insan olan kimse, insanın, yarısı itibariyle ortaklığının bulunduğu doğayla arasında daha fazla aralık ve uyumsuzluk olan kimse demektir.

Özellikle de soğuk kış rüzgarlarının esmekte olduğu ve bu vahşet ve karanlık sahrada kurdun gözlerinin ışığından başka bir aydınlığın görülmediği ve bu yolun yolcusunun gözünü kapatıp gönlünü Allah’a dayaması ve öyle yürümesi gerektiği günlerde.

[enderhafızım]

Onlar Nuşirevan’ın adalet zincirlerini boyunlarına vurdular ve ahırları bayındır kıldılar, ben ise sarayları terk ettim.

Bana göre insan bir şahsın özel adı olmayıp, bir durum ve bir niteliktir. Bu sebeple artıp eksilmesi mümkündür.

Kim daha fazla insan ise, daha fazla dertli olur.

Ben herkesi rahatlatmak için gelmedim, ben rahatları rahatsız etmek için geldim.

Hüzün, yok olanın eksikliğinden, üzüntü ise varolanın eksikliğinden kaynaklanır.

Son, olması gerekenin ve olmayanın yakın sınırından ibarettir.

Hiçbir inkılapçı hareket mutlak kamil olduğu bir noktadan başlamamıştır. İnkılapçı çevre oluşunca her ne kadar eksik de olsa bir çaba ve bir kıvılcım, işe başlamak için yeterlidir. İşin içinde eksikler giderilir, kemal merhalesi ve başarı muhakkak gelecektir…

İran’da her tarafın, dağ taşın uyutmak için ninni söylediği şu anda sizler neden mırıldanıp iniltiler okuyasınız ki. Uyanabilmeleri için feryat edin… …

ya da hayır, en azından elden bir şey gelmiyorsa bir ses çıkarmak ta ki en azından kendimi unutmayayım ki bu da dert getirir.

Her şeye karış ve hiçbir şeye bulaşma. İnzivada pak kalmak, ne zordur ne de bir değere sahiptir. ‘İnsanlarla ol ve insanlarla olma’ gerçekten peygamberce bir sözdür.

Aksine bir düşünceyi, bir dini bozan şey, dosttur. Ya da dost toplumda baş gösteren düşmanlıktır. Bütün dinler, içeriden bozulmuş ve çürümüştür.

Son, olması gerekenin ve olmayanın yakın sınırından ibarettir.

Evet, daha fazla insan olan kimse, insanın, yarısı itibariyle ortaklığının bulunduğu doğayla arasında daha fazla aralık ve uyumsuzluk olan kimse demektir.

Hüzün, yok olanın eksikliğinden, üzüntü ise varolanın eksikliğinden kaynaklanır.

[Esma_Nur]

"Bu bir ilhamdır. Allah'ım, göğsüme attığın bu ağır ilham emanetini nereye bırakayım? Kime bildireyim? "En yakın akrabalarını uyar!" Peygamber de aldığı vahyi en yakın akrabalarına söylemekle görevlendirildi; ama ne kadar zordur? Hatice nerede? Benim Hatice'm cahiliyeden çıkmıyor, onu seviyor, kendisini yetiştirmemi istemiyor. Benim sevgilimdir, benim için çok fedakarlıklar yapar, beni çocuk gibi okşar, hizmet eder, sağlığımı düşünür, üstüme başıma bakar, ayakkabımı, şapkamı ve elbisemi hazırlar. Bazen en zor durumlarda sokağa çıkıp yanıma geliyor, ayakkabılarımı siliyor, yakamı düzeltiyor, kahvaltımn son lokmasını ağzıma koyuyor, öğleye kadar gelişimi düşünüyor, akşamları da işten dönüşümü gözlüyor. Her gün daha taze, daha köklü ve daha sadık bir şekilde beni seviyor.(...) Ama onu istediğim ve ihtiyaç duyduğum gibi yetiştirmemi istemiyor. Bana diyor ki: "Ben seni nasıl olduğun gibi seviyorsam, sen de beni olduğun gibi sev." Ama ben bir elçiyim. Bir elçinin bir cahiliye kadınına, ne kadar büyük Hatice de olsa,, ne kadar iyi ve fedakar da olsa çok az ihtiyacı olur.
O benim aile saadetine, huzuruna, mutluluğuna, dostluğa ve aşka ihtiyacım olmadığını bilmiyor. Ruhum ilginç gaybi ateşlerde yanıyor, garip dertlere düşmüşüm.Kalbim yalnızlık mağarasından inen ilhamlarla dolu. Açılmak, konuşmak ve dışarı dökmek ihtiyacıyla neredeyse boğulmak üzereyim. Konuşmak ne kadar da zorlaşmış Allah'ım.. Benim Hatice'mi de Muhammed'in Hatice'si gibi bana aşık ve imanlı kıl ki bana bir maşuk gibi bakmasın. Beni iyi, lâyık, kader arkadaşı ve gönüldaş gibi görmesin sadece. Onu kararsız ve değişen bir sahabi kıl, onu dertli ve miraca yükselen bir havari kıl! Beni Musa, onu Harun gibi kıl. Beni Muhammed, onu Hatice gibi kıl.

[...]

Ama...Hatice perişan, sinirli, kararsız ve hoşnutsuz. Sonunda bir gün kalbinde olan herşeyi feryatla dışa vurdu. ve eşine duyurdu ki; "bunlar uydurmadır, bunlar kalbine ilham olmamıştır, bunlara sen de inanmıyorsun, bunlar benim hidayetim ve hatırım için değildir. Sen sadece kitabını yazmak istedin..."

Kitabımı aşk mektupları olarak gördü, ilhamımı ise gazel sözleri... İşte eşimin beni tanıması! İşte aydınlar, işte mollalar!

İhsan! Sen büyü, belki seninle konuşurum!

...

(Ali Şeriati / Yalnızlık Sözleri I - syf 115-116)

[enderhafızım]

"Allah'ım bana mutlak itaati bağışlaki, dünyada mutlak isyan içerisinde olayım."

Ali Şeriati
8 Temmuz 1978 Londra

[Verda_Naz]

Ey özgürlük,
Seni seviyorum, sana muhtacım, sana aşığım, sensiz yaşamak zordur, sensiz ben de yokum; varım ama ben değilim; öyle bir varlık olurum ki içi boş, kof, yolunu şaşırmış, ümitsiz, soğuk, tatsız, bezgin, kötümser, kindar, ukdeli, bitkin, ruhsuz, kalpsiz, nursuz, tatsız tutsuz, bekleyişsiz, anlamsız, sensiz bir ben işte
Yani bir hiç!...
Ey özgürlük,
Ben zulümden usandım, bağlardan usandım, zincirden usandım, zindandan usandım, iktidardan usandım, gereklilikten usandım, seni zincire vuran her şey ve herkesten usandım.
Ey özgürlük ne zindanlar çektim senin için!
Ne zindanlar çekeceğim, ne işkencelere katlandım, ne işkencelere katlanacağım.
Ama kendimi istibdada satmayacağım. Beni özgürlük büyüttü, öğretmenim Ali’dir; korkusuz, zaafsız, sabırlı adam. Önderim de Musaddık, özgür adam, özgürlük için yetmiş yıl inleyen adam.
Ben ne yapsalar senin havandan başka havada nefes almayacağım ama seni tanımam gerekiyor, bunu esirgeme benden, söyle her an neredesin, ne yaparsın? Ben de o anda nerede olacağımı, ne yapacağımı bileyim…

[Esma_Nur]

"Ve bı dindaranima Din bıde" "Dindarlarımıza din ver"

(Ali Şeriati) amin

[enderhafızım]

Dua, uzakta olmanın verdiği acıyı dindirmek, bu garibin kendisini teskin etmek için mırıldandığı şarkılardır.
Ali Şeriati

[enderhafızım]

Ben iyiyim demekle , ben kötüyüm demek arasında hiç bir fark yoktur.Ne zaman bunu delille gösterirseniz bu ispatlanır.

Ali Şeriati

[enderhafızım]

Bilim önceden var olan olguların ortaya çıkmasıdır..

Ali Şeriati

[enderhafızım]

"Beni dinleyin, diyorum fakat söylediğim her şeyi kabul edin demiyorum."

-Dr. Ali Şeriati-