Çöl ve Çobanlık Mektebinde Yetişen Önder

[Mihrinaz]

Çöl ve Çobanlık Mektebinde Yetişen Önder

Muhammed çobandır.
Önceki peygamberler de çoban idiler.
Acaba çobanlık ile peygamberlik arasında bir benzerlik varmıdır? Yoksa çobanlık liderlik değil midir?

Çoban sürüyü tehlikelere karşı korur; kurtları sürünün çevresinden uzaklaştırır; sürüyü bereketli otlaklara, su kaynağına götürür. Bunun dışında çoban bütün hayatını sürüye adayan tek insandır. Şehirden, yurttan, aileden, akrabadan kopup çöle gelmiştir. Kendi kaderini güdümünde olan sürünün kaderiyle birleştirmiştir. Kendisini hayatın tüm nimetlerinden mahrum bırakmıştır, çöllerde sürü için yaşamaktadır.
Kelimenin gerçek manasıyla kendisini sürüye adamıştır.

Çoban burda diğer insanların tahammül etmesi imkansız demesekte çok zor olan bir ders öğrenir: " Niçin kağıt çiçeğinin yetiştiği bahçeyi sulamaya katlanmalı?" Neden onu anlamayan, tanımayan, fedakarlığını takdir edemeyen, hep midelerini düşünen bir topluluk için kendini feda etmeli? Niçin kendi hayatını ve mutluluğunu, kendi hayatından ve mutluluğundan başka bir şeyle ilgilenmeyen kimselere bağışlamalı?

Bu en üstün liderlik aşamasıdır.
Peygamberler bu yüzden çoban idiler. Koyun gibi ağzını toprağa sürten ve otlanmaktan başka bir şey bilmeyen bir kavmin mutluluğu için çile çekmeyi ve eziyet görmeyi çobanlıkta öğrenmiş ve uygulamasını yapmıştır.

Aptal suratları görmek sıkıcı ve acı vericidir. Onlarla nereye kadar birlikte olunabilir ve bu sosyal manevi hayata ne kadar ortak olunabilir? Özellikle de fikrî ve siyasi konularda böyle bir çevrede bu insanlarla!
İşte bu yüzden Peygamber dertli dertli " Hud suresi beni kocattı." diyor.

Diğer ders, yalnız yaşama, bir Rus yazarın ifadesiyle "kendinde yaşama" sanatıdır. Alışkanlıkları, tesellileri, eğlencelere, tanışıkliklara, başkalarına guvenmelere, övgülere, teşekkürlere, başkalarıyla içli dışlı olmalara, yardımlaşmalara esir olmaktan kurtulup özgürleşmek..

Bazıları kendi başlarına bir hiçtirler. Ancak başkaları sayesinde "ben" dirler. Yalnızlıktan korkarlar. Çünkü yalnızken kendi anlamsizliklarını ve işe yaramazliklarini farkederler. Diğerleri olduklarını hissetmek ve kendi hiçliklerini unutmak için daima başkalarında, toplum içinde ve kalabalığın arasında kaybolmaya çalışırlar.
Onlar birer bitki ve ottur.
Birşey olabilmek, yaşayabilmek ve görünebilmek için birbirlerine sokulmak zorundadırlar.
Tabiata rağmen sert taşın bağrından çıkan ve tek başına ayakta duran "yalnız kalmış" gibi olamazlar.

Çobanlık ona çok kıymetli "yalnızlık", " kendinde yaşama", "mutlak ihtiyaçsızlık" dersi veriyor. Kalabalığın içinde ve aydınlıkta uçarak öten bir serçeyi; yapayalnız ve karanlıkta hiçbir cevap beklemeden ve kimseye muhtaç olmadan kendi ayakları üstünde duran ve şarkısını sürekli tekrar eden gerçek bir kuş yapar..

Ne Eflatun'un Akademisinde, ne Batlamyus 'un Museumunda, ne Enuşirvan'ın Cündişapurunda, ne de Nizamulmülk'ün Nizamiyesinde bu dersler öğrenilebilir..
İşte genç çoban, bu ilk önderlik derslerini Kararit 'te alıyor.

Yetimlik, beş yaşına kadar süren ağır çöl hayatı, altı yaşındayken annesini kaybetmesi, sekiz yaşındayken şefkatli, güçlü ve zengin dedesi Abdulmuttalib'in ölmesi, çobanlık hayatı, yalnızlık, çöl çilesi, yoksulluk ve 25 yaşına kadar hayatın maddi nimetlerinden mahrum kalması; ona beklediği ağır risalet görevini yerine getirebilmesi için çok önemli dersler öğretti. Sabır, samimiyet, sadelik , tahammül, dayanıklılık, ve "tabiatla tanışmayı" ÇÖLDEN; liderlik , sorumluluk, başkaları için karşılık beklemeden fedakarlık yapmayı ÇOBANLIKTAN; arzular karşısında dik durmayı, ruh sağlamlığını, olgunluğunu, halka dost, aristokrasi, zorbalık ve adaletsizliğe düşman olmayı YOKSULLUK ve AÇLIKTAN. öğrendi.

İşte böyle! Tarihin seyrini değiştirecek olan adam, savunmasızlık, çöl, çobanlık ve fakirlik mektebinde yetişen bir yetimdi. Acı, zorba imparatorların tepesine inecek olan kılıcı işte böyle biledi...

Ali Şeriati/ İslam Nedir? Muhammed Kimdir?

[Medine-web]

bu adama hastayım.ne şiilere yarandı ne sunnilere ne de hiç bir ideolıjiye...hacca bakışı,namaza ,dine peygembere bakışı çok farklı ve insanın beynini bloke eden cins bir adam.tipine stiline bakıyorsun alim bilgeye benzemiyor ta ki konuşana kadar... konuşunca da muhatabının hala cahil olduğunu öyle bir kabul ettirip benzetiyor ki...

hacca gitmeden hacc risalesini okumak...
islam nedir risalesini...
Resulullahı...
şirki...
küfrü...
dindarlığı...
ve sizi rahatsız etmeye geldim sloğanıyla ezber bozan zekası...

hele hele abu zer misali yalnız yaşar yalnız savaşır ve yalnız ölür yaşantısı...

öğrendiğimi sandığım çok şeyın bu şehidin eserleriyle aslında hiç öğrenmediğimi öğretmiştir.
Rabbim mekanını cennet eylesin.

[Kara Kartal]

Ben biriki okuyayım dedim dilini anlayamadım dilini derken seviyem yetmedi belli çok zor cümleler kuruyor maşallah size. Bunu okuyunca anladım ama kitabını bir baktım kitapçıda valla anlamadım bıraktım
Entelektüel bi adam dilide öyle bence. bende eksik galiba

[Mihrinaz]

Bazı risaleleri ve eserlerinde bazı bölümler, üniversite öğrencilerine yaptığı konferanslardaki konuşmalarından oluştuğundan akedemik bir dili olduğu doğrudur. Ama;

Ali Şeriati eserlerini; insanı, İslam'ı, düzeni, tarihi anlamak isteyen herkes anlar. Zeki, aktivist, bilgili aksiyon adamı bir alim ve anlattıkları her çağda ama özellikle rahatım bozulmasın diyenlerin rahatını bozan, rahatsız eden bir anlatımdır.

Rahatım kaçsın, uykum bozulsun, ölü duygularım hareketlensin, ağzının tadı kaçsın, yamuk bozuk düzende şirkle koyun koyuna inancım sarsılsın istemeyen Ali Şeriati okumaz. Okusa anlar ama okunmasını tavsiye etmez birde üstüne Şii der. Batıcı der. Kendi vatanında sunni denir. Uydurulan dinle uyutan dini aristokrasi, saray, iktidarlara, hocalara savaş açtığı için tekfir edilir.

Ben çocuklarıma Ebu Zeri okuttum. Anlamadılar ama tanıştılar.

Ali Şeriati okurken talebe oluyorsun her satırın altını çiziyorsun. O müthiş bir muallim. Ve bence senin ve bu kuşağın tanıması okuması gerek. Sorgulayan herkes okusun.

Bir anımı hatırlattın. Bu yaz bir hoca hanım arkadaşım elinde ince bir kitapı bana verip " Ben bundan hiç bişey anlamadım, ince diye aldim ama anlamadım al senin olsun" dedi. İştahla okuduğumu, altını çizdiğimi, kendimi kaptırdığımı görünce sen bundan ne anladın dedi.)) "İnsanın dört zindanı" risalesiydi. İnsanı zorlayan, hep mücadele etmesi gereken, beşerliginden ve iradeli varlık olarak zindanlarından bahseden, kurtulmak için çözüm sunan, insanı tanımlayan bir kitap deyince bende okuyayim dedi. )

Niçin Ali Şeriati okuyayım diyene cevabım "Anlam arıyorsan onu okumalısın. " Bu muallimin rahlesine oturmalı, konferans salonuna gitmeli, ünide dersine girmeli, tedrisatindan geçmeli. Öyle rasyonel öyle gerçek. Onu okumak tüm bunları yapmak demek..

İlk fırsatta konuyu devam ettiricem.

[Esma_Nur]

Hocalarımın tavsiyesi ile ümreye giderken hac kitabını da okumuşdum . Bakış açısını değiştiriyor insanın. Tekrar tekrar okumak istediğim kitapdı . İlginçdirki her okuduğumda ilk defa okuyormuşum gibi his ettim. Kartal edit bende ilk okumaya başladığımda anlamakda zorlanıyordum ama okudukça açılıyor ve anlıyor insan . Felsefi açıdan bakmış hiç anlamam ama okudukdan sonra düşününce beyninde adeta taşlar yerine oturuyor. Yani okumaya devam et)