melamiyye

[Armagan]

melamiyye

MELAMİYYE

]Bir tarikat adı. Melâmet, sözlükte kınamak, ayıplamak ve sitem etmek manalarına gelir. Melâmîlik yoluna bağlanan kimseye de "Melâmî" denir.

Melâmîliğin bir tarikat olduğunu söyleyenler yanında; kuralları belli bir tarikat olmadığını, her türlü gösterişten ve dünya kaygısından uzak kalmayı benimseyenlerin genel adı olduğunu ileri sürenler de vardır. Melâmîliğin bir tarikat olmadığı düşüncesi, kurucusunun ve kuruluş tarihinin bilinmediğinden dolayıdır. Birinci dönem Melâmîlik, "Melâmetiye" adıyla tanınır. İlk defa Nişabur'da hicrî III. asrın başlarında Ebu Salih Hamdun b. Ahmet b. Ammâr el-Kassâr, Melâmîliğin yayılmasında büyük rol oynamıştır. Melâmîlik, Hamdun Kassar'dan önce varsa da, bir tarikat haline onun zamanında gelmiştir.Melâmîlikte Muhyiddin İbnü-l Arabî'nin "Vahdet-i vücud" görüşünün derin etkisi vardır. Melâmîler kaçınılması mümkün olmayan cemaatle namaz dışındaki ibadetlerini ve Allah'a yakınlıkla ilgili hallerini halktan gizlerler. Bunları açığa çıkarırlarsa kendilerini kınarlar. Gerçek durumlarını sezdirmemek için halk içinde sıradan bir insan gibi giyinip kendilerini belli etmeden yaşamaya çalışırlar. Görünüş ve gösterişe değer vermezler. İnsanlara yalnız kötü taraflarını gösterip iyiliklerini gizlemede çok ileri gittiklerinden, çevresindekiler onları kusurlu kimseler sanarak ayıplar ve kınarlar. En hoşlanmadıkları şey, kibir ve gösteriştir. Bu kötü huylardan korunmak, Melâmîlikte bir kuraldır. Özel giysileri ve tekkeleri yoktur. Melâmîler kimseye dertlerini açmazlar.Çünkü kula ihtiyacı bildirmek, muhtaçtan yardım istemektir. Bu sebeple ihtiyacı Allah'tan dilemek ve Peygamber'in yolundan gitmek, kulluğun iki esasıdır. Birbirlerinin yardımına koşarlar. Bu konuda Hamdun Kassar; "Mümin, kardeşi için gece kandil, gündüz asa olmalıdır" der.Melâmîlik başta Mevlevîlik olmak üzere IV. asrın sonlarında oluşmaya başlayan, V. ve VI. asırlarda gelişen tarikatları etkilemiş, birçok bâtınî mezhep ve mesleklerin ortaya çıkmasına sebep olmuştur.Melâmîlik tarihi bakımından üç devreye ayrılır.
1. Devre: Kassariye Melâmîliği. Hamdun Kassar'a ait olan ve Melâmetiyye denen ilk devre melâmîliği. Hicri III. yüzyılda Nişabur'da ortaya çıkmıştır.

2. Devre: Bayramiyye Melâmîliği. İlk devre melâmîliği zamanla bâtınî grupların Melâmîliğe girmesiyle asıl sağlığını kaybetmiştir. Bunun yerini, hicri IX. asırda Bolu Göynük'de Hacı Bayram Veli ile ortaya çıkan ve ilk Melâmîlerin bütün özelliklerini taşıyan Bayramî Melâmîliği almıştır. Anadolu'da Melâmîliğin yayılması, Hacı Bayram Velî vasıtasıyla olmuştur.

3. Devre: Nuriyye Melâmîliği. Seyyid Muhammed Nur el-Arabî'ye ait olan bu kol, hicri XIII. asırda Üsküp'te ortaya çıkmıştır.

[zinnureyn]

melamiyye diye bir tarikat ilk defa duydum
burda bir yanlış var..eğer HACI BAYRAM VELİ kurmuşşsa burdaki yazılanlar gibi değildir..Bu yazılarda bir mümin insanın yapmayacağı şeyler belirtilmiş.Bir Allah dostu böyle bir şeye izin vermez..
Bahsettiğim sadece..bu tarikata mensup olan insanların kendilerini kötü göstermeleri .neden bir insan kendini kötü göstersin ki..İnsanlar birbirlerine kötülüklerini göstere göstere bu duruma geldi..dürüst insan kalmadı..
Bilgilerde yanlışlık olabilir.Bizde tarikata mensubuz ama kimseye kendimizi kötü göstermiyoruz ..Nasılsak öyleyiz.

[NUR]

melamiyye yakın zamanlarda meydana gelmiş bir ekol olmadığı için duymamış olabilirsiniz.ama tarihte böyle bir dönem yaşanmış.tasavvufun hicri 2. yüzyılda yaşanan zühd ve takva döneminden sonra ortaya çıkmış bir ekoldür. bu düşünceler tasavvuftaki saf, katıksız din anlayışından farklı olarak kendilerine bir takım yollar çizmişler.melamiyye kendini kötülüyerek, yererek, aciz olduğuna vurgu yaparak Allah a ulaşma yolunu tercih etmiş.karşıtı görüş isbatiyye ise, tasavvufu her an uyanık olma, hiç birşeye delilsiz inanmama gibi bir yol çizmiştir kendine...şu an isimleri aynı olmasa da kimi tarikatlar içerisinde bu görüşler yaşamaktadırlar.

[NUR]

tasavvufta kendini kötüleme demek beşer olarak acizliğinin, noksanlığının farkına vararak kendini bilme diye ortaya çıkmıştır.yoksa buradaki kavramı ben ikiyüzlülük olarak algılamadım.

bir de mezhepleri kişilere mal etme zaten hacı bayram veli nin yaşadığı dönemde olmamaıştır büyük ihtimalle ...ondan sonra gelenler böyle bir ayrıma varmışlardır.

görüş şuan yaşaşıyorsa bile bana göre insan, acizliğini bilmesi yanında kendinin yeryüzünün halifesi olduğunu da unutmaması gerekir.Allah a giden yüzlerce yol var , belki insanlık adedince...bu gözle bakarsak farklılıkları daha iyi algılayabiliriz.

[zinnureyn]

Evet tasavvufta var bu dedikleriniz..Tasavvufu yakından biliyorum.Ama tasavvufta kendini başkalarına kötü göstermek yoktur.

İnsan kendini kötüler ,yaptığı amelleri beyenmez .İyiliklerinide göstermez..Ama müslüman bir kimse kendini başkalarına kötü olarak göstermez..Farzedin ki ben bir tarikat mensubuyum ve siz beni kötü biri olarak tanıyorsunuz.Siz beni böyle tanıdıgınız halde benim bulundugum tarikata bağlanmak ister misiniz..Kimse istemez..

ben konuya bu tarafından yaklaştım..yoksa dedikleriniz doğrudur..

[Armagan]

zinnureyn buraya yazdıgım yazıları sadece bır kere okumuyorum ve sadece alıntı yapmıyorum merak etme arastırıyorum ve bılgılerın dogru oldugundan emınım allahın ıznıyle kardesım