Dostun Hası...

[tecelli]

Dostun Hası...

Dostun Hası...
Dostun Hası...

Dostun hası;sinesinde yumuşatır, taştan katı yüreğini...İncitmeden yoğurur gönül hamurunu, kıvama gelene dek.Sevgisi törpü olur sivriliğine,yıllar sonra farkedersin ki sen eski sen değilsin,dostun elinde yeniden şekillenmişsin.

Dostun hası odur ki;
görüldüğünde Hakk'ı hatırlatır.Allah için sever,Allah için buğzeder,buram buram Hakk'ın sevdası tüter gönül ocağında.Al gülüm ver gülüm hesabıyla boğmaz aklını,safiyane muhabbetini, menfaatine alet etmez.

Dostun hası odur ki;
derdini dinler kendi derdi gibi, lakin yangına körükle gitmez.Hz.Eyyub'un kıssasını anlatır şefkat dağıtan tebessümüyle...İmtihan sırrından,sabrın sonunda açılacak selamet kapılarından bahseder .Şekvasız, sabrederse,mükafatını kat be kat alacağını fısıldar tüm içtenliğiyle.Derman ararken derdine,derdi dermana çevirmenin sukuneti kaplar tüm benliğini.

Dostun hası odur ki;
tırmandığın her basamak,kazandığın her başarı onun yüreğini coşturur.Işıl ışıl gözleri şahididir samimiyetinin,dilinden değil, gönlünden tebrik eder.''Ben başardım'' diyerek övünmene de müsade etmez.Hemen Yaradanla rabıtanı ziyadeleştirir.Bu güzelliklerin tamamı'' Rabbinin lutfundandır'' diyerek şükrün adresini gösterir.Övgüyü tam dozunda tutar,tüm övgülere layık olana açtırır ruhunun penceresini.

Dostun hası odur ki;
kabaran öfkeni dökmeye deniz ararken,gıybetin en katmerlisini yapmaya niyetlenmişken çalarsın kapısını.İçini kemiren kurtları bir yudum çay eşliğinde dökmek hevesindeyken;Settar ismini hatırlatır nazikçe,''sen ört ki Rabbin de seninkileri örtsün,sen affet ki affa müstehak olasın''kabilinden telkinlerle nefsani heveslerini kursağına geri tıkar.Çiğnetmez sana ölmüş kardeşinin etini,insaniyet düsturunu hatırlatır.

Dostun hası odur ki;
Bilirsin ki konuşmaz arkandan ve konuşturmaz.Ayıbını yüzüne vurmayacak kadar hayalıdır.Kendi hayatına nakış nakış öyle dokur ki edebi,sen edebsizliğinden utanırsın.Balarısı misali damla damla doldurur gönül peteğini.Çiçek çiçek topladığı hakikatleri özümser,en tatlı şerbeti sunar hiç üşenmeden.Bilmediğini öğreten,unuttuğunu hatırlatan, her daim Hakk'a çağıran elçin olur.

Dostun hası odur ki;
Ne incinir,ne incitir.Makaslayarak malayani heveslerini,doyumsuz alemlerin rüyasında gezdirir seni.Ellerinden tutar da harf harf, hece hece kainatı okumayı öğretir.Dostun hası odur ki öğrendiğini ameliyle,amelini ihlasıyla mezceder.Böyle dosta yaran olanın yolu da, elbette Hakka gider..
Zeynep Öztoprak

[dua dilencisi]

Dostun hası odur ki;
derdini dinler kendi derdi gibi, lakin yangına körükle gitmez.Hz.Eyyub'un kıssasını anlatır şefkat dağıtan tebessümüyle...İmtihan sırrından,sabrın sonunda açılacak selamet kapılarından bahseder .Şekvasız, sabrederse,mükafatını kat be kat alacağını fısıldar tüm içtenliğiyle.Derman ararken derdine,derdi dermana çevirmenin sukuneti kaplar tüm benliğini.

Dostun hası odur ki;
tırmandığın her basamak,kazandığın her başarı onun yüreğini coşturur.Işıl ışıl gözleri şahididir samimiyetinin,dilinden değil, gönlünden tebrik eder.''Ben başardım'' diyerek övünmene de müsade etmez.Hemen Yaradanla rabıtanı ziyadeleştirir.Bu güzelliklerin tamamı'' Rabbinin lutfundandır'' diyerek şükrün adresini gösterir.Övgüyü tam dozunda tutar,tüm övgülere layık olana açtırır ruhunun penceresini.

Önce dost sonrada dostu bulanlardan eylesin bizi Mevla okurken bile insan farklı bir atmosfere giriyor hanife emeğine sağlık kardeşim...