Senai Demirciden İnciler/medineweb

[Medineweb]

Dinle neyden ki hikâye etmede
Hep ayrılıktan şikayet etmede

Mevlânâ'nın mesel dünyasında ney insanı temsil eder.
İnsan da tıpkı ney gibi içinde nefes saklamaktadır.
İnsanın her sözü bir özleyişin ve bir ayrılığın ifadesidir.
İnsanın iç çekişleri aslından ayrı olmanın hüznünü yuvadan uzak olmanın sancısını yansıtır.

Kamışlıktan kopardıklarından beri beni
Feryadım ağlatır her kadını ve erkeği.

Kamışlık neyin anayurdu ve evidir. İnsan da tıpkı ney gibi cennetten yani yuvasından ayrılmıştır.
Kalbinin ebedî muhabbetle doyduğu cennetten dünya gurbetine sürülmüştür.
İnsan kalbi tıpkı ney gibi
fena ve zevvalin ayrılık ve yokluğun yaşandığı bu dünyada
inceden inceye feryad etmektedir. İnsan ruhu olması gereken yerde değildir;
geçmişe ait hüzünler ve geleceğe ait kaygılar
aslında hep bu uzaklığın sözsüz ve sessiz ağlayışından ibarettir.

Ayrılık parça parça eyledi sinemi
Anlaşılır eyleyeyim diye aşk derdini.

İnsan duyguları göğsünde açılan yaralar gibidir.
Tıpkı neyin göğsündeki deliklere benzer duygular.
İnsana üflenen ruh da bu deliklerle ifade eder kendini.
Evden uzak kalmanın derdi Ebedî Sevgili'den ayrı düşmenin sızısı
insanın kalbinden dışa doğru açılan duygularla sese gelir söze dökülür.


Her kim ki aslından uzak ve ayrı kalırsa
Kavuşma zamanını bekler durur ya.

İnsan
En Sevgili'den uzak olup asıl yurdundan ayrı kaldıkça kalbi hep bir buluşmanın ardı sıra koşar.
Kalbi gurbete razı olmaz ruhu ayrılığa dayanamaz.
Dünyaya razı değildir; sevince ebediyen sevecekmiş gibi sever insan.
Sevdiğini hiç ölmeyecekmiş farzedip öyle sever.
Sınırlı bir zamanda sevmek ölünceye kadar sevmek insan kalbinin işi değildir.
Ölümlü dünyada her aşk yarım kalmıştır belki hiç başlamamıştır insan için.
Bir başka yerde hiç ayrılmamak üzere kavuşacağı zamanı bekler durur.
Çünkü onun yurdu burada değil ötelerdedir.

Ben ki her cemiyetin ağlayanıyım
İyilerin de kötülerin de yârânıyım.

İnsan dünyada tamamlanmamışlık hissiyle yaşar her daim eksiği vardır.
Eksikliğini çektiği şeyler sayısınca özlemleri vardır.
Erişmek istediği ufuklar kadar geniş idealleri vardır.
Her nerede olursa olsun ağlar haldedir insan.
İyiler de kötüler de aynı hal içredirler ki hepsine sırdaştır neyin ağlayışı.

Herkes kendince bana dost olmaya bakar
Sohbetimden sırlar öğrenmeye yol arar.

Her insan adını ne koyarsa koysun bu derin ayrılığın sancısını çeker.
Dile gelen her şikayet kalbe düşen her hüzün bu ayrılıktan kaynaklanır.
Ayrılığın farkına varmayacak denli gafil olanlar da ayrılığı inkâr edip bu dünyaya razı olanlar da
başlarını kalplerini bu ayrılık sızısından kurtaramazlar.
İnsanlığın temel acıları değişmez; ama bu acıların sırrı da herkese açık değildir.

Sırrım ağlayışımdan uzak değil gerçi
Ancak her göz ve kulağa âşinâ değil ki.

Aşkın sırrı ötelere aşina olanların kârıdır.
Gördüğünü gördüğünden ibaret bilen
duyduğunu duyduğundan ibaret bilen gözler ve kulaklar öteleri görmeye hazır değildir.
İnsanın ağlayışının sırrını insanın tamamlanmamışlığının hikmetini
ancak gördüğüne razı olmayan gözler görebilir duyduğundan ötesini duymak isteyen kulaklar işitir.
Feryat herkesin kulağına erişiyor ağlamanın göz yaşı herkesin gözüne değiyor ama
sır gözün gördüğünden ve kulağın duyduğundan ötededir.

Can ile ten gizli değil birbirinden
Lâkin canı görmeye izin yok tenden.

Bu âlem ruh ile cesedin birlikte olduğu mânâ ile maddenin eş olduğu bir âlemdir.
Görünmeyen gayb âlemi görünen şehadet âlemine komşudur.
Ancak alemdeki her şeyi bir başkasını gösterir bir harf olarak görmeyen için gaybı görmeye izin yoktur.
Oysa görünen alem görünmeyene şahit olmak için yaratılmıştır.
Ancak tende kalıp canı aramayan görünen alemin şahitliğine perde olmaktadır.

Neyin sadâsı ateştir hava sanma
Kimde bu ateş yoksa yazık ona.

Ney ayrılığın acısını seslendirmededir; o halde ona söylettiren hava değil ayrılığın ateşidir.
Bu ateş olmasaydı ney böylesine ağlamazdı.
Gurbette olduğunu farketmeyen için de ayrılık ateşi diye bir şey yoktur;
sılayı özlemeyenin sesi sedâsı çıkmaz.
Sevgili'den ayrılık derdi olmayanın diline yakarış değmez.
Sürgün olduğunu bilmeyen ateşsiz ve heyecansızdır;
onun dudağına aşkın sözü erişmez onun kalbine aşkın ateşi düşmez.

Neyin tesiri aşk ateşinden
Şarabın hâli aşk cilvesinden.

Şarab yaratılışı temsil eder Mevlânâ'nın mesel dünyasında.
Serap gibi aldatıcı değildir şarab.
Yokluk acısı serap gibi ümitsiz bir acı verir.
Varlık ise Sevgili'ye yakınlığı haber veren ümit dolu bir hüzün verir.
Zaten bütün bir alemin coşkusu zerre zerre hareket etmesi de
Sevgili'ye erişmenin O'na dönmenin cilvesindendir.
O'ndan gelip O'na gitmenin heyecanıdır kâinatı velveleye veren.
İnsana bu heyecandan daha fazlası düşmüştür;
onun kalbinde aşkın heyecanından fazlası yani aşkın ateşi vardır.
Cilveyi besleyen ateştir hareketi sağlayan ateştir.

Yârden ayrılmışın derdiyle dertlendi ney
Kavuşmanın önündeki perdeleri parçaladı ney.

Ayrılık derdinin kendisi kavuşmanın devasıdır.
Çünkü aramadıkça bulunmaz.
Bizi dertsiz eyleyen her türlü rahatlık bize ayrılığın acısını unutturan her türlü gaflet asıl derdimizdir bizim.
Ağlayışımız ve yakarışımız özlemlerimiz ve arzularımız yaramıza devadır.
Derdimiz dev*******n kendisidir.
Dertsizliğimiz en büyük derdimizdir.
Neyin ayrılık derdiyle dertlenmesi
Sevgili'yi gizleyen perdeleri yırtıp parçalıyor;
duamızı dillendirdiğimiz anda gözümüze ve gönlümüze pencereler açılıyor.

Ney gibi zehir ve tiryak olamaz
Ney gibi dost ve müştak olamaz.

İnsanın ney gibi ağlayışı ve inleyişi
görünüşte bir zehirdir ama çareye yasak kelimeürdüğü için en güzel ilaç ve tiryaktır.
Neyin inleyişine benzeyen dualarımız ve yakarışlarımız sayesinde Sevgili'nin yoluna düşeriz ki
yakarışlarımızın ne kadar dost ve müştak olduğunu gösterir.

Ney kana bulanmış yoldan söz açar
Mecnun'un kıssasını anlatıp açıklar.

Neyin sızısı kanlı gözyaşlarına konu olmuş bir aşk yolunun habercisidir.
İnsan da Sevgili'ye ulaşmak için kanlı gözyaşlarını dökmelidir.
Mecnun gibi Leylâ'nın yolunda çöllere düşüp başka her şeyi yok bilmedikçe
bu aşkın hakkını vermiş olamayız.
Şükür ki bize düşen Leylâ değildir sadece.
Leylâ'dan Mevlâ'ya yol vardır ki
Mevlâ'ya yasak kelimeüren Leylâ'lar da bizim çölümüzdür.
Bu yüzden Mecnun'dan çok daha fazlası beklenir
Mevlâ'nın yoluna düşmüş olandan.
Leylâ'ların hepsine 'Lâ ilâhe' demeli ki Mevlâ için 'İllallah diyebilsin.


Senai Demirci

[su damlası]

Yağmurun annesi ey sevgili - Senai Demirci



Yağmurun yağdığı bir gün göğsünü açıp kollarını da kaldırarak damlaların mübarek bedenini ıslatmasına izin vermişsin.
Neden böyle yaptığın sorulmuş.
Demişsin ki: “Yağmurun Rabbine verdiği söz tazedir yenidir.”

Yağmur ki varlık alemine henüz buyur edilmiştir.
Daha “Ben sizin Rabbiniz değil miyim?” sorusuna az önce “belâ” demiştir.
O’ndan ayrılığın henüz başındadır. Rabbine verdiği kul olma sözü henüz tazedir.

Şimdi Sen geliyorsun yeniden ruhlarımıza.
Seni soluyoruz yeniden.
Küçük çocuklar gibi bağırıyoruz: “Resulallah geliyor ay doğuyor üzerimize yeniden.”
Güzel zamanlar düşüyor nasibimize.
Yeniden yazıyoruz kalbimizi.
Ay doğuyor üzerimize.
Senin ikliminden yağmur iniyor göğsümüze.
Sen gerçeği bulandırmadan bize taşıyan billur pınarımızsın.
Sözlerini içmeye ceylan bakışlı kızlarımızla geliyoruz.

Sen kendisine indirilene kendinden hiçbir şey katmadan aktaran duru ayinemizsin.
Sen ilahi emirlerin ağırlığını üzerimize hiç incitmeden indiren incecik yağmurumuzsun.
Sen ki yağmursun.
Kimseyi kimseden ayırmıyorsun herkese eşitçe her yere bolca rahmet taşıyorsun…
Çoraklaşmış kalplerimize ebedi serinlikler indiriyorsun.
Sen sessizliklerin ortasına inen yağmur şıpıltısısın.
Sen ayrılık uçurumlarına serinlikler taşıyan yağmurların habercisisin.
Sen rüzgarların önü sıra müjdeler getirensin.



Bütün Zamanların En Güzel Yağmuru” Sensin
.
Öyle ki yağmurlar bile Senin hatırına ıslandı.
Öyle ki dudağımıza Senin adınla değdi sular.
Seni hep bir bulutun gölgelemesi elbette ki boşa değildi.
Değil bir bulut bütün alem bir bulut olup başına toplansa Sana değerdi.
Varlığın kalbi Senin tebessümünle teselli buldu.
Yokluğun bağrından Senin dokunuşunla varlığın pınarı coştu.
Sen yokluğun katılığına asâ-yı Musa oldun.
Fenanın ateşinden sen ruhlarımıza gül kokulu serinlikler sundun.
Ayrılıkların amansız ateşinde bize İbrahim teni oldun.

Sen yağmurun annesi
ey Sevgili
muhabbetin bin yağmurdan serin
sen yağ ki
çöl doysun çöl doysun ey Nebi…

Senai Demirci



"Alıntı"

[su damlası]

İnsan sözünü yağmur gibi,yumuşakça
indirmeli kulaklara;
Kırıp dökmemeli...
Damla damla söylemeli,
İnce ince sevmeli...
Senai Demirci

[Allahın kulu_]

Abdulmelik Üyemizden Alıntı

Degerli Kardeslerim, bu yazi Namazin tüm vakitlerini cok güzel bir sekilde anlatiyor,
lütfen okuyun Okuyun ve uyanalim..
Sabah Namazi Vakit seher.. Ufukta günün kizil cicegi açmak üzere.
Vaktin rahmine sabahin nutfesi düstü az önce. Gecenin topraginda sakli isiktan tohumlar baslarini uzatiyor.

Simdi hatirla ki, sen de bir zamanlar yoklugun karanliginda yitiktin.
Unutulmusluk topragina gömülü bir tohumdun.
Kimsenin adini bilmedigi, hatirini saymadigi bir yetimdin.

Hatirla ki, unutulmusunun topraginda Rabbin seni unutmadi. Rabbin seni sahipsiz de brakmadi.
Rabbin seni yokluk gecesinden varliginin ufkuna eristirdi.
Taze bir bahar gibi gün yüzüne çikardi bedenini. Ete kemige bürüdü ruhunu.

Gülden tebessümler giydirdi yüzüne.

Simdi seher vakti. Göz kapaklarinin ardindan kaç. Gafletin gecesinden uyan. Aç gözlerini sehere.
Aç kalbini Rabbine. Uyan. Uyan, yan ve an seni hiç unutmayan Rabbini.
Günes ufukta yükselmeden, sen dualar ufkuna yüksel. Herkes unutsa bile seni unutmayan
Rabbini herkesin O'nu unuttugu anda ananlardan ol. Haydi kalk! Kalk ve miracina eslik et En Sevgilinin[asm].
Simdi sabah! Simdi sabah namazi vakti...
Ögle Namazi Vakit ögle. Gün ortasi. Dünya telasindasin. Isler yogun. Yarim kalmis nekadar is var!
Sanki sensiz yürümüyor hiçbir sey. Sanki sen olmasan isler hep yarimm kalacak, belki hiç baslamayacak.

Ne kadar çok vazgeçilmezin var! Ne kadar vazgeçilmezsin!

Oysa dünya seni pek umursamiyor. Sessizce akip gitmede sonsuz uzayda..
Telaslarina inat uzakta bir kelebek yavas yavas kozasindan çikmada.
Ötelerde bir insan son nefesini vermekte sessizce.. Bir bebek ilk kez gülümsemekte annesine...

Vakit ögle... O kadar gürültü var ki ortalikta.. Kalbinin sesini duyamiyorsun bile.
Ruhunun sonsuza uzanan emellerine kör olmak üzeresin. Telaslarin arasindan siyril, ruhuna yer ayir.
Ebedî sükûnete hazirla kendini. Kalbini sonsuzluga bitistir. Alnini secdeye degdir.
Simdi ögle namazi vakti!
.................................................. .................................................. ..........................
Ikindi Namazi Vakit ikindi. Gün ihtiyarladi. Günes solgun rengini birakiyor güller üstüne.
Zaman irmagi ikindinin caglayanindan dökülüyor simdi. Ayriligi söylüyor hece hece.
Hüzün renkli bulutlar sardii gögü.

Günesin saltanati bitmek üzere. Zevale dogru akiyor isiklar.

Hatirla ki, sen de bir ömrün ikindisine yürüyorsun. Tenin soluyor. Gözlerinin feri çekiliyor.
Yüzünü bu dünyadan çevirmeye hazirliyorsun. Öbür kiyisindasin artik hayat nehrinin.
Bundan sonra vaadi yok sana zamanin. Yokus asagi akiyor kalbin.

Vakit ikindi. Kalbini kanatiyor kuru gül yapraklai. Tutunacak dal ariyor gibisin zamana karsi.
Zamanin hükmü agirlasiyor üzerinde. Gün daha kisa geliyor artik.
"Yemin olsun ki ikindi vaktine. Hüsrandadir insan." Simdi anliyorsun. Çünkü, yokus asagi akiyorsun.
Dalindan kopuyorsun. Hoyrat bir rüzgâr artik zaman. Geriye kalan ancak iman.

Simdi ikindi vakti. Secdeye koy alnini. Egil Zamanin Sahibinin önünde. O'na konus; DUAlarini fisilda.
Sonsuzluga tutun hece hece.
.................................................. .................................................. .............................
Aksam Namazi Vakit aksam. Gün ölmek üzere. Günes isiklarini topluyor esyanin üzerinden.
Kizilca kiyameti kopuyor dünyanin. Kara kefenini giyiniyor gün.
Gülün rengi soluyor, esyanin cezbesi yitiveriyor.

Hatirla ki, senin de aksamin olacak bir gün. Ömrünün isiklari solacak. Hayatinin perdesi çekilecek.
Senin de kiyametin kopacak.

Simdi aksam. Ölmeden önce bil ölecegini ki, yasatildigini farkedesin.
Herkesin senden uzaklasacagi ölüm anini hatirla ki, sen de simdi herkesten ve her seyden uzaklasip Rabbine yanasasin.
Seni sen yokken de bilen Rabbin, sen öldükten sonra da bilecek elbet..
Herkesin unuttugu yerde seni bir O hatirlayacak. Hatirini yalniz O bilecek. Sen de O'nu an simdi.
Simdi aksam namazi vakti..
.................................................. .................................................. ............................
Yatsi Namazi Vakit Yatsi. Gün çoktan öldü. Günes isiklarini topladi. Gece hükmediyor âleme.
Günesin saltanati bitti. Isiklar tükendi ufuklarda. Renkler ellerini çekti esyadan.
Gül soldu, gün soldu. Göge yöneldi gözler.

Hatirla ki, Sen de unutusun kara gecesine yuvarlanacaksin. Bir adin kalacak geriye.

Bir mezar tasin hatirlayacak belki Seni. Belki o da unutacak.

Simdi gece.. Sabaha çok var. Isik uzaklarda. Yoklugun gecesinde, adin bile unutulmusken,
kimden meded umarsin sor kendine? Kim Sana hayat vermisse, kurumus kemikleri toplayip dirilten de O elbette.

Söyle kendine. Söyle kendine ki, çoklarinin Seni unuttugu bu gece, Sen de herkesi unut,
O'nu hatirla. Söyle kendine ki, coklarinin isiklara kanip sahte renklerin kuyularina daldigi bu gece,
Rabbini an, Rabbine kan, Rabbine uyan.

Simdi yatsi zamani vakti.
.................................................. .................................................. .............................
Senai Demirci

Cok guzemis

[su damlası]

Şimdi akşam… “Gün, akşamlıdır” unutma! Ölmeden önce bil öleceğini ki, Yaşatıldığını farkedesin.
| Senai DEMİRCİ |

[su damlası]

Çocuğa verilen ismin bir kıblesi olmalı,ya bir Peygamber’i gösteriyor olmalı ya da Peygamber izinden yürüyen birinin hatırasını taşımalı.

-Senai Demirci-

[su damlası]

Dua sözün miracıdır. Dua dudağın kıblesidir. Dua sesin secdesidir. Dua nefesin Kâbesidir. ..

Senai Demirci

[su damlası]

Ya Vedud! Sen sevdiğin ve sevdirdiğin için bakar yüzler yüzlere Sen sevdiğin ve sevdirdiğin için güneş doğar günlere Sen sevdiğin ve sevdirdiğin için baharın gelir her yere Sen sevdiğin ve sevdirdiğin için kelamın değer dillere...

Senai Demirci

[su damlası]

Avucuma koyduğum kalbimdir Rabb’im. Çırpındıkça kırılıyor kanatları, kalbimin kedersiz uçacağı bir gök ver bana...


Senai Demirci

[su damlası]

İnsan yağmur gibi olmalı , herkesi ıslatabilmeli. .
Rahmeti kuşanıp herkese her şeye merhamet etmeli..
İnsan sözünü yağmur gibi yumuşakça indirmeli kulaklara;
Kırıp dökmemeli, damla damla söylemeli, ince ince sevmeli...
Şefkatli olup kimseyi küçümsememeli, hor görmemeli, kimsenin dalını kırmamalı..
İnsan yağmur gibi, bir görünmeli bir saklanmalı...
Öyle ince olmalı ki, ihtiyaç duyan onu dizi dibinde bulmalı, ihtiyaç bittiğinde hiç şikayetsiz ortalıktan kaybolmalı..
Yağmur göklerden yere serinliktir;
Yağmur yukarıdan aşağıya minnetsiz iniştir.
Yağmura “rahmet” diyenlere, yağmur damlaları sayısınca rahmet okumalı..

senai demirci