Kur’ân.Kâinatın Ruhudur

[Hazan Mevsimi]

Kur’ân.Kâinatın Ruhudur

Bismillâhi'r Rahmâni'r Rahîm
Kur’ân.Kâinatın Ruhudur…
Kur’ân’dan uzak ve Kur’âna gurbet yaşanan bir hayatın Ruhuda yoktur.
Kâinat ve varlık alemi de Kur’ân gibi ilâhi bir kitaptır.
Bu kitabında tek ve bir katibi Allâh’tır…
Allâh celle celaluhu.kainatta ve varlık aleminde zerre kadar tesadüfe tesadüf edecek şuursuz bir rastlantı veya icraata yer bırakmamıştır…
İnsanlara hayvanlara bitkilere yere göğe uzaya gezegenlere ay’a güneşe yıldızlara kısacası Kâinata.varlık alemine ve olaylara Kur’ân ışığı ve merceği ile bakanlarda zulmet.karanlık ve başıboşluk barınamaz…
Akıl.önemli ve şükrü mutlak eda edilmesi gerekli bir nimettir…
Akıl.imanda islâmda önemli bir ruhsat ve sorumluluk konusunda pasaport hükmündedir..
Akıl.hak hakikate dair vuslât yolculuğunda önemli bir binek ve araçtır…
Ama imânın yeri Akıl değildir..İmânın tastik yeri kalptir…
Bu sebeple imânın tarifi içinde tastik akıla değil kalbe verilmiştir…
Aklın akledebilmesi.algılaması anlaması ve doğruyu bulması için mutlâka vahiyden yani Kur’ân’dan beslenmesi.Kur’ân’dan Sünnet-i Seniyyeden ve ilimden istikamet alması mecburidir…
Akıl bağ kurucudur.irtibatlandırmayı sağlar…
Vahiyden ve vahiyi en mükemmel şekilde hayatına hayat etmiş olan Peygamber efendimiz’in sav. çizgi ve ölçüsünden (sünnet-i seniyyesinden) beslenmeyen akıl.firavunlaşır ve kısırlaşır…Her şeye maddi ve dar bakar ve bu kişi Aklına tapmaya başlar...Sebep sonuç ilişkisi içinde sıkışır kalır…Ve imânın hak hakikâtin ufkunu yakalayamaz…Bu ufuktan mahrum kalan bir akıl ise inkâra yakınlaşır…Örneğin Mirâc meselesini vahiyden beslenmeyen desteklenmeyen bir akıl çözemez.akıl erdiremez ve inkâr eder…Bu tarz kişilerin aklı gözünün gördüğü kadardır…Görmediğim elimle tutmadığım şeye inanmam gibi akıldan uzak beyanlarda ve tespitlerde bulunurlar ve aslında çok akılsız bir hale düşerler…görmediğim ve elimle tutmadığım şeye inanmam diyenler ‘’akıllarını’’ nerde görürler ve elle tutabilirler.?Bu ahmakça ve akıldan hak hakikatten uzak beyanları yapanlar.önce masaya akıllarını koysunlar da biz inananlarda onların akıllarını görebilsek ve elle tutabilsek değil mi.
Allâh’a.hak hakikate kulluğa yüz çevirenler. Akıllarına ve küstahlaştıran kibirlerine kulluk etme ahmaklığına düşerler..!
Peygamberlere düşmanlık ederek Allâh’a hasım kesilenlerden olan Firavun Nemrud veya Ebucehil dönemlerinin en akıllı idarecileridir…Ama Allâh’ın verdiği akılla kibirlenerek Allâh’a düşman olmayı tercih etmişlerdir………
Ama aklını firavunlaştırmamış ve Allâh’tan gelen hakikati bırakıpta Aklını ilâh edinmeyenler ; Kâinata.Varlık âlemine ve olaylara imân gözü ile bakarlar.ilimleri miktarınca tefekküre dururlar ve hiçbirşeyin gayesiz nizamsız başıboş yaratılmadığına ve gayesiz nizamsız başıboş bırakılmadığına şehâdet ederler
LÂ İLÂHE İLLALLÂH.SUBHANALLÂH.ELHAMDULİLLÂH.ALLÂH-U EKBER
derler..Tüm varlık âleminde Allâh’ın esmâlarını okurlar ve böyle Kudret-i Sonsuz tek ve bir olan Allâh’a Kul olmanın onurunun iradesinde olurlar…
Yoksa aklını ilâh edinip.yaptıklarını da din zanneden ahmâklar. aklı olmayan hayvandan aşağı derekeye bu akılları ile yol alırlar..!
Şunu da unutmayalım ve aklımızın yüreğimizin duvarlarına yazalım ; Allâh’a kul olmaktan yüz çeviren.Allâh haricindekilere köle olmaktan kurtulamaz..!
işte bu yüzden konunun finalinde derim ki ;Ne zaman İmânımız.aklımıza düşünce ve davranışlarımıza süzgeç olursa işte o zaman adamakıllı adam oluruz……