Biz küçükken...

[Esma_Nur]

Biz küçükken...

Biz küçükken çok büyüktük. Mesela kollarımızı bir açardık, dünyayı kucaklardık. Güzeldik biz küçükken.

Kaşlarımızı almayı bilmezdik, makyaj çok büyüklerin işiydi sevmezdik. Arkadaşlarımızla beraber bir gece uyuyabilirsek eğer velinimetti bizim için, lükstü, zenginlikti. Ailelerimiz en az beş kez arardı eve beş dakika geç kaldığımızda. Otobüsteyim bile diyemezdik, otobüsle bir yere gidemezdik. Otobüs lükstü, zenginlikti. Koşa koşa eve varana dek nefes almazdık ve nerdesin sen sorusunu duymadan cevabı verirdik.

Biz bir gülerdik küçükken, kalbimiz kahkahalar atardı. Biz küçükken öğretmenimiz en yakın arkadaşımızla sıralarımızı ayırmasın diye, teneffüse kadar konuşmazdık. Not yazardık birbirlerimize. Biz diyorum küçükken bizdik böyle bayağı bir kalabalıktık. Yani biz diyebileceğim kadar çok. Biz küçükken bir büyüktük ki böyle kollarımızı açsak sığmazdı eni boyu.

Sonra mı? Büyüdük. Kollarımızı açtığımızda bir kişiyi bile sığdıramayacak hale geldik. Küçülene kadar büyüdük, çok büyüdük yani. Biz olamadık bir daha. Sen, ben olduk. Büyüklük lüks değildi, zenginlik değildi. Koşa koşa büyüdük. Büyürken ne de çok küçüldük.

* Nâzım Hikmet

[mehmet akif2]

nasıl güzel bir paylaşım allah razı olsun

[Esma_Nur]

Ecmain olsun

[dua dilencisi]

Biz küçükken kapıları kilitlemezdik sıkı sıkı ,akşam yemeklerinde komşular davet ederdi misafirsiz yemek yemezdik ..Biz küçükken babamızı köprünün yanında gördümü olay bitmiştir tenha köşeler bizi bekler şaka bir yana küçükken herşey daha güzel ve farklı idi biz büyüdük herşey değişti ..Yazı çok güzel ve de nostalji yaşattı geriye dönük emeğine sağlık esmam...

[sevilcim]

küçükken sorarlardı bizi ne kadar seviyorsun diye iki kolumuzu kocaman açardık dünya kadardı iki kolumuz dünyaları kucaklardı saf ve temiz çocukluğumuzçok güzel paylaşımdı

[mehmet akif2]

daha önce çok dile getirildi ama ben yine söyleyeceğim

biz küçükken o kapı bu kapı demeden bayramlarda şeker toplardık

[gün ışığı]

Esma_Nur Üyemizden Alıntı

Biz küçükken çok büyüktük. Mesela kollarımızı bir açardık, dünyayı kucaklardık. Güzeldik biz küçükken.

Kaşlarımızı almayı bilmezdik, makyaj çok büyüklerin işiydi sevmezdik. Arkadaşlarımızla beraber bir gece uyuyabilirsek eğer velinimetti bizim için, lükstü, zenginlikti. Ailelerimiz en az beş kez arardı eve beş dakika geç kaldığımızda. Otobüsteyim bile diyemezdik, otobüsle bir yere gidemezdik. Otobüs lükstü, zenginlikti. Koşa koşa eve varana dek nefes almazdık ve nerdesin sen sorusunu duymadan cevabı verirdik.

Biz bir gülerdik küçükken, kalbimiz kahkahalar atardı. Biz küçükken öğretmenimiz en yakın arkadaşımızla sıralarımızı ayırmasın diye, teneffüse kadar konuşmazdık. Not yazardık birbirlerimize. Biz diyorum küçükken bizdik böyle bayağı bir kalabalıktık. Yani biz diyebileceğim kadar çok. Biz küçükken bir büyüktük ki böyle kollarımızı açsak sığmazdı eni boyu.

Sonra mı? Büyüdük. Kollarımızı açtığımızda bir kişiyi bile sığdıramayacak hale geldik. Küçülene kadar büyüdük, çok büyüdük yani. Biz olamadık bir daha. Sen, ben olduk. Büyüklük lüks değildi, zenginlik değildi. Koşa koşa










büyüdük. Büyürken ne de çok küçüldük.


harika bir paylaşım olmuş emeğine sağlık

* Nâzım Hikmet

[su damlası]

Manidar bir paylaşım olmuş toprağım..Bu konuda çok söylenecek söz olsada,yüreğine emeğine sağlık..

ALLAH Razı olsun...

[suhtem]

...yazıck çokk şey varken konuya dair ; duyglnp tıkandım be esma ablamm..
..emeğine sağlık canoo ablm çok hoşş tu

[dua dilencisi]

mehmet akif2 Üyemizden Alıntı

daha önce çok dile getirildi ama ben yine söyleyeceğim

biz küçükken o kapı bu kapı demeden bayramlarda şeker toplardık

Şeker kaselerinin yanında bozuk para kaseleri olmazmıydı