Hayalimizin yolculuğu

[iklimya]

Hayalimizin yolculuğu

Değerli Hizmetkar Hocamızın hoşgörüsüne sığınarak, kendi kaleminden dökülen duygularını sizlerle paylaşmak istiyoruz...

Hz. Süleyman (a.s.)'ın emrindeki rüzgarla başlıyor yolculuğumuz. Mekke'nin karanlık sokaklarında dolaşıyor ve Nur'un doğduğu evden geçiyoruz. İnsanların zulmünden sıyrılıp tefekkürün kucağı Hira'ya çıkıyor ve Nur dağından Mekke'ye bakıyoruz, dünyayı görüyoruz. Hz. İbrahim'in davetini duyunca dayanamıyor, kendimizi Kâbe'nin avlusunda buluyoruz. Gözümüze takılan telaşlı bir ananın peşine düşüyor, Safa Merve arası gelip gidiyoruz. Susuzluğumuzu dindirmek için Hz. İsmail'e can veren zemzem kuyusuna koşuyoruz. Sonra Medine'nin davetine dayanamıyor kendimizi sabah rüzgarının kollarına bırakıyoruz. Rüzgar bile O (s.a.v.) soluklandı diye Sevr'e uğrarken, mağaradaki yılan deliklerine bakıp göz yaşlarımızla toprağa ' Sıddık' yazıyoruz. Medine'nin girişinde sanki ensar karşılıyor bizi, Taleal Bedru söylüyoruz. Mübarek bir devenin ayak izlerini takip ederek hurma bahçelerinden geçip, Gül kokusunun kaynağına iyice yaklaşıyoruz. Artık O (s.a.v.)'nun olduğu yerde zaman duruyor, mekan bitiyor ve biz Sonsuz Nur'da kayboluyoruz. Gözleri kapalıyken görenlere ne mutlu ancak bizim gibi gelip de göremeyenler Veysel Karani'yi anıyor ve İmam-ı Azam gibi " Yanında olup kıymet bilmemektense, uzağında hasretiyle yanmayı tercih ederiz" diyerek avunuyoruz.


HİZMETKAR

[AŞK'ÜL İSLAM]

Hayal ve Gerçek,
Aşk ve Şevk...
Sonra HASRET...
Kuran ikliminde, Resullah (sav) sevdasında döktürmüş O'cc bu hayali Hizmetkar'ın kalemine... ..
Okurken Mekke Medine Merve Safa Hira gezinir dururum her seferinde..
Sahabelerle hasret gideririm sonra.. Sanki onlarla beraber aynı mekanda sohbette imiş gibi..Resullahın (sav) devesini durdurup dokunurum mübarek omuzlarına En Sevgili'mizi taşıdın sen kocaman sevgilerle sırtında derim...Uzanır hayalim sonsuzluklara..Onlarla BİR olurum,BİR'e TEK'e, O'na varmak için...
Ebubekir r.a sevgisiyle , Veysel Karani Aşkıyla....
MEKKE'M; MEDİNE'M..
HASRETİMSİNNNNN..
YOK ÖTESİ....

Allah Razı Olsun...

[CaferTayar]

hani derlerya bazen hüzünlenerek
sen hiç medine hasretini hissettinmi gönlünde
yaşadınmı üveysi firkatlei buram buram
ve suffada okudunmu kuran naatlı furkandan
yanı başında iken hasretliğin merkadine
sanki ebedi uzaklardaymışcasına hüzünlendinmi
sen hiç peygamber kokulu gül destelerini
gül gönüllere güllerin sahibi adına sunabildinmi
muhabbetin muhammedicesiyle gül gönüllere
toprak ve su oldunmu
bir hurmanın yarımcasında bile infak hazzı varken
tasaddukun bunca rahmanı hazzına erebildinmi merhametinde
sen hiç medine ikliminde günahlarından hasta oldunmu
düştünmü sıtmaya ter dökerek karın sancılarıyla
yürüdünmü allahu ekberin gece nağmelerinde
teheccüdün adımlarında vuslat olan sevgiliye erişip
yüceldinmi ol mutahharadan miraca
bir haz meltemiyle medine gönle yansırken böyle varıdatlarla
medinenin faziletli yarenlerine selamolsun
sıryanice dillerle selam olsun selam olsun selam olsun

[CaferTayar]

ŞEB-İ ARUS

8.2.2000/

Özümüzde bir hasrettir ki, bitmemecesine.
Hep o mazideki meşkin, gül sabahlarını...
Hatırlarım düşlerimde.
Atamız Âdem’in tezkiyesini bilmeseydim;
Bilirmiydim? Gurbetin hasret evi olduğunu.
Ve sabırla damıtılan istikbalin hedefinde,
Tebessümün bir selam ile alındığını.
Ve çağrılışı, adam gibi, haza mümin olarak
Gönül ferahının sükûnetini,
En soluklu nefesle çekerken, enfüs âlemine,
Umudun hasreti biterken dünya akşamlarında,
Şeb-i arus’un vuslatı, güveyilik kimliğinde,
Mehirlerini saçarken gözyaşlarına.
Sevincin muştusunda bir kelebek,
Uçarken maveralara, hür ve azade,
O zaman dostlar! O zaman.
Selam ile gel” denen mesajın şifresinde...
Doksan dokuzu hisseder tüm gönüller.
Bir varışın yok oluşunda özgürlük için,
O zaman dostlar! O zaman...

Varidatı sır yani

[Mihrinaz]

iklimya Üyemizden Alıntı

Değerli Hizmetkar Hocamızın hoşgörüsüne sığınarak, kendi kaleminden dökülen duygularını sizlerle paylaşmak istiyoruz...

Hz. Süleyman (a.s.)'ın emrindeki rüzgarla başlıyor yolculuğumuz. Mekke'nin karanlık sokaklarında dolaşıyor ve Nur'un doğduğu evden geçiyoruz. İnsanların zulmünden sıyrılıp tefekkürün kucağı Hira'ya çıkıyor ve Nur dağından Mekke'ye bakıyoruz, dünyayı görüyoruz. Hz. İbrahim'in davetini duyunca dayanamıyor, kendimizi Kâbe'nin avlusunda buluyoruz. Gözümüze takılan telaşlı bir ananın peşine düşüyor, Safa Merve arası gelip gidiyoruz. Susuzluğumuzu dindirmek için Hz. İsmail'e can veren zemzem kuyusuna koşuyoruz. Sonra Medine'nin davetine dayanamıyor kendimizi sabah rüzgarının kollarına bırakıyoruz. Rüzgar bile O (s.a.v.) soluklandı diye Sevr'e uğrarken, mağaradaki yılan deliklerine bakıp göz yaşlarımızla toprağa ' Sıddık' yazıyoruz. Medine'nin girişinde sanki ensar karşılıyor bizi, Taleal Bedru söylüyoruz. Mübarek bir devenin ayak izlerini takip ederek hurma bahçelerinden geçip, Gül kokusunun kaynağına iyice yaklaşıyoruz. Artık O (s.a.v.)'nun olduğu yerde zaman duruyor, mekan bitiyor ve biz Sonsuz Nur'da kayboluyoruz. Gözleri kapalıyken görenlere ne mutlu ancak bizim gibi gelip de göremeyenler Veysel Karani'yi anıyor ve İmam-ı Azam gibi " Yanında olup kıymet bilmemektense, uzağında hasretiyle yanmayı tercih ederiz" diyerek avunuyoruz.


HİZMETKAR

Allah Rasulunun ayak izlerini arayanlarda hayalimizin yolculuğu, bugünün yolculuğuna kafa tutuyor. Rasulden, Onun Mekkesinden, Kabesinden, Hacer annemizin Sefa Mervesinden neredeyse hiçbir iz taşımayan; rezidanslar, kuleler, VIP oteller arasında nokta kadar kalmış, her yeri inşaat olan Kâbe'ye İslam tarihi bilgisine hayal yolculuğu yaptırarak huşu ve şevke varılır. Hayal ve gerçek...

Hasretimizin samimiyetimizin sınandığı Mekke ve Medine...