***Gülmeyi Seçmek***

[Huzurİslam]

***Gülmeyi Seçmek***

Hayatta hep gülmeyi seçtim ben.

İçten, yürekten gülmeyi sevdim hep.

Bir gülümsemeyle sevgiler büyürdü içimde.
İnsanlara sevgimi o kadar çok yansıtmalıydım ki;
beni tanımalarına yardımcı olabilmek adına öylesine sevgimi yaşattım ki;
şimdi onlara her bakışımda sanki kendimi görüyormuş gibi olmayı seçmişim meğerse…

Kalplerine yüreğimdeki o saf ve yaşanılası sevgiden avuçlar dolusu uzattım.
Belki hemen almak istediler belki tereddüt ettiler,
belki de hiç umursamadılar avucumdakileri.

Umursamayanlar kim bilir belki de korktular?...

Onlar avuçlarımda uzattığıma sadece baktılar çünkü.

Bazen sadece bakmak yetmiyor, görmek gerekiyor.

Bakmayı bilen gözler görmesini de bilir oysa.

Onlar göremiyorlar mı?...

Avuçlarımda uzattığım kalbimdi, sonsuz sevgimdi oysa.

Sevgimden yudum yudum almayı seçenler, beni tanıyorlar mıydı yoksa?..

Yoksa hiç tanımadan gördüler mi bendeki beni?

Onlar bakmayı istemediler.

Görmeyi bildiler.

Çünkü bunu istediler.

Sevgi onun sayesinde kalplerimize aşınmış en güzel duygu iken yaşatmasını ve yaşamasını istemeyen yüreklere ve gözlere inat onlar kalplerindekini, avuçlarda da olsa onlara uzatılan sevgi ırmağını seçtiler.

Her yudumda biraz daha onu yaşamak isteyenler oldu aslında.
Kendimden öylesine fışkırıyordu ki bu sevgi suyu; avuçlarım yetmedi yüreğime.

Doldu…Taştı…

Bir yerlerden sesler geliyordu kulaklarıma,”Akıt sevgini…

Herkes yaşasın!

Sende onu yaşatmak isteyenler ve yaşatanlar gibi herkese ikram et sevginden.

Yaşandıkça çoğalsın!

Hatta taşsın!

Yeter ki ziyan olmasın!

Değeri bilinsin!

Çünkü sevgin ondandır.

Kaynağın oradandır!

Rızası için sev, rızası için sevil!
Akıt sevgini…

”Kulaklarımda uğuldayan bu sesler, kalbimden gelenlerdi.

Öylesine sevmeyi ve sevilmeyi bekliyordu ki kalbim, sığmıyordu hiçbir yere.

Şimdi doğduğumdan bu yana yaptığım gibi yine devam ediyorum sevgimi arttırmaya.

Nasıl ki kendi rızkından bir fakiri her doyuruşunda daha da çoğalıyorsa nimetlerin, sana verilenler, benim ki de öyle bir durum işte.

İkram edildikçe çoğalan, taşan, yerinde duramayan...

Hayat küçücük ellerde sunulmuş bir yudum su gibidir benim görüşümle.
Onu almasını ve bir yudumu, yudum yudum içmesini bilenler;
sevgiyi yaşamayı ve yaşatmayı isteyenlerdir kalplerinde.

Hayatı avuçlarda sunulan sevgi ırmakları ile yudumlayabilmek,
ona biraz daha yakın kalabilmek,
rızasıyla yaşayabilmek,
sevgisini layığıyla herkese sunabilmek...

[Seyyid]

Karamsar olmak zor değil, zor olan çılgın bir fırtınadan sonra gökkusağı gibi gülümseyebilmektir... Kucaklamaya kollarının yetmeyeceği bir ağaç, bir tohumla başlar, en uzun yolculuklar bir adımla başlar, gerçek sevgiler ise bir tebessümle başlar... Annem her fırsatta çocuklarına güneşe doğru zıplamalarını öğütlerdi. Güneşe ulaşamazdık ama hiç olmazsa ayaklarımız yerden kesilirdi



teşekkürler Huzurislam abi