Hesap güNüNe hazıR mıyız?

Nesli_Nur · 19 Ocak 2013, 20:28

Hesap güNüNe hazıR mıyız?

hesap gününe HAZIR MIYIZ?

Meşhur menkıbedir, İbrahim Edhem hazretleri gönüller sultanı olma yoluna düşmezden evvel, Belh şehrinin melikiydi. Onu ikaz eden bir kısım hadiselerden sonradır ki tahtını tacını terk edip yollara düşmüştü.

Bu ikazlardan biri de bir dervişin, sarayının kapısına dayanıp; “Bu gece bu handa konaklamaya geldim.” Diye tutturmasıydı. İbrahim Edhem dervişin isteğini duyup “Burası han değil, benim sarayım.” deyince derviş ona sordu: “Senden evvel burda kim vardı?” İbrahim Edhem “Babam.” Diye cevap verdi. Derviş tekrar sordu: “Ya ondan evvel?” İbrahim Edhem “Dedem ” Dedi. Derviş “Ondan da evvel” İbrahim Edhem: “Dedemin babası” deyince Derviş düşündürücü soruyu sordu: “Bu kadar insanın konup göçtüğü yer, han değildir de nedir?”

Gerçekten de dünya iki kapılı han, birinden giriyor, biraz konaklıyor diğerinden çıkıyoruz. Şimdiki zamanlarda hanlar yok, oteller, devre mülkler var. Onları misal verecek olursak, hepimiz sıramız gelince bir müddet konaklıyor sonra odamızı boşaltıyoruz.

Çünkü hiç kimseye bu dünya odasını ebedi vermiyorlar. Herkes zamanı gelince sessiz, itirazsız, usulca terk ediyor odasını... Bavullarını hazırlıyor, kendisine ait olan eşyalarını topluyor ve veda bile etmeden çekip gidiyor.

Biz de önümüzden gidenlere bakınca sonumuzu anlıyoruz. Hepimiz bunu yaşayacağız. Elimizden düşürmediğimiz şeylerin hepsi bu tarafta kalacak. Cep telefonumuz, araba anahtarlarımız, televizyon kumandamız, bilgisayar klavyemiz… aynamız, cımbızımız, tarağımız… cüzdanımız, banka kartlarımız, çek defterlerimiz… tapularımız, hisse senetlerimiz, sözleşmelerimiz… ilaçlarımız, vitaminlerimiz, reçetelerimiz… çayımız, kahvemiz, limonatamız… hatta seccademiz, tesbihimiz, zikirmatiğimiz…

Her şey burada kalacak. Ayağımıza bir çorap bile giymeden, dikişsiz üç-beş parça kumaşa bürünüp ahiret yoluna çıkacağız. Götürebileceğimiz tek şey; sadece ve sadece amel defterimiz!

Her şey ayan beyan ortaya dökülecek…

Hatta onu da biz yanımıza alıp gitmeyeceğiz; omuz başımızdaki meleklerimiz bizden evvel mühürleyecek, imzalayacak, zamanı gelince önümüze tekrar açılması için ebedi âleme götürecek. Biz mahşer meydanına vardığımızda “ikra’kitabek” yani; “al kitabını oku” diye önümüze getirilecek…

Ne kaçabiliriz, ne redd-i amel yapabiliriz, ne de inkâr edebiliriz…

Etsek ne fayda, ağzımız mühürlü… Azalarımız bizden evvel “Doğru, bu amellerin hepsini yapmıştım.” Diye itiraf edecek. Orada ne kimseyi tehdit edebiliriz, ne hasıraltı edebiliriz, ne de rüşvet verip örtbas edebiliriz…

Bir düşünün, her şey meydanda... Hayatımızın her karesi… Tenhalarda gizlice işlediğimizi zannettiğimiz, makul bir mazeret uydurup herkesi suçsuzluğumuza ikna ettiğimizi sandığımız, herkesin unuttuğunu umut ettiğimiz her şey ortaya dökülecek.

Ancak bir mümin kardeşinin hatasını görünce “Allah-u Zülcelal de o zorlu günde benim kusurumu örtsün ve affetsin” diye umut ederek, onu örten ve hiç başa kakmayan, mahcup etmeyenler müstesna…

Orada her şey şeffaf… Aklımızdan geçen düşünceler, kalbimizin kastettiği sinsi hesaplar, kimselere itiraf edemediğimiz hisler, arzular, niyetler… Elbette Cenab-ı Hakkın, mağfiretiyle örttüğü kullar hariç… Halis tevbe ile tevbe etmiş; bir daha o kusura dönmemiş, günahını silecek iyilikler işlemiş olanlar… Kötülüğü arzu eden nefsine muhalefet etmiş, onu kınamış ve kötülükten vazgeçirmiş olanlar… Hesap gününü göz önünde tutanlar…

Allah-u Zülcelal’in adaleti gereği, bir insan iki korkuyu birden yaşamayacak; bu dünyadayken mahşeri düşünen, o zorlu gün için endişe eden ve ona göre davrananlar, mahşer meydanında korku çekmeyecek.

Kıyamet sahneleri…

O gün… Kabirlerin tepetaklak edildiği… İnsanların çekirge sürüleri gibi çılgınca koşuştuğu… Bir davetçinin sesine doğru, karşı koyma gücü olmaksınız… (Taha Suresi, 108) İradeleri ellerinden alınmış. Elleri onların elleri değil sanki, ayakları onların ayakları değil…

Kalpleri bomboş… Yüzlerine karanlık bir gecenin verdiği dehşet gibi bir karartı ve endişe çökmüş… (Abese, 40-42) Zillet sarıp kuşatmış her yanlarını… (Gaşiye, 2)

Kimisinin gözleri kör, kimisinin gömgök (hastalıklı, perde inmiş) kimisinin de baygın bir halde…

Ne sarınıp bürünecekleri bir giyecek, ne arkasına saklanacak bir tümsek. (Taha, 107) Dağlar hallaç pamuğu gibi atılmış. “Yer başka bir yere, gökler de başka göklere dönüştürülmüş”… (İbrahim, 48)

Başlarına ne geleceğini hissediyorlar. Çünkü “Her nefis önceden ne gönderdiğini” biliyor. Kâfirler daha ilk anda başlarına geleceği anlıyorlar: “Bu zorlu bir gündür!” (Kamer, 8)

Ne başlarını çevirebiliyorlar ne de gözlerini kaldırabiliyorlar. (İbrahim, 43) Boyunlar bükülmüş, sesler kısılmış. (Taha, 108) Dizleri üstüne çöküyorlar. (Meryem, 66-72) Zillet üstüne zillet…

Yeryüzündeki kibirlenmelerinin cezası olarak; her türlü aşağılanma ve perişanlığı tadıyorlar. Eğer mümkün olsa mallarını, mülklerini, eşlerini, oğullarını ve yeryüzünde ne varsa hepsini fidye olarak vermeye razılar… Ama heyhat! (Mearic, 10)

Ne eş, ne dost, ne akrabadan bir fayda var… Herkes kendi nefsini azaptan kurtarma derdinde. Kimse ağzını açıp konuşamıyor bile. Sadece “Rahman’ın sözünden razı olduğu (kimse-ler)” konuşabiliyor.

Büyük ihtimalle Makam-ı Mahmud’un sahibi, Enbiyanın Hatemi, Peygamber sallallahu aleyhi vesellem Efendimiz… O, ahirete sakladığı dua hakkını kullanıyor.

Yalnız onun etrafına toplananlar huzur içinde. Toplumların, öncüleriyle, sancaklar altında, topluluklar halinde getirildiği günde…
O gün yalnız, Peygamber sallallahu aleyhi veselleme iman ve ittiba’ edenler için korku yok. O gün onlar Peygamberin Liva ül-Hamd sancağı altında toplanıyorlar…

Siz hangi guruptansınız?

Kafir ve facirlerin gazap ateşi altında ter döküp susuzluktan kavrulduğu o günde, yalnız Peygamberin havuzunun başında toplanabilenler serinleyebilirler…

O gün cehennem homurdanıp kabarır; zebaniler kâfir ve facirleri azarlarken; cennet de yakınlaştırılır ve Melekler de müminlere müjdeler verir. O gün, onların yüzü kararmaz, aldığı güzel haberlerle ışıl ışıl parıldar. Amel defterlerini sağ eline alanlar, “Alın, kitabımı okuyun!” (Hakka, 18) diyerek, Allah yolunda kardeş oldukları dostlarına güzel haberleri muştularlar.

Onlar, kendileri için hazırlanmış koltuklar üstüne kurulup otururlar… Allah yolunda sevdikleri ve dost edindikleri müminlerle birlikte… Kalplerinde kinden yana ne varsa çekilip alınmış, kardeşler olarak…

Bir ömür Rabbinin rızasını umarak onun huzuruna duranlar, o gün, o duruşlarının güzel neticesini görürler. O gün o rahmet, mağfiret ve mükâfat kapısında bekleyenlere, bekledikleri verilir.

Kalbinde imanı varsa, abdest azalarında nur ışıldıyorsa, sıratı geçerken önünü; tâbi olduğu hidayetin nuru aydınlatıyorsa ne mutlu o kula…
Genç yaşından itibaren günahlardan sakınmış ve ibadetlerine ihlasla devam etmiş olanlar, Arş-ı Âlâ’nın altında gölgelenirler.

Mahşer manzaraları, Kur'an-ı Kerim’de o kadar canlı ve detaylı bir şekilde tasvir edilir ki… Onu dönüp dönüp okuyan için mahşer meydanı, sanki evimizin öbür odası gibi yakındır.

İnsanoğlunun bütün çabası, çırpınışı, aslında Rabbine doğru koşmaktan başka nedir? Zaman nehri, içinde bulunduğumuz dünya gemisini, kıyamet girdabına doğru sürükleyip götürüyor. Bu mutlak sondan hiçbir kaçış yok!

“Ey insan, gerçekten sen, hiç durmaksızın Rabbine doğru bir çaba harcayıp durmaktasın; sonunda O'na varacaksın.” (İnşikak, 6-9)
Şu anda işyerindeysek evimize, gurbetteyse memleketimize dönüp dönmeyeceğimizi bilmeyiz. Ama ahiret, o kesinlikle döneceğimiz evimiz ve ebedi kalacağımız asıl yurdumuzdur.

Öyleyse nasıl oluyor da onu böyle uzak görüyoruz?

“Hayır; siz çarçabuk geçmekte olanı (dünyayı) seviyorsunuz. Ve ahireti terk edip, bırakıyorsunuz!” (Kıyamet, 20-25)
Yalan mı?

Halbuki ahreti uzak görmek, önemsememek, inkarcıların sıfatı olarak zikrediliyor, Kur'an ı Kerim’de…

“Şüphesiz onlar (kâfirler), o azabı(n gerçekleşeceği kıyameti) uzak görüyorlar, biz ise onu yakın görüyoruz.” (Meâric, 6-7)

Biz hangi zümreye dâhil olmak istiyoruz?

“Allah, onları böyle bir günün şerrinden korumuş ve onlara parıltılı bir aydınlık ve bir sevinç vermiştir.” (İnsan, 10) Buyurarak övdüğü zümreye mi?

Yoksa; “İşte Biz, suçlulara böyle yaparız. O gün, yalanlayanların vay haline!” (Mürselat, 19) diye, tehdit ettiği zümreye mi?

Birinci zümrenin vasfı: “Cennet de, muttakiler için, uzakta değildir, (o gün) yakınlaştırılmıştır. Bu, size vaat olunandır; (gönülden Allah'a) yönelip dönen (İslam'ın hükümlerini) koruyan; görmediği halde, Rahman'a karşı 'içi titreyerek korku duyan' ve 'içten Allah'a yönelmiş' bir kalp ile gelen içindir. Ona 'esenlik ve barış (selam)la' girin. Bu, ebedilik günüdür.” (Kaf, 19-34)

İkinci zümrenin vasfı ise: “Sana ayetlerimiz gelmişti, fakat sen onları unuttun.” (Taha, 126)

Kendimize bir bakalım; biz hangisine daha çok benziyoruz?

O gün, Yevm-ül Fasl’dır. Yani ayrılma günü… Bu dünyadayken birbirine karışık halde yaşayan müminlerle kâfirler, o gün ayrılır. Bu dünyada kâfire de rızık verilir, mümine de… Hatta imtihan sırrı, kâfire bolluk ve üstünlük de verilebilir. Ama ebedi âlemde, bunun ona bir faydası olmaz.
Unutmayalım ki, birinci zümrenin çoğu, bu dünyada Müslümanlığı sebebiyle hor görülmüş, haram yollardan sakındığı için mahrum kalmış, mazlumlar ve gariplerdir. Ama böyle olması, onlara hiçbir şey kaybettirmemiştir.

İkinci zümre ise her yola başvurarak servet toplamış, güç ve imkânıyla şımarmış, hatta Müslümanların gariplerini hor görerek “Şu zavallılar bizden daha doğru yolda, öyle mi?” diye aşağılamışlardır. Ayette buyrulur:

“Ne (güç ve servet) toplamış olmanız, ne büyüklük taslamanız (istikbarınız) size bir yarar sağlamadı. Kendilerine Allah'ın bir rahmet eriştirmeyeceğine yemin ettiğiniz kimseler bunlar mıydı? (Cennettekilere de) Girin cennete. Sizin için korku yoktur ve mahzun olmayacaksınız.” (A'raf, 46-49)

Allah-u Zülcelâl, cümlemize bu dünyada korkmayı, ebedi âlemde ise bütün korkulardan emin olmayı nasip etsin.

HATİCE KÜBRA ERGİN

muuskem · 19 Ocak 2013, 23:38

çok güzel bir yazı...bu yazıları okumak hoşuma gidiyor..

Nesli_Nur · 05 Nisan 2013, 17:02

Alıntı:

muuskem Üyemizden Alıntı

çok güzel bir yazı...bu yazıları okumak hoşuma gidiyor..

ne mutlu size
cümlemzdn razı olsn inşaAllah

ademsevda · 30 Ekim 2014, 00:42

amin..

ben bu yazıları okuyunca kalbim dışarı çıkacakmış gibi oluyorum...onca günahım sırtımda nasıl giderim Rabbimin huzuruna diye...

AşkŞairi · 30 Ekim 2014, 03:32

Günler ardı ardına gelip geçiyor
Hesabını acaba kimler biliyor
Hayata kanmayın herkes ölüyor
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Azrail gelir ansızın hiç affetmez
Pişmanlık o an fayda vermez
İnim inim sızlansan da fark etmez
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Melekler gelirler hemen yanına
Başlarlar kabirde sorgu suale
Ne amel eyledin sen dünyada
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Kimi olur cennetten bir bahçede
Kimi domuzdan beter hallerde
Kim korkmaz ki kabir azabından
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Mahşerde olursun mizan başında
Çekilirsin o gün çetin bir hesaba
Hakkın kalmasın fani dünyada
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Elin kolun tenin konuşacak
Sanma ki haksızlık yapılacak
Haklıyla haksız ayrılacak
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Haksızlar Nemrutlar kâfirler
Sıratı geçemez düşer zalimler
Haksızlığa susan şeytan gibiler
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Ademle havadan bu günlere
Tanık insanlık nice göçenlere
İbret olsun tüm kardeşlere
İş işten geçmeden çatmadan ölüm

İnsanlık zamanla tükenmiş
Cahiller zevki sefayı seçmiş
Anneye babaya kin beslenmiş
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

Unutma kuranı sünneti
Boşa geçirme günleri
Oku öğren yaşa hikmeti
İş işten geçmeden çatmadan ölüm

Aklın elbet başına gelecektir
Rüyanda o an sona erecektir
Ölüm Salihler için güzeldir
İş işten geçmiştir çatınca ölüm

AşkŞairi

ademsevda · 30 Ekim 2014, 10:42

her an nasuh tövbesi yapmamız gerekiyor günahların sevap olduğu bir zamanda....

19 Ocak 2013, 20:28	Mesaj No:1
Nesli_Nur Meal Gurubu Üyesi Medineweb Emekdarı Durumu: Medine No : 20510 Üyelik T.: 01 Ekim 2012 Arkadaşları:24 Cinsiyet: Mesaj: 1.012 Konular: 166 Beğenildi:82 Beğendi:1 Takdirleri:187 Takdir Et: Konu Bu Üyemize Aittir!	Hesap güNüNe hazıR mıyız? Hesap güNüNe hazıR mıyız? hesap gününe HAZIR MIYIZ? Meşhur menkıbedir, İbrahim Edhem hazretleri gönüller sultanı olma yoluna düşmezden evvel, Belh şehrinin melikiydi. Onu ikaz eden bir kısım hadiselerden sonradır ki tahtını tacını terk edip yollara düşmüştü. Bu ikazlardan biri de bir dervişin, sarayının kapısına dayanıp; “Bu gece bu handa konaklamaya geldim.” Diye tutturmasıydı. İbrahim Edhem dervişin isteğini duyup “Burası han değil, benim sarayım.” deyince derviş ona sordu: “Senden evvel burda kim vardı?” İbrahim Edhem “Babam.” Diye cevap verdi. Derviş tekrar sordu: “Ya ondan evvel?” İbrahim Edhem “Dedem ” Dedi. Derviş “Ondan da evvel” İbrahim Edhem: “Dedemin babası” deyince Derviş düşündürücü soruyu sordu: “Bu kadar insanın konup göçtüğü yer, han değildir de nedir?” Gerçekten de dünya iki kapılı han, birinden giriyor, biraz konaklıyor diğerinden çıkıyoruz. Şimdiki zamanlarda hanlar yok, oteller, devre mülkler var. Onları misal verecek olursak, hepimiz sıramız gelince bir müddet konaklıyor sonra odamızı boşaltıyoruz. Çünkü hiç kimseye bu dünya odasını ebedi vermiyorlar. Herkes zamanı gelince sessiz, itirazsız, usulca terk ediyor odasını... Bavullarını hazırlıyor, kendisine ait olan eşyalarını topluyor ve veda bile etmeden çekip gidiyor. Biz de önümüzden gidenlere bakınca sonumuzu anlıyoruz. Hepimiz bunu yaşayacağız. Elimizden düşürmediğimiz şeylerin hepsi bu tarafta kalacak. Cep telefonumuz, araba anahtarlarımız, televizyon kumandamız, bilgisayar klavyemiz… aynamız, cımbızımız, tarağımız… cüzdanımız, banka kartlarımız, çek defterlerimiz… tapularımız, hisse senetlerimiz, sözleşmelerimiz… ilaçlarımız, vitaminlerimiz, reçetelerimiz… çayımız, kahvemiz, limonatamız… hatta seccademiz, tesbihimiz, zikirmatiğimiz… Her şey burada kalacak. Ayağımıza bir çorap bile giymeden, dikişsiz üç-beş parça kumaşa bürünüp ahiret yoluna çıkacağız. Götürebileceğimiz tek şey; sadece ve sadece amel defterimiz! Her şey ayan beyan ortaya dökülecek… Hatta onu da biz yanımıza alıp gitmeyeceğiz; omuz başımızdaki meleklerimiz bizden evvel mühürleyecek, imzalayacak, zamanı gelince önümüze tekrar açılması için ebedi âleme götürecek. Biz mahşer meydanına vardığımızda “ikra’kitabek” yani; “al kitabını oku” diye önümüze getirilecek… Ne kaçabiliriz, ne redd-i amel yapabiliriz, ne de inkâr edebiliriz… Etsek ne fayda, ağzımız mühürlü… Azalarımız bizden evvel “Doğru, bu amellerin hepsini yapmıştım.” Diye itiraf edecek. Orada ne kimseyi tehdit edebiliriz, ne hasıraltı edebiliriz, ne de rüşvet verip örtbas edebiliriz… Bir düşünün, her şey meydanda... Hayatımızın her karesi… Tenhalarda gizlice işlediğimizi zannettiğimiz, makul bir mazeret uydurup herkesi suçsuzluğumuza ikna ettiğimizi sandığımız, herkesin unuttuğunu umut ettiğimiz her şey ortaya dökülecek. Ancak bir mümin kardeşinin hatasını görünce “Allah-u Zülcelal de o zorlu günde benim kusurumu örtsün ve affetsin” diye umut ederek, onu örten ve hiç başa kakmayan, mahcup etmeyenler müstesna… Orada her şey şeffaf… Aklımızdan geçen düşünceler, kalbimizin kastettiği sinsi hesaplar, kimselere itiraf edemediğimiz hisler, arzular, niyetler… Elbette Cenab-ı Hakkın, mağfiretiyle örttüğü kullar hariç… Halis tevbe ile tevbe etmiş; bir daha o kusura dönmemiş, günahını silecek iyilikler işlemiş olanlar… Kötülüğü arzu eden nefsine muhalefet etmiş, onu kınamış ve kötülükten vazgeçirmiş olanlar… Hesap gününü göz önünde tutanlar… Allah-u Zülcelal’in adaleti gereği, bir insan iki korkuyu birden yaşamayacak; bu dünyadayken mahşeri düşünen, o zorlu gün için endişe eden ve ona göre davrananlar, mahşer meydanında korku çekmeyecek. Kıyamet sahneleri… O gün… Kabirlerin tepetaklak edildiği… İnsanların çekirge sürüleri gibi çılgınca koşuştuğu… Bir davetçinin sesine doğru, karşı koyma gücü olmaksınız… (Taha Suresi, 108) İradeleri ellerinden alınmış. Elleri onların elleri değil sanki, ayakları onların ayakları değil… Kalpleri bomboş… Yüzlerine karanlık bir gecenin verdiği dehşet gibi bir karartı ve endişe çökmüş… (Abese, 40-42) Zillet sarıp kuşatmış her yanlarını… (Gaşiye, 2) Kimisinin gözleri kör, kimisinin gömgök (hastalıklı, perde inmiş) kimisinin de baygın bir halde… Ne sarınıp bürünecekleri bir giyecek, ne arkasına saklanacak bir tümsek. (Taha, 107) Dağlar hallaç pamuğu gibi atılmış. “Yer başka bir yere, gökler de başka göklere dönüştürülmüş”… (İbrahim, 48) Başlarına ne geleceğini hissediyorlar. Çünkü “Her nefis önceden ne gönderdiğini” biliyor. Kâfirler daha ilk anda başlarına geleceği anlıyorlar: “Bu zorlu bir gündür!” (Kamer, 8) Ne başlarını çevirebiliyorlar ne de gözlerini kaldırabiliyorlar. (İbrahim, 43) Boyunlar bükülmüş, sesler kısılmış. (Taha, 108) Dizleri üstüne çöküyorlar. (Meryem, 66-72) Zillet üstüne zillet… Yeryüzündeki kibirlenmelerinin cezası olarak; her türlü aşağılanma ve perişanlığı tadıyorlar. Eğer mümkün olsa mallarını, mülklerini, eşlerini, oğullarını ve yeryüzünde ne varsa hepsini fidye olarak vermeye razılar… Ama heyhat! (Mearic, 10) Ne eş, ne dost, ne akrabadan bir fayda var… Herkes kendi nefsini azaptan kurtarma derdinde. Kimse ağzını açıp konuşamıyor bile. Sadece “Rahman’ın sözünden razı olduğu (kimse-ler)” konuşabiliyor. Büyük ihtimalle Makam-ı Mahmud’un sahibi, Enbiyanın Hatemi, Peygamber sallallahu aleyhi vesellem Efendimiz… O, ahirete sakladığı dua hakkını kullanıyor. Yalnız onun etrafına toplananlar huzur içinde. Toplumların, öncüleriyle, sancaklar altında, topluluklar halinde getirildiği günde… O gün yalnız, Peygamber sallallahu aleyhi veselleme iman ve ittiba’ edenler için korku yok. O gün onlar Peygamberin Liva ül-Hamd sancağı altında toplanıyorlar… Siz hangi guruptansınız? Kafir ve facirlerin gazap ateşi altında ter döküp susuzluktan kavrulduğu o günde, yalnız Peygamberin havuzunun başında toplanabilenler serinleyebilirler… O gün cehennem homurdanıp kabarır; zebaniler kâfir ve facirleri azarlarken; cennet de yakınlaştırılır ve Melekler de müminlere müjdeler verir. O gün, onların yüzü kararmaz, aldığı güzel haberlerle ışıl ışıl parıldar. Amel defterlerini sağ eline alanlar, “Alın, kitabımı okuyun!” (Hakka, 18) diyerek, Allah yolunda kardeş oldukları dostlarına güzel haberleri muştularlar. Onlar, kendileri için hazırlanmış koltuklar üstüne kurulup otururlar… Allah yolunda sevdikleri ve dost edindikleri müminlerle birlikte… Kalplerinde kinden yana ne varsa çekilip alınmış, kardeşler olarak… Bir ömür Rabbinin rızasını umarak onun huzuruna duranlar, o gün, o duruşlarının güzel neticesini görürler. O gün o rahmet, mağfiret ve mükâfat kapısında bekleyenlere, bekledikleri verilir. Kalbinde imanı varsa, abdest azalarında nur ışıldıyorsa, sıratı geçerken önünü; tâbi olduğu hidayetin nuru aydınlatıyorsa ne mutlu o kula… Genç yaşından itibaren günahlardan sakınmış ve ibadetlerine ihlasla devam etmiş olanlar, Arş-ı Âlâ’nın altında gölgelenirler. Mahşer manzaraları, Kur'an-ı Kerim’de o kadar canlı ve detaylı bir şekilde tasvir edilir ki… Onu dönüp dönüp okuyan için mahşer meydanı, sanki evimizin öbür odası gibi yakındır. İnsanoğlunun bütün çabası, çırpınışı, aslında Rabbine doğru koşmaktan başka nedir? Zaman nehri, içinde bulunduğumuz dünya gemisini, kıyamet girdabına doğru sürükleyip götürüyor. Bu mutlak sondan hiçbir kaçış yok! “Ey insan, gerçekten sen, hiç durmaksızın Rabbine doğru bir çaba harcayıp durmaktasın; sonunda O'na varacaksın.” (İnşikak, 6-9) Şu anda işyerindeysek evimize, gurbetteyse memleketimize dönüp dönmeyeceğimizi bilmeyiz. Ama ahiret, o kesinlikle döneceğimiz evimiz ve ebedi kalacağımız asıl yurdumuzdur. Öyleyse nasıl oluyor da onu böyle uzak görüyoruz? “Hayır; siz çarçabuk geçmekte olanı (dünyayı) seviyorsunuz. Ve ahireti terk edip, bırakıyorsunuz!” (Kıyamet, 20-25) Yalan mı? Halbuki ahreti uzak görmek, önemsememek, inkarcıların sıfatı olarak zikrediliyor, Kur'an ı Kerim’de… “Şüphesiz onlar (kâfirler), o azabı(n gerçekleşeceği kıyameti) uzak görüyorlar, biz ise onu yakın görüyoruz.” (Meâric, 6-7) Biz hangi zümreye dâhil olmak istiyoruz? “Allah, onları böyle bir günün şerrinden korumuş ve onlara parıltılı bir aydınlık ve bir sevinç vermiştir.” (İnsan, 10) Buyurarak övdüğü zümreye mi? Yoksa; “İşte Biz, suçlulara böyle yaparız. O gün, yalanlayanların vay haline!” (Mürselat, 19) diye, tehdit ettiği zümreye mi? Birinci zümrenin vasfı: “Cennet de, muttakiler için, uzakta değildir, (o gün) yakınlaştırılmıştır. Bu, size vaat olunandır; (gönülden Allah'a) yönelip dönen (İslam'ın hükümlerini) koruyan; görmediği halde, Rahman'a karşı 'içi titreyerek korku duyan' ve 'içten Allah'a yönelmiş' bir kalp ile gelen içindir. Ona 'esenlik ve barış (selam)la' girin. Bu, ebedilik günüdür.” (Kaf, 19-34) İkinci zümrenin vasfı ise: “Sana ayetlerimiz gelmişti, fakat sen onları unuttun.” (Taha, 126) Kendimize bir bakalım; biz hangisine daha çok benziyoruz? O gün, Yevm-ül Fasl’dır. Yani ayrılma günü… Bu dünyadayken birbirine karışık halde yaşayan müminlerle kâfirler, o gün ayrılır. Bu dünyada kâfire de rızık verilir, mümine de… Hatta imtihan sırrı, kâfire bolluk ve üstünlük de verilebilir. Ama ebedi âlemde, bunun ona bir faydası olmaz. Unutmayalım ki, birinci zümrenin çoğu, bu dünyada Müslümanlığı sebebiyle hor görülmüş, haram yollardan sakındığı için mahrum kalmış, mazlumlar ve gariplerdir. Ama böyle olması, onlara hiçbir şey kaybettirmemiştir. İkinci zümre ise her yola başvurarak servet toplamış, güç ve imkânıyla şımarmış, hatta Müslümanların gariplerini hor görerek “Şu zavallılar bizden daha doğru yolda, öyle mi?” diye aşağılamışlardır. Ayette buyrulur: “Ne (güç ve servet) toplamış olmanız, ne büyüklük taslamanız (istikbarınız) size bir yarar sağlamadı. Kendilerine Allah'ın bir rahmet eriştirmeyeceğine yemin ettiğiniz kimseler bunlar mıydı? (Cennettekilere de) Girin cennete. Sizin için korku yoktur ve mahzun olmayacaksınız.” (A'raf, 46-49) Allah-u Zülcelâl, cümlemize bu dünyada korkmayı, ebedi âlemde ise bütün korkulardan emin olmayı nasip etsin. HATİCE KÜBRA ERGİN Konuyu Bu Sitelerde Paylaş Twitter Face'de paylaş __________________ Derdi dünya olanin dünya kadar derdi olur...

Konu Sahibi Nesli_Nur 'in açmış olduğu son Konular Aşağıda Listelenmiştir
Konu	Forum	Son Mesaj Yazan	Cevaplar	Okunma	Son Mesaj Tarihi
inşikak süresini tanıyalım..	Sorularla Sureleri Tanıyalım	bilinmez	7	2911	26Haziran 2015 15:55
muttaffifin suresini tanıyalım..	Sorularla Sureleri Tanıyalım	bilinmez	10	6081	24Haziran 2015 15:17
Kıyamet Suresini Sorularla Tanıyalım	Sorularla Sureleri Tanıyalım	bilinmez	11	7197	28 Nisan 2015 17:18
Tahrim Süresini Tanıyalım	Sorularla Sureleri Tanıyalım	bilinmez	11	6441	03 Mart 2015 07:46
Casiye Süresini Tanıyalım	Sorularla Sureleri Tanıyalım	bilinmez	9	3301	28 Ekim 2014 07:36

19 Ocak 2013, 23:38	Mesaj No:2
muuskem Medineweb Sadık Üyesi Durumu: Medine No : 21263 Üyelik T.: 02 Kasım 2012 Arkadaşları:9 Cinsiyet:- Memleket:- Mesaj: 676 Konular: 38 Beğenildi:34 Beğendi:6 Takdirleri:10 Takdir Et:	Cevap: Hesap güNüNe hazıR mıyız? çok güzel bir yazı...bu yazıları okumak hoşuma gidiyor.. Konuyu Bu Sitelerde Paylaş Twitter Face'de paylaş

30 Ekim 2014, 00:42	Mesaj No:4
ademsevda Medineweb Emekdarı Durumu: Medine No : 34468 Üyelik T.: 23 Kasım 2013 Arkadaşları:10 Cinsiyet: Mesaj: 1.992 Konular: 0 Beğenildi:90 Beğendi:76 Takdirleri:668 Takdir Et:	Cevap: Hesap güNüNe hazıR mıyız? amin.. ben bu yazıları okuyunca kalbim dışarı çıkacakmış gibi oluyorum...onca günahım sırtımda nasıl giderim Rabbimin huzuruna diye... Konuyu Bu Sitelerde Paylaş Twitter Face'de paylaş

30 Ekim 2014, 03:32	Mesaj No:5
AşkŞairi Medineweb Üyesi Durumu: Medine No : 12829 Üyelik T.: 27 Ekim 2010 Arkadaşları:0 Cinsiyet:Bay Memleket:Samsun Mesaj: 59 Konular: 24 Beğenildi:1 Beğendi:0 Takdirleri:10 Takdir Et:	Cevap: Hesap güNüNe hazıR mıyız? Günler ardı ardına gelip geçiyor Hesabını acaba kimler biliyor Hayata kanmayın herkes ölüyor İş işten geçmiştir çatınca ölüm Azrail gelir ansızın hiç affetmez Pişmanlık o an fayda vermez İnim inim sızlansan da fark etmez İş işten geçmiştir çatınca ölüm Melekler gelirler hemen yanına Başlarlar kabirde sorgu suale Ne amel eyledin sen dünyada İş işten geçmiştir çatınca ölüm Kimi olur cennetten bir bahçede Kimi domuzdan beter hallerde Kim korkmaz ki kabir azabından İş işten geçmiştir çatınca ölüm Mahşerde olursun mizan başında Çekilirsin o gün çetin bir hesaba Hakkın kalmasın fani dünyada İş işten geçmiştir çatınca ölüm Elin kolun tenin konuşacak Sanma ki haksızlık yapılacak Haklıyla haksız ayrılacak İş işten geçmiştir çatınca ölüm Haksızlar Nemrutlar kâfirler Sıratı geçemez düşer zalimler Haksızlığa susan şeytan gibiler İş işten geçmiştir çatınca ölüm Ademle havadan bu günlere Tanık insanlık nice göçenlere İbret olsun tüm kardeşlere İş işten geçmeden çatmadan ölüm İnsanlık zamanla tükenmiş Cahiller zevki sefayı seçmiş Anneye babaya kin beslenmiş İş işten geçmiştir çatınca ölüm Unutma kuranı sünneti Boşa geçirme günleri Oku öğren yaşa hikmeti İş işten geçmeden çatmadan ölüm Aklın elbet başına gelecektir Rüyanda o an sona erecektir Ölüm Salihler için güzeldir İş işten geçmiştir çatınca ölüm AşkŞairi Konuyu Bu Sitelerde Paylaş Twitter Face'de paylaş

30 Ekim 2014, 10:42	Mesaj No:6
ademsevda Medineweb Emekdarı Durumu: Medine No : 34468 Üyelik T.: 23 Kasım 2013 Arkadaşları:10 Cinsiyet: Mesaj: 1.992 Konular: 0 Beğenildi:90 Beğendi:76 Takdirleri:668 Takdir Et:	Cevap: Hesap güNüNe hazıR mıyız? her an nasuh tövbesi yapmamız gerekiyor günahların sevap olduğu bir zamanda.... Konuyu Bu Sitelerde Paylaş Twitter Face'de paylaş

Benzer Konular
Konu Başlıkları	Konuyu Başlatan	Medineweb Ana Kategoriler	Cevaplar	Son Mesajlar
Hazır mıyız Ramazan'ın Ruhaniyetini Yaşamaya???	Mihrinaz	Oruç-Ramazan	11	22 Mart 2023 22:42
Âhiret Gününe İmanın İnsan Hayatı Üzerindeki Te'sirleri Nelerdir?	KuM TaNeSi	Ölüm-Ahiret-Sırat-Mizan-Kader	1	12 Aralık 2016 10:39
Haftanın hutbesi-06.05.2016 :o büyük güne hazır mıyız?	alperkara	Tebliğ-İrşad-Vaaz-Hutbe-Nasihat	0	05 Mayıs 2016 18:26
Onlardan Mıyız???	YaŞuHa	Kur'ân-ı Kerim Genel	1	25 Ağustos 2011 22:23
Âhiret Gününe İman Ne Demektir?	KuM TaNeSi	Ölüm-Ahiret-Sırat-Mizan-Kader	0	10 Mart 2009 22:00

.::.Bir Ayet-Kerime .::.	.::.Bir Hadis-i Şerif .::.	.::.Bir Vecize .::.

Konuyu Toplam 1 Kişi okuyor. (0 Üye ve 1 Misafir)