İşe Gitme Anne! 
''..Onunla dürüstçe konuşmaktan rahatsızlık duymadım. Gençken onu uzak bir kişilik olarak gördüğümü, dadılarla yetişmenin ve sık sık yer değiştirmenin beni etkilediğini söyledim.
Bu onu doğal olarak incitti, ama bizim için para kazanmaya, başımızı sokacak bir yer bulmaya çalıştığını söyleyerek kendini savundu. Ne demek istediğini anladım, ama yine de birlikte daha çok vakit geçirmiş olmayı dilerdim...'' (Sokak Kedisi Bob - sf;198)
Bir anne minicik çocuğunu kreşin minibüsüne verirken çocuğun ağlayışları iç dağlıyordu.
Diyordu ki hal diliyle:
'Anne benim sana ihtiyacım var, bırakma beni'
'Anne bana kimse sen gibi bakamaz ki...'
'Anne sana, soluğuna ihtiyacım var.'
'Anne istemiyorum kimseyi, sen öğret bana öğrenmem gerekenleri...'
'Anne yanında olayım, koruman altında olayım...'
Anne beni gönderme, sen de gitme işe. Ben senden ayrı kalmak istemiyorum, sen beni yine de gönderiyorsun. Ben kreşten döndüğümde yorgun olmuyorum ama sen işten dönüşte çok yorgun oluyorsun ve kızgın. Ve benle oynamıyorsun, oynarsan da en en fazla yarım saat. Yetmiyor anne!
Yetmiyor.
Keşke beni göndermesen.
Öğlen senin mis kokunla, sana sarılarak uyusam...
Uyansam..yanımda birtanecik annem...
Beraber olsak...
Keşke bana ayıracak zamanın olsa anne...
Keşke!
Şu an sana ihtiyacım var, en azından biraz büyüyene kadar gitme!
Büşra ŞÜKRAN