Hutbe:Çocuklarımız ve Eğitim

[Arasat]

Hutbe:Çocuklarımız ve Eğitim

Muhterem Müslümanlar!

İslâm dini, ilim, irfan, hikmet ve hakikat dinidir. Her hükmü, insanın yapısına ve hayat düzenine uygun olan, dünya ve ahiret saadetini temin eden bir dindir.

İslam Dininin insanlığa ilk mesajı “oku”[1] olmuştur. Bunun anlamı üzerinde çok iyi düşünmek gerekir. Çünkü insan, okumak ve öğrenmekle doğruyu bulur, mutluluğa erer, vatanına ve milletine yararlı olur.

Günlük hayatımızdaki ihtiyaçlarımızı düşündüğümüz zaman, bunların elde edilmesinde ilmin, fennin ve sanatın büyük bir rolü olduğunu görürüz. Bunlar da ancak, okuyup yazmak, eğitim ve öğretim görmekle mümkündür.

Dinimiz, erkek-kadın her Müslümana, okuyup öğrenmeyi farz kılmıştır.

Aziz Müslümanlar!

Çocuğa verilecek ilk ve en iyi terbiye, aile ocağında başlar; okulda gelişir ve cemiyette yaygınlaşır. İyi veya kötü alışkanlıklar, çoğunlukla çocukluk ve gençlik çağlarında edinilir. Çocukların yetiştirilmesinde, hayattaki başarılarında, topluma faydalı bir insan olmalarında yegâne unsur; aile, okul ve çevredir.

Okuldan beklenilen, ailenin çocuğa verdiği güzel terbiyeyi geliştirmek, varsa kötü alışkanlıklardan vazgeçirmek ve ona daha olgun bir kişilik kazandırmaktır. Çocuklar, zamanlarının büyük bir bölümünü okulda geçirdikleri için, onları iyiye ve doğruya yönlendirmede, okulda aldıkları eğitim ve öğretim önemli rol oynar.

İnsan, ruh ve bedenden oluşan akıllı bir varlıktır. Bu nedenle, çocuğu sadece maddi veya sadece manevi yönden yetiştirmek, onu yarı yarıya ihmal etmek olur.

Çocuğun yetiştirilmesinde asıl olan, onun her iki yönünü de dikkate almaktır. Bir çocuğa verilecek eğitim ve öğretim esnasında onun, din ve ahlâk eğitimini de, ihmal etmemek gerekir. Çünkü, maddî ve mânevi yönü ile yetiştirilmemiş olan bir çocuğun, kendisi, ailesi ve beraber yaşadığı toplum için pek yararlı olamayacağı açıktır. Çünkü, mânevî terbiyeden mahrum olan bir insan, maddeciliğin, gururun ve bencillik duygusunun içinde kalır ve sadece kendini düşünür.

Muhterem Mü’minler!

Anne ve babanın çocukları ile ilgilenmesi, onları sevmesi ve dinlemesi, onlarla konuşması ve anlamaya çalışması, çocukların iyi yetişmesi açısından çok önemlidir. Bir âyet-i kerimede, “(Ey Mûsâ! Sevilmen) ve benim nezaretimde yetiştirilmen için sana kendi sevgimi lütfettim”[2] buyurularak, çocuk sevgisinin Allah vergisi olduğuna dikkat çekilmiştir.

Öyle ise, çocuklarımızı sevelim ve sevgi dolu bir ortamda yetişmelerine gereken gayreti gösterelim. Hutbemi, bir Hadis-i Şerifle bitirmek istiyorum: “Çocuklarınıza iyi muamele ediniz. Onları güzel terbiye ediniz”[3]



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Alak 1.
[2] Tâhâ,20/39.
[3] İbn Mâce, Edep:3