Hz. Peygamber’in Kötü Ahlâk Hakkındaki Hutbesi

[enderhafızım]

Hz. Peygamber’in Kötü Ahlâk Hakkındaki Hutbesi

Hz. Peygamber’in Kötü Ahlâk Hakkındaki Hutbesi

- Hz. Peygamber bize hutbe irad ederek buyurdu: Zulümden sakınınız. Çünkü zulüm kıyamet gününde üstüste karanlık olur. Sakın kötülük etmeyin ve kötü olmayın. Sakın hırslı olmayın. çünkü sizden öncekiler hırs yüzünden helak olmuşlardır. Hırs, onları akrabalık bağlarını gözetmekten alıkoydu, onlar da gözetmediler. Onlara cimriliği emretti, onlar da cimrilik yaptılar. Onlara günaha dalmayı emretti, onlar da günaha daldılar. O sırada bir adam
“Ey Allah’ın Rasûlü! İslâm’ın hangi ibadeti daha üstündür?” dedi. Hz. Peygamber
“Halkın senin elinden ve dilinden selamette kalmasıdır” deyince, aynı kişi veya başka bir kişi
“Ey Allah’ın Rasûlü! Hicretin hangisi daha üstündür?” dedi. Hz. Peygamber
“Rabbinin sevmediği şeyleri terketmen daha üstündür. Hicret de şehirlinin ve bedevinin hicreti olmak üzere iki çeşittir. Bedevinin hicreti, çağrıldığında gelmesi ve emredildiğinde itaat etmesidir. Şehirlinin hicreti ise, hem daha zor hem de sevabı daha büyüktür” buyurdu.[1]
- Allah’ın Rasûlü minbere çıkarak
“Ey insanlar! Yalancı şahidlik ile Allah’a şirk koşmak denktir” buyurdu. Bu cümleyi üç defa tekrarladıktan sonra “Artık o pis putlardan ve yalan sözden kaçının” (Hac: 22/30) ayetini okudu.[2]
- Hz. Peygamber bir hutbesinde ribanın çok büyük bir günah olduğunu söyledi ve “Ribadan kişinin aldığı bir dirhem, Allah katında, otuz altı zina yapmaktan daha korkunçtur. Ribanın en büyüğü müslüman bir kişinin şerefiyle oynamaktır” dedi.[3]
- Rasûlullah bir gün bize şu hutbeyi irad etti:
“Ey insanlar? Şirkten kaçınınız. çünkü o karıncanın taş üzerinde bıraktığı izden daha gizlidir.”
“Ey Allah’ın rasûlü, bu kadar gizli ise, biz ondan nasıl sakınacağız?” diye soruldu. Hz. Peygamber
“Ey Allah’ım! Bildiğimiz halde şirk koşmaktan sana sığınıyoruz. Bilmediklerimizden ötürü de senin affını talep ediyoruz” deyin” buyurdu.[4]


[1] Terğib III/497 (Hakim, İbn Ömer’den).
[2] Kenz, IV/7 (İmam Ahmed, Tirmizi, Beğavi, İbn Kani ve Ebu Nuaym, Eymen b. Huraym’dan).
[3] Terğib, IV/282 (İbn Ebi Dünya, Enes’den).
[4] Kenz, I/169 (İbn Ebi Şeybe, Ebu Musa el-Eş’ari’den).
Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 3/162-163.