[Emekdar Üye]

ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI


Abdullah: Allah’ın kulu.
Abdurrahim: Rahim’in (Allah’ın sıfatlarındandır) kulu.
Abdurrahman: Rahmanın kulu.
Abdülhamid: Bütün varlığın diliyle övülmüş Allah’ın kulu.
Abdülkadir: Her şeye gücü yeten Allah’ın kulu.
Ahmet: En çok övülmüş, methedilmiş, beğenilmiş.
Akif: Bir şeyde sebat eden.
Ali: Yüce, ulu.
Alparslan: Arslan gibi cesur ve yiğit, savaş beyi.
Alperen: Yiğit, bahadır.
Arif: Meşhur, çok tanınmış, irfan sahibi.
Asım: Günahtan, haramdan çekinen.
Avni: Yardımla ilgili, yardıma ait.
Aytekin: Ay şehzadesi.
Aziz: Muhterem, sayın.
Bahadır: Savaşlarda yılmazlığıyla üstünlük kazanan kişi.
Bahattin, Bahaddin: Dinin değeri, değerlisi.
Bârân: Yağmur.
Baykal: Yaban kısrağı, deniz, derya.
Behçet: Güleryüzlülük.
Behzat: Doğuştan iyi.
Beşir: Müjdeci.
Bülent: Yüksek, yüce, uzun.
Cafer: Küçük akarsu, çay, sütü bol deve.
Cahit: Çalışan, gayret eden, çabalayan.
Celal: Ululuk.
Celil: Çok büyük ve ulu.
Cemil: Güzel.
Cevdet: İyilik, kusursuzluk.
Cihan: Alem, kainat.
Cüneyt: Küçük asker, askercik.
Emin: Korkusuz kimse, emniyette olan.
Emre: Aşık, müptela.
Erdem: Fazilet, maharet.
Erdinç: Duru, güçlü erkek.
Erdoğan: Yiğit doğan.
Ergun: Sert başlı, oynak ve hızlı giden at.
Ergün: Yumuşak, uysal kimse.
Erhan: İyi adaletli hükümdar.
Ertan: Dericilerin yaprağıyla deri boyadıkları bir nevi ağaç.
Ertuğrul: Dürüst, doğru, yiğit.
Ertunga: Yiğit, hakan.
Esat: Oldukça mutlu, çok hayırlı.
Eyüp, Eyyüp: Sabırlı, günahlarına tevbe eden.
Fahrettin: Dinin övdüğü.
Fahri: Övünmeye mensup.
Faruk: Doğruyu yanlıştan ayıran. Hz. Ömer’in lakabı.
Fatih: Fetheden, İslam’a açan.
Fazıl: Fazilet sahibi.
Ferhat: Sevinç, neşe.
Fethi: Fethe mensup.
Fevzi: Galip gelen.
Fuad: Kalp, yürek, gönül.
Furkan: Hakkı batıldan ayırma.
Gökhan: Uranüs gezegeni.
Gültekin: Genç delikanlı, nazik.
Gürhan: Hanlar hanı.
Gürkan: Genç, taze.
Habib: Sevgili.
Hakkı: Doğrulu ve insaf sahibi.
Halid: Sonsuz, daim.
Halis: Hilesiz, katkısız.
Hamdi: Şükreden, şükredici.
Hamdullah: Allah’ın övgüsü.
Hamza: Heybetli, azametli anlamında, aslan.
Hasan: Güzellik, iyilik sahibi.
Hilmi: Yumuşak huylu, sakin tabiatlı.
İbrahim: İnananların babası.
İhsan: İyilik etem.
İlyas: Yağmurlara hükmeden İsrail peygamberi.
İsa: Dört büyük peygamberden biri.
İsmail: Hz. İbrahim’in oğlu.
Kâmil: Tam, noksansız.
Kâzım: Öfkesini yenen kimse.
Kemal: Olgunluk.
Kerem: Asalet.
Kerim: Kerem sahibi.
Lütfi: Hoşluk, güzellik.
Mahmut: Hamd olunmuş, övülmüye değer.
Mansur: Yardım olunmuş.
Mehmet: Muhammed isminin Türkçede Peygambere saygı dolayısıyla aldığı biçim.
Memduh: Övülmüş.
Metin: Metanetli, sağlam, özü sözü doğru.
Mirkelam: Güzel, nazik konuşan kimse.
Muammer: Yaşayan.
Muaz: Korunan, izzet sahibi.
Muhammed: Tekrar tekrar övülmüş. Peygamberimiz’in isimlerindendir.
Muharrem: Haram kılınmış.
Muhsin: İyilikte bağışta bulunan.
Mustafa: Temizlenmiş, seçilmiş, güzide.
Mükremin: İkram olunmuş.
Naci: Kurtulan, selamete kavuşan.
Nail: Muradına eren.
Naim: Bollukta yaşayan.
Necati: Kurtulmaya mensup.
Necdet: Korkusuz olmak, yiğitlik.
Necip: Soyu sopu temiz.
Necmeddin: Dinin yıldızı.
Nihat: Huy, yaratılış.
Nuri: Nurlu.
Nurullah: Allah’ın nuru.
Oğuz: Mübarek, saf, iyi yaratılışlı.
Orhan: Şehrin yöneticisi, hakimi.
Recai: Allah’a yalvaran.
Recep: Gösterişli, heybetli.
Rıdvan: Rıza, razı olma.
Rıfat: Yükseklik, yücelik.
Rıfkı: Yumuşaklık.
Rıza: Hoşnutluk.
Ruşen: Aydın, parlak.
Rüstem: Yiğit, kahraman.
Sacid: Secde eden.
Said: Mübarek, kutlu, uğurlu.
Sedat: Doğru ve haklı.
Sezâi: Uygun, yaraşan.
Sıtkı: İç yürek temizliği.
Süleyman: Huzur, sükun.
Şükrü: Şükretme.
Tahsin: Güzel bulma, beğenme.
Târık: Sabah yıldızı.
Tuncer: Tunç gibi güçlü kimse.
Turan: Eski İranlılara göre Türk ülkesi.
Turhan: Soylu seçkin kimse.


Ali Demirel
Ailem Dergisi
Sayı:245