[enderhafızım]

Varlıkların Diliyle Aile...

...Varlıkların Diliyle Aile...




İlk emir: Oku! Biz de aileyle ilgili dersimizi almak için varlıkları okumaya çalışacağız. Varlıklar bize aile hakkın da acaba neler öğretecek?


Su: İlk olarak sudan soralım dedik aileyi. Suya kulak veriyoruz şimdi. Su diyor ki bize: ben nasıl ki canlılığın ve hayatın kaynağıysam aile de insan varlığının ve devamının kaynağıdır. Benim yokluğum nasıl ki hayatın yok olmasıdır öyle de ailenin olmaması da insanlığın olmamasıdır. Ve benim temiz olmam insan sağlığını nasıl etkiliyorsa, ailenin manevi temizliği ve şahsiyeti de toplumu öylece etkiler.


Nar: Su sözünü bitirir bitirmez nar başladı söze: ‘Bir de beni dinle ey Adem.’ dedi. Eğer beni anlarsan evliliği de anlarsın insanoğlu. Bir bilmece vardır ya benimle ilgili: pazardan aldım bir tane, eve geldim bin tane diye, işte benden alacağın en büyük ders bu olmalı. Evlilik bereket demektir. Sermayen birdir evlenirken fakat kârın bindir. Çünkü son Nebi(a.s)ın ifadesiyle: “Evlenen, îmanının yarısını tamamlamış olur, kalan yarısı hakkında ise Allah’tan korksun!”İman cennete gitmeye en büyük vesile. Ve evlilikle dünya da az bir sıkıntıya karşılık cennet gibi bir mükafatı kazanma şansı veriliyor insana.

Nar gibi bereketli bir evlilik dileğiyle …


Kalp: Beni unutmayın dedi kalp, nar susar susmaz. Aile en çok bana benzer. Nasıl vücudun çalışması ve hayatının devam etmesi bir nokta da bana bağlıysa, toplumun hayatı ve insanın sonsuz hayatı da aileye bağlıdır diyebiliriz. Nasıl vücut denilen alemde tüm fonksiyonların başlangıcı benim kanı pompalamamla başlıyorsa,toplumun varlığı da aileyle başlar.

Ve nasıl ben, bana getirilen kirli kanı temizleyerek tekrar vücuda yolluyorsam, aile de benim gibi olmalı; bünyesine katılan her bireyi düşünce ve his dünyası açısından temizlemelidir. Ben kanı temizleyemediğim de hayat öleceği gibi, aile de eğer bünyesinde ki bireyleri manevi olarak temizlemezse toplum ölü hükmünde olacaktır.

Hasılı kelam, kalbinize iyi bakın!


Ağaç: Ağaç da katıldı aile sohbetine. Belli ki onun da söyleyecekleri vardı. Ve başladı konuşmaya: Evlilik bence en çok bana benzer dedi. Küçük bir tohum olarak toprağın altına atılırım önce. Toprağın altında ezilirim iyice. Daha sonra başımı topraktan dışarıya çıkarır çıkarmaz güneş yakmaya başlar yüzümü ama gücenmem güneşe çünkü büyümem için yanmam lazım. Cefa çekmeden sefa sürülmezmiş. Daha sonra ise, yıllarca olgunlaşmayı beklerim. Bu arada güneşte yanarken, bazen de rüzgar sertçe eser. Küçücük bedenimi yerinden sökmeye niyetliymiş gibi eser. Köklerimle toprağa tutunmaya çalışırken canım acır. Fakat yine de sabrederim. Yıllar geçer güzel bir ağaç olurum. Bu kez güneşle birlikte çalışarak insanlardan aldığım kirli havayı temizleyerek insanlara temiz hava veririm.

Aile de böyledir bence. Bazen acı çekilir;dertler,sıkıntılar olur. Bazen yanar, bazen sıkıntıların altında ezilir insanlar. Fakat burada yapılması gereken benim toprağa tutunduğum ve ondan destek aldığım gibi, eşlerin de birbirine tutunarak destek olmasıdır. Ve insanlığa temiz hava gibi, ihtiyacı olan temiz karakterli insanları yetiştirmektir.

Aile ağacının en güzel meyvesi cennettir.


Toprak: Ve son olarak toprak konuşmaya başladı. ‘Aile bence en çok bana benzer.’ dedi. Ben bana verilen bir tohumu bağrıma basar, yıllarca besler ve korurum. Bana verilen bir tohuma karşılık, insana ihtiyacı olan gıdaları temin ederim. İnsan bana bir tohum verir bakmam için, ben ise o tohuma karşılık belki binlerce tohum değerinde şeyler veririm insana. Ama emek isterim,sevgi ve ilgi beklerim insandan. Yani tohumu atması yetmez birde terini isterim verdiklerime karşılık.

Aile de böyledir bence. Nikahla ailenin ilk tohumu atılır. Fakat meyvesini yemek için o tohuma ihtiyacı olan sevgi,ilgi ve merhameti vermek gerekir. Tohumu sadece toprağa emanet etmek yetmez.


alıntı