[nurşen35]

Yalın yalnızlıkları kalmadı yüreğimizin, umut dolu yarınları da... Belki beklemeyi yeterince öğrenebilseydik bir umudumuz olurdu. Belki hala umudumuz vardır, aslına bakarsan bence kesinlikle umudumuz var! Ancak kara dumanlar da var... Huzura duyulan özlemin parmak uçlarımda oluşturduğu sızıyı bu kadar derinden yüreğimde hissederken beklediğim kıyıların yeterince güvenli olmadığını ya da güvenle birlikte gelmesi gerekenlerin eksikliğini hissettiğim anda varlığım yenilgime dönüşmeye başlıyor.

Gözlerimizden binlerce yaş aktı bugüne kadar. Pek çok şeye pek çok kez! Hepsi birbirinden farklıydı ama hepsinin içinde ortak olan bir şey vardı ki o da yürek sızısıydı. Özlediğim en güzel duyguların arasından insanlığa en çok yakışanı ömrümün haritası yapmaya meyilliyim. Uzun duraklar veremediysem de ömrümde, uzun acılar çektiğim kesin. Edindiğim sızıların gidebildiği herhangi bir yer yok! En doğru olan yola farklı diyorsa insanlar, varsın öyle desinler... Bu var olan doğruyu hiç bir zaman değiştirmeyecek! Kendimizden taviz vermeye başladığımız an başkalaşmaya başlayıp üstüne mutsuzluğun alasının ortasında buluveriyoruz kendimizi. Ne kadar yenilsek de üzülsek de pes etmek yok diye söz verdik. Sözümüzü de tutuyoruz ve tutacağız...

Kalkıp gitmenin en kolay olduğunu fazlasıyla iyi öğrendik. Mesele kalıp savaşmakta, sonuna kadar inancını yitirmeden ter dökmekteydi. Kolları sıvadık ve inancımız kadar gücümüz de olsun istedik. Ancak inancımız herkesin inancını arttırmaya yeterken, hep gücümüzü tüketen cümleler duyduk. Belki umuda doğru yöneltilseydik umudun kendisi olurduk. Bizi olmazlara sürükleyip, en imkansızı gerçekleştirmemizi beklediler, üstüne bir de hayatın çok acımasız ve gerçek olduğunu eklediler. Elbette farkındaydık hayatın acımasız olduğunun yoksa bu inancımız nasıl yeşerirdi? Bunu anlatmak istedik, herkesle paylaşmak, herkese umut vermek istedik ama herkes yüreğinde umudu yeşertemiyordu.

Sonra biz de sessizleştik, üç günde yapacağımız işleri üç yıla yaymaya başladık, cesaretimizi kırdılar, umudumuzu körelttiler. Yeterince büyüyememiştik belki de ...

Yaşamak için umudumuz, umudumuz da mutluluğumuz olsun.










Alıntı...