Arapça 4.Ünite–2.Metin: Hz.peygamber’in hayatından

[Medineweb]

Arapça 4.Ünite–2.Metin: Hz.peygamber’in hayatından

4.Ünite–2.Metin: Hz.peygamber’in (sav) hayatından sahneler


Müellif kimdir: Muhammed İbni Sakafi

Metin:

1. O (sav) ‘nun adı adnan bin abdülmuttalib bin abdullah bin muhammed’dir.ebul kasım ve ebul ibrahim, fakirlerin babası künyesidir.ibni zebiyhidir(hz.ismail).kureyş’in haşimi kolunun muttalib kolundandır,mekkelidir,medinelidir.zamanının en güzel ve en mükemmel kadını annesi vehb’in kızı amine o’na(sav) hamile kaldı.dokuz ay onun karnında kalmıştır.hamilelik esnasında, medine’de babasının beni adiy bin necar kabilesinden dayılarının yanında babası yirmibeş veya otuz yaşında vefat etmiştir.hz.amine o’nu doğurmuştur, o herikisininde(anne-babasının) ilk çocuğudur.pazartesi gününün sabahı esnasında.rabiulevvel ayının onikinci gecesi,fil olayının olduğu senede dünyaya geldi.

2. Süveybe hz.peygamber’i emzirmiştir, hz.peygamber’in amcası hz.peygamber’in doğum müjdesini verdiği zaman süveybe’yi azad etti.seveybe şöyle diyordu: o’nu(sav) açlıktan ve susuzluktan ağlarken hiç görmedim.zemzem suyundan içerek sabahlardı.sabah yemeğini o’na(sav) ikram ederdik,ben tokum derdi.süveybe’den sonra o’nu(sav) ebu züheyb’in kızı halime emzirdi. Gidiş ve gelişlerinde, o’nun(sav) bereketini,insafını ve sılahi rahimini görmüştür.halime, o(sav) onlarla ikamet ederken uyurken ve uyanıkken o’ndan(sav) zuhur eden birçok hal görmüştür. Halime o’nu(sav) emzirdikten sonra,cibril(a.s.) o’nun(sav) göğsünü yarmasından ve göğsünü doldurmasından sonra,hikmet ve iman ile doldurmasından sonra,korktu ve beş yaşında annesine geri getirdi.

3. Dedesinin himayesinde ömrünü annesiyle beraber geçirmiştir. Hz.amine hz.peygamber onunla beraberken medine’den dönüşünde vefat etmiştir. Hz.amine hz.peygamber’le(sav) beraber altı yaşında çıktı, (habeşli bereke)ümmü eymen’de beraberdi.ümmü eymen’de o’nun cariyesiydi,o cariyeyi babasından miras almıştı, o’nun(sav) annesinin yanındaydı,o’nun dadısıydı.hz.amine’nin ölümünden sonra ümmü eymen o’nu(sav) dedesinin yanına getirmiştir.dedesi hacun’da vefat edinceye kadar o’nu(sav) himayesine aldı.o(sav) sekiz yaşındaydı.abdülmuttalib o’nu(sav) kucaklayarak kabe’yi tavaf etmiştir.

4. Abdülmuttalib oğlu ebu talib, o’nu(sav) dedesinin vasiyetiyle dedesi vefat edince himayesine almıştır. Hz.peygamber(sav) en yüce ve en şerefli bir şekilde büyümüştür o’nun yanında. Allah o’nu(sav) cahiliye kirlerinden koruyarak, bütün kusurlardan (ayıplardan) uzak olarak hz.peygamber büyüyor. Hiçbir zaman mekke’nin bir putunu yüceltmemiştir(tapmamıştır).onların kutlamalarına (törenlerine) katılmamıştır. Mekkeliler o’ndan(sav) kutlamalara katılmasını istiyordu, o(sav) kabul etmiyordu, allah o’nu(sav) onlardan koruyordu. Hz.peygamber(sav) şöyle buyurdu: “ cahillerin arzuladıkları hiçbir şeyi arzulamadım, ancak iki kere arzuladım, allah iki niyetimde de(arzumda da) beni korudu. Onların bir putuna yaklaştığım zaman, içimden bir adam bana önüne bak diye bağırıyordu(sesleniyordu), ben onlardan hiçbirine yaklaşmazdım.
O(sav) kavminin yiğitlik bakımından en faziletli kişisiydi, ahlak ve komşuluk bakımından en güzeliydi, şeref bakımından en kerimdi, hilm bakımından en yücesiydi, söz olarak en doğrularıydı, bütün kötü ahlaklardan en uzaktı, kendi kavmi arasında güvenilirliğini,doğruluğunu, temizliğini, yüksek sıfatlarını gördükleri için emin diye adlandırılırdı. Yaratılanlardan hiçbiri o’na(sav) ortak değildir.

5. On iki yaşındayken, amcası o’nu(sav) şam’a giderken yanına almıştır . Busra’ya geldiklerinde bahira hz.peygamber(sav)’den o’nun(sav) resül ve peygamberlerin sonuncusu olduğuna delalet eden, özellikleri gördü. Ebu talib’e o’nu(sav) ülkesine götürmesini söyledi, ebu talib’te o’nu(sav) aldı geri götürdü.

6. Doğumundan yirmi yıl sonra veya daha aşağı amcalarıyla beraber hicar savaşında hazır bulundu ve hılful fudul’da bulundu, kureyş onu mekke’deki bütün mazlumlara yardım etmek için düzenlemiştir.

7. Ailesinin koyunlarını(sürüsünü) ead’da otlatıyordu(çobanlık yapıyordu) birkaç para karşılığında. Hz.hatice’nin kölesi olan meysere ile beraber hz.hatice’nin ticaretinden dolayı şam’a gitti. Meysere allah’ın o’na(sav) tahsis ettiği özel halleri gördü. O hallerle uyanık olan insan doğruluğa gider. Meysere döndükten sonra hz.hatice’ye o halleri anlattı. Hz.hatice çok azimli, akıllı, şerefli bir kadındı.o’nunla(sav) evlenmeyi arzuladı, hz.peygamber(sav) o’nunla evlendi. Hz.peygamber(sav) yirmibeş yaşındaydı, o’da kırk yaşındaydı.hz.hatice o’na(sav) doğru bir yardımcı oldu.

8. On sene geçtikten sonra kureyş kabilesi kabe’yi yapılmasını gerektiren bir sebepten dolayı yapmaya başladı, kureyş’in kabileleri hacerül esvedi kimin koyacağı konusunda ihtilafa düştüler, o’nu(sav) seçtiler. O’da(sav) işaret etti, ridasını yere serip hacerül ezvedi onun üzerine koydu, her bir kabile o ridanın bir tarafını tutarak kaldırdı, hacerül esvedi yerine yaklaştırdılar.kavmi arasında emin ve mekin(yeri) olan nebi(sav) aldı,güvenilir eliyle hacreül esvedi koydu.bu olayda pazartedi günü meydana geldi.

9. Hz.peygamber(sav) kırk yaşına geldi, cibril(a.s.) rebiulevvel ayının 8. Günü ve pazartesi günü o’na(sav) geldi. O(sav) hira mağrasındaydı. O(sav) orada yalnız başına kalıyordu, orada ibadet ediyodu. Cibril(a.s.) o’na(sav) alak suresinin başını okudu. O(sav) (alak suresinin ilk ayetleriyle) döndü. Kalbi titriyordu, ve hz.hatice’nin yanına girdi(vardı). Vahyin ağırlığı o’nun(sav) üzerinden gidinceye kadar o’nu(sav) örtülerle sardılar. Sonra o’na(hz.haticeye) haberi bildirdi, ve o’na dedi ben nefsim üzerine kendimden korktum, hz.hatice o’na(sav) korkma,müjdeler olsun sana,allah’a yemin olsun allah seni hiçbir zaman seni rüsvay etmeyecek, dedi. Çünkü sen akrabayı gözetirsin(sılahi rahim yaparsın), eziyetleri(sıkıntıları) yüklenirsin, elinde bir şey olmayana birşeyler verirsin, misafir ağırlarsın, hak tarafından gelen musibetlere karşı yardım edersin.

10. Onuncu yılda ebu talib’in ölümünden daha seri bir olay vuku bulmadı. Ondan üç gün sonra müminlerin annesi hz.hatice vefat etti. Kureyş nebi(sav)’e daha önce ebu talib’in hayatında vermedikleri eziyeti ettiler. Öyle bir şekilde adlandırıldı ki onların öldüğü seneye hüzün yılı deniyordu. Hz.hatice’nin vefatından üç ay sonra o(sav) zeyd bin harise ile beraber taif’e çıktı. Onlar o’nun(sav) davetine icabet etmediler. O’nu(sav) sefihleriyle(ahmaklarıyla) aldattılar. Zeyd bin haris ile mekke’ye döndü. Nahle’ye indiklerinde(geldiklerinde) gece namaz kılmaya başladı, allah tarafından nusaybin cinlerinden bir taife o’na(sav) yönlendirildi, (hz.peygamber(sav)’in namazda) okuduğu kur’an’ı dinlediler, müslüman oldular. Birkaç gün orada ikamet etti. Zeyd bin haris o’na(sav) dediki: “mekke’ye nasıl gireceksin?” Sen’i mekke’den çıkarttılar. O(sav) dediki: “allah gördüğün bu soruna bir çıkış yolu kılmıştır. Allah dinine yardım edecek, peygamberine de yeryüzüne izhar edecek(açıklayacak). Hz.peygamber(sav) sonra hira’ya tekrar gitti. Mut’in bin adiy’in güvencesiyle mekke’ye girdi. Hacerül esved’e yöneldi, onu selamladı, iki rekat namaz kıldı, evine döndü.
Kişinin mala yağni şeyleri terketmesi müslümanlığının güzelliğindendir.

12. Ramazanın onyedinci cumartesi günü gecesi hicretten onsekiz ay önce olduğunda cibril(a.s.) ve mikail(a.s.) hz.peygamber(sav)’e geldiler. O(sav) mekke’de uyuyordu, o’nun(sav) göğsü yarılıp imanla doldurulduktan sonra geceleyin o’nunla(sav) mekke’de zemzem’den beytül makdis’e yola çıkıldı. Sonra yedinci semaya yükseltildi, beş vakit namaz farz kılındı, başındaki gözleriyle rabbini gördü. Sabahlayıp kureyş’e bu haberi verdiğinde o’nu(sav) yalanladılar, bir grupta islamdan döndü. O’ndan(sav) bir emare sordular. O istedikleri şeyi onlara söyledi. Mirac gecesinin sabahında cebrail(a.s.) hz.peygamber(sav)’e geldi, o’na(sav) namaz vakitlerini öğretti.

13. Hicretten sonra hz.peygamber(sav)’den işitilen ilk sözler şunlardır: “selamı yayın, yemek yedirin, akrabaları gözetin, insanlar uykudayken gece namaz kılın esenlikle cennete girersiniz.

14. O(sav) mükemmel vasıflıydı, bütün faziletleri ve insafı kapsamıştı, o’nun(sav) yaratılışı noksanlıklardan tamdı, ahlakı yüceydi. Yaratılış ve ahlak olarak insanların en güzeliydi. Şüphe ve zorluk anında insanların lafız ve mantık açısından en açık(en düzgün) konuşanıydı. Uzun ve kısa değilde, mu’tedil idi, o’nun(sav) benzeri yoktu, iki omuzu arası uzaktı. Çok cömertti, fani olan dünya malını saklamazdı, çağrıldığı zaman icabet ederdi, az olsa bile hediyeyi kabul ederdi. Köle, cariye ve fakiri azarlamazdı. Fakirlerle oturur, onlarla yemek yerdi. Gariplerle arkadaşlık ederdi, güzellikle muamele ederdi. Ashabından yanında olmayanları sorardı(kontrol ederdi). Onları ziyaret ederdi. Arkadaşı olmayanlara da onların hidayeti için, o’na(sav) uymaları için ziyaret ederdi. Büyüklüğüyle beraber mütevazi bir şekilde bunu yapardı. Tevazuundan dolayı kendi ayakkabısını kendi dikerdi. İntikam almak isteyenlere en ileri derecede adaleti gerçekleştirmek için kendi nefsini teslim ederdi. Elbisesini yamalar ve onu dikerdi. Köleyide kendisiyle beraber deveye bindirirdi. Küçüklere iyi davranırdı. Deli olanlarada(iyi davranırdı). Kendi nefsine karşı yapılan haksızlıklara tahammül ederdi. Allah’ın büyük haramları bir yana küçük haramları bile çiğnenirse tahammül etmezdi. Hiçbir kimseye hoşgörüsünü (sevecenliğini) esirgemezdi, onlarla şakalaşırdı(eğlenirdi), ikraha varmayacak(mekruh olmayacak) şekilde bunu yapardı. O’nun(sav) kızması ve rızası bu hususta güvenilirdi. Cildler dolusu özelliklerinin yanı sıra bunlar o’nun(sav) bazı özellikleridir.öze olarak, allah nebi’sinde mükemmel ahlakları bir araya getirmiştir. Enes(r.ha.) Şöyle demiştir: “ ben hz.peygamber(sav)’in elinden daha yumuşak bir kumaşa veya ipeğe dokunmadım. O’nun(sav) kokusundan daha güzel bir koku koklamadım.