ZATÜ'L HİCRETEYN HZ. RUKİYE (ra)

[nurşen35]

ZATÜ'L HİCRETEYN HZ. RUKİYE (ra)

Hz. Rukiye radıyallahu anha , Resulullah (sav) Efendimizin ikinci kızı..
Zatü'l - Hicreteyn... İki hicret sahibi lakabına mazhar çilekeş bir iman eri... İlk hicret eden muhacirlerden.. Peygamberimizin ilk vefat eden kızı...

Rukiye validemiz , Mekke'de dünyayı şereflendirir. Maharet ve güzel ahlakıyla bilinir Mekke'de. Ebu Talib önderliğinde, Kureyşli bir heyet onu Ebu Leheb'in oğluna istemek için Efendimizin (sav) evine doğru yola çıkar. Ebu Cehil, kardeşinin oğlu ve ''emin'' sıfatıyla insanların güven ve saygısını kazanmış, gönüllere sevgisi nakşedilmiş Efendimiz (sav) 'le dünür olmayı çok arzu eder. Hane-i saadete gelen bu heyetle biraz sohbetten sonra Ebu Talib sebeb-i ziyaretlerini açıklar.

Efendimiz (sav) 'e '' Yeğenim Zeynep'i Ebul As'a verdin, o gerçekten şerefli bir hısımdır.
Rukiye'yi ve Ümmü Gülsüm'ü amcan Ebu Leheb'in oğullarına istemeye geldik. Rukiye 'yi (ra) Utbe'ye istiyoruz. Şeref ve soy bakımından onlarda geri değillerdir, vermeyeceğini zannetmem'' diyerek söze başlar..
Efendimiz (sav) küçük yaşlarından itibaren kendisini himaye eden, öz babası gibi koruyup gözeten amcasını kırmayarak , karar için kendilerine biraz mühlet verilmesini ister.

Efendimiz (sav) gelenlerin maksadını eşi Hz. Hatice'ye açar. Hz. Hatice (ra) ise kızlarıyla konuşur. Ancak bazı endişeleri vardır. Çünkü Ebu Leheb'in hanımı Ümmü Cemile'yi çok iyi tanır, o da eşi gibi geçimsiz, katı kalpli, yıkıcı söz ve tavırlarıyla meşhurdur.
Bir takım endişelerle de olsa iki kız kardeşin, iki kardeşle evlenmesine karar verilir. Hz. Rukiye ile Utbe b.n Ebu Leheb'in sözleri kesilir ve bir nevi düğün akdi yapılır. Hz. Ümmü Gülsüm'de Ebu Leheb'in diğer oğlu Uteybe ile nişanlanır.

Karar aşamasındaki bu günlerden birinde Mekke semalarında bir nur görünür.
'' Muhammedü'l -Emin'' şimdi '' Muhammedün Resulullah''dır.....

Allah (cc) onu kendisine Resul seçmiştir. Efendimizi (sav) ilk tasdik eden de eşi Hz. Hatice ve biricik kızlarıdır..
ebu Leheb çocuklarına '' Eğer Muhammed'in kızlarını boşamazsanız başım başınıza haram olsun. Sizinle bir daha yüz yüze gelmeyeyim'' diye tehdit savurunca Utbe Rukiyeden (ra) Uteybe'de Ümmü Gülsüm'den (ra) nişanlarını bozarak ayrılırlar. İslam'la şereflenenlerin arasına, Hz. Osman'da katılır, varını yoğunu bu yolun hizmetine sunar. Kısa bir süre sonra Efendimizin (sav) ikinci kızı Hz. Rukiye ile evlenerek Resulullaha damat olmakla şereflenir.
Bir müddet sonra Müslümanlara Habeşistan'a hicret imkanı doğar ve ilk hicret kafilesinde Hz. Osman ile sevgili kızı Hz. Rukiye de vardır.

Efendimiz (sav) onlarla vedalaşırken '' Allah onların yardımcısı olsun. Osman (ra) Allah yolunda Hz. Lut Peygamber'den sonra ialesiyle hicret edenlerin ilkidir'' diye buyurur.
İlk çocuğuna hamile olan Hz. Rukiye'nin Habeşistan yolculuğunda sağlığı bozulur.
Nazik bedeni daha fazla çocuğunu taşıyamaz ve yavrusunu kaybeder. Hz. Osman (ra) hayat arkadaşına gözü gibi bakar. Hz. Rukiye'nin üzüntüsüne ortak olur.

Mekke'den muhacirleri sevindirecek haberler gelmeye başlar. Orada Müslümanlara eskisi kadar işkence yapılmadığı söylenir ve Mekke'ye geri dönüşler başlar. Hz. Osman ile Hz. Rukiye 'de yola çıkanlar arasındadır.
Mekke'ye vardıklarında durumun hiç de söylendiği gibi olmadığını, işkencelerin devam ettiğini görürler. Hz. Rukiye baba evine geldiğinde, kız kardeşleriyle hasret ve muhabbetle kucaklaşır. Kavuştukları için şükrederler. Fakat Hz. Rukiye anneciğini orada göremez. Kardeşlerine soran gözlerle baktığında , yüreğini yakan hıçkırıklar ve gözyaşlarıyla karşılaşır. Bu manzara ona cevap olur..

Hz. Rukiye ve eşi Hz. Osman (ra) ikinci yurdu olan Medine'ye yönelirler bir müddet sonra, Hz. Rukiye Medine'de oğlu Abdullah'ı dünyaya getirir fakat beşikteki çocuğun yüzünü bir horoz gagalar. Aldığı derin yaralar yüzünden küçücük bedeni dayanamaz ve ruhunu teslim eder.
Hz. Rukiye'nin ikinci evlat acısından sonra sağlığı gittikçe kötüye gider. Üzüntüleri ateşinin yükselmesine ve hummaya yakalanmasına yol açar. Hz. Rukiye validemizin ruhu nazenin bedenden ayrıldığı sıralarda, Medine semalarında Bedir zaferinin sevinci yükseliyordur.

Bedir'den dönen Peygamber Efendimiz (sav) gözyaşları içerisinde ağlayan Hz. Ömer'i görünce müdahale etmek isteyenlere
'' Bırak ağlasınlar. Ölüye karşı duygular göz ve kalple ifade edilirse , bu Allah'dandır. O'nun merhametindendir. El ve dil ile yapılırsa bu da şeytandandır'' buyurur...









Alıntı....