İmamlığın Önemi Ve Vasıfları

[iklimya]

İmamlığın Önemi Ve Vasıfları

İMAM

Önde bulunan zat, kendisine uyulan kimse, önder Çoğul olarak "eimme" şeklinde de beş yerde geçmektedir. (et-Tevbe, 9/12; el-Enbiyâ, 21/73; el-Kasas, 28/5, 41; es-Secde, 32/24) İbrahim'den bahsederken; "Seni insanlara imam (önder) kılacağım" (el-Bakara, 2/124) buyurmuştur.

"Eğer antlaşmalarından sonra yeminlerini bozarlar, dinimize dil uzatırlarsa, küfrün imamları (önderleri)yle savaşın" (et-Tevbe, 9/12)

"Önlerinde Musa'nın kitabı imam (önder, rehber) ve rahmet olarak bulunanlar.


Ayette, insanların uyduğu kitap ve benzeri şeyler için de imam ifadesi kullanılmıştır.

İnsanlar kendilerine uyup fikirleri etrafında toplandıkları için, büyük İslâm bilginlerine, müctehidlere de imam denmiştir.

Terim olarak fıkıhta imam; cemaatin önüne geçip onlara namaz kıldıran kimseye denir İmamlık faziletli bir görevdir Gelişi güzel herkes bu görevi yapamaz Bunlar;

1- Müslüman olmak Fâsık ve bid'at sahibi kimselerin imam olması ise tahrimen mekruhtur.
2- Erkek olmak Ancak kadının kadınlara imam olması kerahetle caizdir.
3- Akıllı olmak.
4- Erginlik çağına ermiş olmak Ancak kendisi gibi çocuklara imam olabilir İdrarı tutamamak, devamlı olarak burundan veya yaradan kan gelmesi gibi durumlar birer özürdür Ancak aynı cins özre sahip olanlara imam olabilirler.
6- Namaz sahih olacak kadar ezbere düzgün Kur'an okumasını bilmek Ümmî kendisi gibi olanlara imam olabilir Kur'an'ı iyi okuyamayanların, iyi okuyanlara imam olması sahih değildir.

Camide namaz kıldırmak, görevli olan imamın hakkıdır.

Cemaatle namaz kılacaklar arasında ev sahibi, görevli bir imam veya yetkili amir yoksa, sırasıyla şunlar imam olurlar:

1- Namazın hükümlerini en iyi bilen,

2- Kur'an-ı Kerimi en güzel okuyan,

3- En fazla günahlardan sakınan,

4- En yaşlı olan,

5- Ahlâkı en güzel olan,

6- Yüzü daha çok nurlu olan,

7- Sesi en güzel olan,

8- Elbisesi daha temiz olan.

(Abdullah YÜCEL)

İmamda bulunması gereken vasıflar

Cemaatle kılınan namazda kendisine uyulan zâta imam denir. Bu zâtın cemaate namaz kıldırmak vazifesine de imâmet tabir edilir. İmama uymaya iktida veya ittiba`; imama uyan kimseye de muktedî veya müttebi` veya me`mum gibi adlar verilir. İmamlığın fazileti, müezzinliğin faziletinden çok daha fazladır. Vazifeye ehil olmadığı takdirde de o nisbette mes`uliyeti büyüktür. Çünkü imam, dînen mukteda bih, yani cemaatın kendisine uyduğu şahıstır. Kendisine uyan cemaat sayısınca sevablar kazanır. Ancak kıldırdığı namaz eksik veya hatâlı olursa, bu takdirde de bütün cemaatin mes`uliyeti onun üzerine yüklenir. Bu sebebledir ki bâzı büyük zâtlar, imamlığın bu ağır mes`uliyetini düşünerek imamlıktan son derece çekinmişlerdir.

Rivayet edilir ki: Hz. Ali`ye bir gün güzel yürüyüşlü rahvan bir atı göstererek sorarlar:
- Ya Ali, kuşlar gibi uçan bu at ne işe yarar? Mes`ûliyet duygusuna sâhip büyük insan şu karşılığı verir:
- Üzerine binip de imamlıktan kaçmaya yarar.

(alıntı)