Naatı âdem

[CaferTayar]

Naatı âdem

Naatı âdem


Âdem kerem sahibi hiçliğiyle bilinir
İş bu sırra erenler, deryada yok edilir.
Yokluk beka billâhtır, âdem onun kapısı,
Hüve yokluğun remzi, Muhammedse tapısı.

Rakamlar birle başlar, bir sıfırla çoğalır,
Nurun başlangıcından, marifetler dağılır.
O âdemi bildinse, âdeminden geçersin,
Onun olanı verip, sıfırlığı seçersin.

Sıfır daire gibidir, çapı üç yüz altmıştır,
Başlangıcı sonuna, on dokuzla katmıştır.
Besmele on dokuz harf, insan onun şifresi,
Âdem, dünya ve felek, bilinenin cifresi.

Tasavvuf kir temizler, akıl şaşar ne kiri?
Masivadan kurtul da gör, Huve ile sekiri.
Özün sözün olmadan, gönül gözün olmadan,
Bu haller anlaşılmaz, aşk meyinden dolmadan.

Vücudun mahviyeti, kesretinden arınmak,
Vahidin Vahdetinde, hiçlik ile sarınmak.
Ne Beyazıd şaşmıştır, ne Hallac yalan söyler,
Muhyiddin faş eylemiş, insanlar hayret eder.

Varlık bir kuru emel, ben yok olup, O vardır,
Aklına güvenene bu yol engel, duvardır.
Bilinmeyen meçhule, kılavuzla gidilir,
Âdemliğin şükrüyle, hamdi ona edilir.

Çare-i iksir odur, onla zikir edilir,
Ebeden canın koyan, Haydan, Hu; ya gidilir.

varıdatı sıryani