Kıyamet Ne Zaman Kopacak?

[NUR]

Kıyamet Ne Zaman Kopacak?

Enes bin Malik (ra) anlatıyor: Çölden gelen bir bedevi, Peygamber Efendimiz’e (sav) “kıyamet ne zaman kopacak?” diye sordu. Allah Rasulü (sav):

“Sen ona ne hazırladın?” dedi.
Bedevi, “Allah ve Rasulüllah’ın sevgisini amel olarak hazırladım (ben onları çok seviyorum).” Sevgi Peygamberi şöyle buyurdu: “O halde sen sevdiklerinle berabersin.” (Müslim, Bir ve’s-Sıla, 161)
***
Hadisin verdiği mesajlar
1. Pratik değeri olan sorular sormalıyız ki faydalı şeyler öğrenelim.
2. İnsanın ne bildiği değil, ne kadarıyla amel etttiği önemlidir.
3. Amele dönüşen sevgi de bir ameldir, ibadettir.
4. Kimleri seviyoruz. Dikkat! Onlarla beraber olacağız.

[Seyyid]

Alametlerin hepsi, çıkıp sona erince,
Kıyametin kopması,
yakınlaşır iyice.

Sonra, ferahlatıcı, serin bir rüzgar eser.
Ne kadar mümin
varsa, böylece vefat eder.

(Allah) diyen bir kimse, kalmaz olur dünyada.
Ve kalkar bu
dünyadan, büyük nimet (Kur' an) da.

Yer yüzünde, sadece kâfirler kalır artık.
Kaplar bütün
dünyayı fesat, zulüm, sapıklık.

Kâfirler, azgın, şaşkın dolaşırken nihayet,
Onların üzerine
kopar birden kıyamet.

İsrafil adındaki melek de, bundan sonra,
Hak teâlâ emriyle,
üfürür o an (Sur)a.

Öyle bir ses çıkar ki, o sesin şiddetinden,
Ne kadar canlı
varsa, ölürler hepsi birden.

Dört büyük melek ile, Arş’ı tutan dört melek.
Kainatta,
sadece bunlar canlı kalır tek.

Hazret-i Azrail’e, Hak teâlâ emreder.
O yedi meleğin de
ruhlarını kabzeder.

Onun dahi ruhunu kabzeder cenab-ı Hak.
Her canlı, tatmış
olur ölüm' ü yok olarak.

Hak teâlâdan başka, hiçbir şey yoktu önce.
O gün, yine yok
olup, kendi kalır sadece.

Kıyamet kopmasını irade edince Hak,
Yollarından çıkarak,
dağılır cümle eflak.

Bu gökler yarılır ve yıldızlar dağılırlar.
Dağlar da, parça
parça olur ve yok olurlar.

Denizlerin bazısı, karışır bazısına.
Âlemlerin bazısı,
girer bazılarına.

Dizili bir incinin dağılmaları gibi,
Perakende olurlar
yıldızların her biri.

Yeryüzünde, ne kadar büyük dağ varsa eğer,
Pamuk gibi
atılıp, toz haline gelirler.

Gökler, gülyağı gibi erir ve akar hatta.
Güneşin nuru
gidip, siyah olur adeta.

Yedi kat yer ve gökte, Hak teâlâdan gayri,
Melek, cin ve
insandan, hiç kimse kalmaz diri.

Bu kainat içinde ne varsa, hep yok olur.
Sadece Allah
kalıp, şöyle nida buyurur:

(Ey dünya, nerde hani sana gönül verenler?
Nerde
senin içinde Rab’lık dava edenler?

Senin güzelliğine bağlayıp da kalbini,
Ahireti
unutan gafiller nerde, hani?

Verdiğim rızkı yiyip, bana ortak koşanlar,
Nerdedir
bana karşı o haddini aşanlar?

Rızkımla kuvvet bulup, rab bilenler kendini,
O
cebbar ve zalimler, nerdedir şimdi, hani?

O acizlikleriyle kibirlenen ahmaklar,
Büyüklenenler
hani, nerdedir şimdi onlar?)

Sonra da, (Mülk kimindir?) buyurur ki
mealen,
O zaman, bu suale olmaz bir cevap veren.

Zira cenab-ı Hakkın böyle sorduğu anda,
Ondan gayri bir
varlık bulunmaz kainatta.

Sonra da, bu suali kendi cevaplandırır:
(Vahid ve
kahhar olan cenab-ı
Allah’ındır.)