kabirden anneye mektup...

[nermin]

kabirden anneye mektup...

Anacığım canım anacığım..
Artık öldü diye Gözlerimi Kapadınız ya işte ozaman ben bir noktaya bakıyor ve bedenimden alınan ruhumu takip ediyordum.Bir kısmınız bağrıştı Yüksek sesle ağladı
Ozaman çok üzüldüm.Orada bulunanlardan bazıları benim için rahmet dilediler hayır dua ettiler onlar beni nekadar sevindirdi bi bilsen çünkü onların duasına meleklerde amin! diyordu.
Bu arada gözlerimi kapattınız o sırada ben bedenimden alınan ruhuma bakıyordum
Sonra çenemi bağladınız.Elbisemi çıkarmakta da zamının da davranmanız iyi oldu.ayak parmaklarımı birbirine bağlamakla da isabet ettiniz.
Yalnız ölümümü dostlarıma duyurmakta biraz ihmalkar mı davrandınız?
Cenaze namazımı kılan cemaatin daha kalabalık olmasını isterdim.çünkü onların çokluğu benim için şeffatti.cenazeme gelipte namazımı kılmadan gidenler..kılsalardı hem beni sevindirmiş olurlar hem kendileri karlı çıkarlardı.
Anacığım Geçenlerde beni ziyarete gelmiştin selam verdin bana.bende sana selam verdim senin ziyaretime gelmeni hep hasretle bekliyorum.sık sık gel olurmu?
Bide benim için mağfiret dilersen çok sevinirim.buna ihticanım var.kızma bana burada ben çok rahatsızım.ruhum hep ızdırap içinde ne semadayım ne arzda ikisi arasında kaldım.keşke dünyada iyi işler yapsaydım.o zaman illiyum da olacaktım yerimde belli olucaktı.
Sanki cennetteymiş gibi bir kabir hayatı sürücektim.yinede durumuma şükrediyorum en azından geçte olsa beni kurtaracak imanım var.zira kafirlerin inkarcıların durumu çok daha kötü.
Onların ruhu yedi kat yerin dibindeki siccinde siyah kuşların ağzında yada kursaklarında azab olunmakta..burada birbiri ile görüşmek mümkün ancak bunu iyi amel sahipleri yapabiliyor.sizin dünyanızdaki olmuş yada olacak şeyleri tartışıyorlar.ama herkes dilediği ile görüşemiyor ancak amelde birbirinim dengi ve derecesinde olanlar görüşebiliyor.ben hiç kimseyle göüşemiyorum anne.bir nevi tutuklu gibiyim telaşım okadar çok ki fırsat bulamıyorum yada buraya günahlarımla geldiğim için izin verilmiyor.
Ne olurdu buraya iyi amelerle gelseydim o zaman babamıda görürdürm.onu ne kadar çok görmek istiyorum fakat onun güzel amelleri kendisini kurtarmış ki benim bulunduğum azap yerinde yok.
Canım anacığım Üzerimi toprakla örtüp döndükten sonra ruhum bedenime girdi .ozaman beni kabre koyanların ayak seslerini duydum hemen sonra iki melek geldi.birinin adı nünker diğerinin adı nekir miş.öle heybetlilerdi ki korkumdan ne yapacağımı ne söyliyeceğimi şaşırdım.çünkü herşey ortadaydı.cehennemdeki yerim daha önce gösterilmişti zaten.kıyametin kopmasını hiç istemiyordum.ama ameli iyi olanlar varya onlar çok sevinçli nünker ve nekirden hiç korkmuyorlar biran önce kıyamet kopsada cennete ulaşsak diye bekliyorlar.
Dedim ya anne korkmuştum birde bana Rabbin kim? Nebin kim? Dinin ne? Kitabın nedir? Kıblen neresidir? Amelin nedir? İmanın nedir? Gibi sorular sordular
Ben iyice şaşırdım cevap veremedim.çok bağırdım anne beni duydunmu?
Halbuki soruların cevabı çok basitti iyi amel sahipleri rabbim Allah dinim İslam peygamberim hz Muhammed s.a.v dediler
Çünkü Allahın kanunu böyle herkes işlediğinin karşılığını görür.sevgili anneciğim az önce belirttim ya şimdi ben büyük bir azap içindeyim kabrim beni sıkıyor hep sıkıntıdayım yakınlarımla görüşemiyorum sizlerden haber alamıyorum.hele her gün sabah akşam cehennemde çekeceğim azabın bana tekrar tekrar gösterlilmesi varya o daha çok ıztırap veriyor.fakat yinede ümidimi kaybetmedim.zira bu azapla kurtulabilirsem mahşerde temiz olurum hiç olmasa .eğer bu azapla da temizlenemezsem ve yine mahşerde temizlenemezsem çok korkuyorum anne ancak cehennem ateşi ile temizlenicem.
Kabirde veya mahşerde temizlenemeyenler cennete giremiyorlar buranın kanunu bu.temiz olmayanlar yani günahlarından arınmadan kimse cennete giremez.orası temizlerin yeri.”