Ayşe Armandan Sevgilim 5 vakit namaz kılmaya başlarsa...ve New York sokakları..

[MERVE DEMİR]

Ayşe Armandan Sevgilim 5 vakit namaz kılmaya başlarsa...ve New York sokakları..

Sevgilim 5 vakit namaz kılmaya başlarsa
Geçen Cumartesi Leyla K.’nın başına gelenleri aktarmıştım.

New York’ta yaşayan ve kocasını Fethullahçılara kaptırdığını söyleyen Leyla K., oğlunu da kaptırmaktan ölesiye korktuğunu anlatıyordu.

Ben yorum yapmamış, kendi görüşlerimi yazmamıştım.

Baktım ki bir sürü mail var, "Sen bu konuda ne düşünüyorsun" diye baskı var...

O zaman, buyurun buradan okuyun...

*

Benim sevgilim, birdenbire 5 vakit namaz kılmaya başlasa...

"Milk’i mi, Slumdog Millionaire’i mi izleyelim?" diyen adam, beni zorlamasa ama "Bu akşam Fethullah Gülen Efendi’nin CD’sinde karar kıldım" dese, derbi maçı izler gibi ekrana kilitlense...

Kuran’ı elinden hiç düşürmese...

Alya’nın sorduğu her soruya, "Peygamber efendimiz diyor ki" diye yanıt verse...

Kirli sakal olayına girse...

Kılık kıyafeti değişse...

Karşılıklı içki içip, çipil çipil birbirimize bakıp, öpüşemesek, yiyişmesek...

(Evet üzgünüm bazen yiyişiyoruz da!)

Ona "Ayıp!" dese, buna "Uygun düşmez!" dese...

Seksten, fantezilerden, ondan, bundan ürkse, "Haram!" dese...

Hayatını, tamamen dini esaslara göre şekillendirse...

Bir öteki dünyadır tutturmuş gitse...

*

Ben size bir şey söyleyeyim mi?

Leyla K. yine iyi, sadece bunalıma girmiş.

Ben kafayı yerim!

Ama...

Bir "pilatestir" tuttursa ya da "yoga"...

Sabah akşam "Budha"dan söz etse de...

Öyle hissederim.

"Bu, benim yola çıktığım adam değildi" derim.

"Hangi duygusu eksikti, buna yöneldi?" diye merak ederim.

*

Bunun bir ortası olamıyor mu?

Hem namaz kılınıp hem bara gidilemiyor mu?

Hem umre hem Vatikan yapılamıyor mu?

Hem seksten hoşlanıp hem dua edilemiyor mu?

Biz dünyaya sadece ibadet etmek için mi geldik?

Niye hazlardan uzak durmak gerekiyor?

Tahmin edeceğiniz üzere bu meseleyle ilgili, inanılmaz çok mail aldım.

Bir kısmını okuyunca gözlerim yuvalarından fırladı.

Yok efendim, kadın kendisi itiraf ediyormuş, koca, eskiden bohem yaşıyormuş da, Soho barlarına gidiyormuş da, (zannedersiniz ki bara gitmek günahların en büyüğü, müthiş bir yozlaşma, düşük ahlak, filan falan) şimdi doğru yolu bulmuş.

Delirdiniz mi?

Bara gitmek niye günah olsun?

Gidin gitmeyin beni hiç ilgilendirmiyor da...

Gözünüzü seveyim, gidenlere bu alemde kaybolmuş Kibritçi Kız muamalesi çekmeyin.

O mail’lerden ben de nasibimi aldım tabii.

Bir kere daha dinsiz, imansız ilan edildim.

Ayıp oluyor ama...

*

Arkadaşlar!

Ben de bir Yaradan olduğuna inanıyorum.

Bunun için sürekli dini kitaplar okumam, duaları, hadisleri, ayetleri bilmem gerekmiyor.

Ben doğum yaşadım, kızımı kucağıma aldım, o zaman da hissettim, Tanrı var.

Babamın ölümünde de hissettim.

Eskisine göre çok daha güçlü hissediyorum, belki de yaşlanıyorum.

Kızacaksınız ama O’ndan korkmuyorum, seviyorum.

Daha fazla kızacaksınız ama O’nun da beni sevdiğine inanıyorum.

Doğa, benim için O’nun varlığının en büyük göstergesi.

Ormana bak, denize bak, günbatımına bak, yere eğil karıncalara bak...

Maldivler’de suyun altında bile, "Bunların hepsi senin eserin!" dedim, bütün o canlılar, balıklar olağanüstüydü... Renkleri... Şekilleri... Tüm bunların tesadüf olabilmesi mümkün değil, insanın bir Yaradan olduğundan şüphe etmesi de imkan dahilinde değil.

Tanrı var.

Ama benim bir aracıya ihtiyacım yok!

İyi insan olmaya çalışıyorsam, sevginin gücüne inanıyorsam, din benim içimde...

Diye düşünüyorum.

Lafı çok uzattım ama benim gibi düşünen sevgilim, bir gün tamamen farklı düşünmeye başlarsa...

Şaşırırım, afallarım.

Onun bir cemaate girmek nasıl en doğal hakkıysa...

Benim de bunalıma girmek en doğal hakkım!

Anlatabiliyor muyum?

[Emekdar Üye]

Ne kadar komik duruma düşüyorlar.Böyle zihniyetler birde kendini müslüman(!) olarak tanımlıyor.
Allah c.c ıslah etsin demekten başka bir dileğimiz olmaz heralde...

[Emekdar Üye]

Babam diyordu o isme kurban olsun diye

Nedim hazar güzel bir cevap yazmış.Paylaşayım..



"Ayırdetmek güç oldu, doğru ile eğriyi New York sokaklarında..." Böyle diyor Mazhar Alanson şarkısında... Önceki gün okuduğum bir yazı, şarkının bu dizelerini dilime pelesenk etti. Ayşe Arman'ı bilirsiniz, genelde sade suya tirit, 'sevgilimle cumburlop yuvarlandım, kızım dişini düşürdü, süt içtim dilim yandı, çöl ortasında benzinsiz kaldım' türü derinlikli yazılarından tanırsınız onu.
Ha bir de yazıyı bitirdikten sonra gördüğüm, fon martılarının akıllarınca 'fırlamalık' dersi vermeleri var ki, onları Ruhat yengelerine havale ederek işimize bakalım.
Okuduğum yazı, Amerika'dan bir bayan ile Ayşe Arman'ın yaptığı bir söyleşi. Başlık ise insanda yatık tüy bırakmayacak dehşetengizlikte: Kocamı Fethullahçılara kaptırdım!
Durun, hemen panik yok. Hani başlıktan çıkan 'nasıl bir operasyonel hareketle kaptırılmış?' merakını da biraz erteleyelim.
Hayat bir garip, modern hayat ise daha da tuhaf. Modernitenin beraberinde getirdiğini düşündüğünüz birtakım değerler silsilesinin, zekâ ve formasyon ile birleşmesi insanda yüksek beklentilere neden oluyor. Hani insan düşünüyor ki, akıl, birikim ile birleşirse damıttığı şeyler daha tatlı, haz veren, hayran olunan ve imrenilen olur...
Oysa yokmuş böyle bir şey. Kocasını kaptırdığına inanan hanımın mantığını, hayata bakışını, değerlerini filan yargılayacak değilim. Ancak ideolojinin aklı nasıl kilitlediğini ve idraki nasıl çöpe attığının ibretli bir örneğini verdiğini de göstermek tarihe karşı sorumluluk bence.
Bir kere hanımın en büyük şikâyeti artık kocasıyla bar, taverna gezileri yapamaması. Merhum Akif'in 'Meyhane' isimli şiiri geldi aklıma. Hani kocasını meyhanenin kapısında bekleyen biçare kadın. Bu hanımda tersi bir durum geçerli, 'Artık içki içmiyor, bara gitmiyoruz' diye kızıyor, köpürüyor.
Ve insan yine merak ediyor, acaba aile içi şiddet mi uyguluyormuş eşi? O da değil, 'Asla baskı yapmıyor, ne örtünme ne ibadetle ilgili en ufak bir dayatması yok eşimin' diyor. Dayatan kendisi, 'yapmasın, etmesin, gitmesin, şunu yapalım' diyen kendisi. Hatta hızını o kadar alamıyor ki, 'Uyuşturucudan beter' diyor. Yani eşi, çocuğu esrarkeş olsa bu kadar bozulmayacak, delirmeyecek sanırım. Ya da kocası bara, pavyona takılsa, metres, flört ayağına yaşasa yine sorun olmayacak belki de!
Merak ediyor insan, acaba bu kinin, öfkenin, gözü dönmüşlüğün nedeni nedir?
Soruyor Arman, 'Okulları gördünüz mü?' diye. Öyle ya okullar hakkında bu kadar atıp tutan, yeryüzünün en büyük melanet merkeziymiş gibi göstermeye çalışan insanın diyecek bir çift sözü olur değil mi?
El cevap; hayır görmedim, ama duyduklarım var!
Acı acı gülmek işte burada lazım insana... Bir de örnek veriyor; "Bir arkadaşımın çok yaramaz bir oğlu vardı, Brooklyn'deki okula gitti, şimdi beyni alınmış gibi, karşılaştığı her büyüğün elini öpmeye çalışıyor." Gülmeyin lütfen... Oysa birkaç satır yukarıda, bu insanların hepsinin okumuş, yazmış, sosyal insan olduklarını, maç yaptıklarını, şenlik, şölen düzenlediklerini kendisi itiraf ediyor.
Ben ekleyeyim isterseniz, olimpiyat düzenliyorlar, şiir, şarkı okuyup, dans ediyorlar, sportif müsabaka tertip ediyorlar, bilim olimpiyatları yapıp dünyada dereceye giriyorlar... Bunların hepsi fena, ne fena şeyler değil mi? Ah bara gitseler, kadehin dibine dibine vursalar, o zaman 'beyinli' olurlar sanırım!
Bir de 'gizem' ağzı var hanımefendinin, 'Bu kadar parayı nereden buluyorlar?' diye soruyor 'Descartes'çı olmayan bir şüphe ile. Aslında cevabı yine kendisinin verdiğinin bile farkında değil: "Eve telefon açıyorlar, 'Leyla Hanım, bilmem nerede kurban kesilecek, bize yardım etmek ister misiniz?' diyorlar. 'Hayır!' diyorum, 'Bize katılmak ister misiniz, hayır işi yapacağız?' 'Hayır!' diyorum, 'Niye öyle diyorsunuz, gelin tanışalım, sizi ağırlayalım, bizi yakından tanıyın.' diyorlar. Yine 'Hayır!' diyorum."
Yine Alanson'un dediği gibi, ne kadar enteresan! Ben esas bu hanımın eşini merak ediyorum, acaba bir gazeteci de onu bulup bir görüşse, eminim daha da ibretlik bir öykü çıkıp, hep beraber �şair gibi-: "Vücudu ra'se-i na-çar-i ye's içinde harab" deriz.
Görenler için ne hikmetli öyküler vardır New York sokaklarında!

Nedim Hazar

[Belgin]

Ben de bir Yaradan olduğuna inanıyorum.

Bunun için sürekli dini kitaplar okumam, duaları, hadisleri, ayetleri bilmem gerekmiyor.

keşke ayetleri öğrenmek için çok çaba harcansa.. :((

Bu dünya hayatı, yalnızca bir oyun ve '(eğlence türünden) tutkulu bir oyalanmadır. Gerçekten ahiret yurdu ise, asıl hayat odur, bir bilselerdi. (Ankebut Suresi, 64)

o zaman dediklerinizin ne kadar boş olduğunu anlardınız..

[yetersiz]