Allah Kimini Kimine Yardım Etmek İçin Üstün Kılandır.

[Yitiksevda]

Allah Kimini Kimine Yardım Etmek İçin Üstün Kılandır.

Rabbinin rahmetini yoksa onlar mı bölüştürüyorlar? (Hayır, nasıl ki) bu dünyada geçim araçlarını onlar arasında bölüştüren ve onların bazısını başkalarına yardım etmeleri için diğerlerinin üstüne çıkaran Biziz; (aynı şekilde, dilediğimize manevi bağışlarda bulunan da Biziz): Rabbinin bu rahmeti, onların yığabilecekleri bütün (dünyevi servetler)den daha hayırlıdır.
(Zuhruf-32)

Rabbimizin rahmetini bölüştürmeye hiçbir güç kadir değildir, Rab terbiye eden, gözeten, koruyan kanun koyandır. Kulun yegane velisi, yardım edeni, rızık vereni, onu dirilten, ona hayat veren ve onu öldürüp ardından diriltecek olan, ceza veya mükafat verecek olan. Allah yaşamımız boyunca bizlere verdiği emanete sahip çıkarak, onu Rabbinin razı olacağı emir ve yasaklara riayet ederek koruduğu zaman mükafatını, korumadığında ise cezaya müstahak olunacağını bildirmektedir.

Yaşam boyu geçimini sağlamak için gerekli olan geçim araçlarını,(Rızkı) Allah insanların kendi yeteneklerine, işgüçlerine, azimlerine bağlı olarak vermektedir. İnsanların bu yeteneklerine bağlı olarak rızkın dağılımı insanlar arasında farklılıklar gösterebilir. Bu İlahi kanun gereğidir. Lakin kapitalist sistemlerde yetenekten ziyade kişisellik arz eden bu husus fertler bazına indirgenerek adaletsiz bir dağılım üzere olmaktadır.

Örnek verecek olursak: Bir iş ataması gerçekleşeceği zaman, adalet gözetilmeden, iş gücüne bakılmadan, yeteneği göz ardı edilen ve o işi hak edenlerin yerine, dayısı olanlar yerleştirilebilmekte, akraba bağları, kayırmalar sureti göz önünde bulundurularak yapılan haksız uygulamalar.

Allah adildir ve her şeyi adalet üzere yapar. Şöyle ki bazılarını başkalarına yardım etmek için üstün kılan Rabbimiz insanın toplumsal yaşamına göre çünkü insan topluluklar şeklinde yaşayan varlıklardır. Hayatın devamı söz konusu olunca kimi insanlar kimi insanlara iş gördürerek hayatın devamını sağlamak için bir birlerine muhtaçtırlar.

Ayeti kerimede kimilerini kimilerine üstün kılma, Bir ferdin diğer ferde üstünlüğü, egemenliği anlamında değildir. Bu şekil görülen bir üstünlük anlayışı sömürgeci anlayışların verdiği anlamdır. Toplumsal bir birliktelik içinde yaşama ihtiyaç duyan insanoğlu iş gücüne, kabiliyetine, azimlerine göre bir birlerine iş görürler. Bu iş görme egemenlik, üstünlük olarak değil bilakis bir biri ile var olma anlayışıdır.

Gelenekçi zihniyetler bu ayeti kerime verilmek istenen mesajı, farklı yorumlama sureti ile sanki Rabbimiz insanlar arasında rızık farklılığı ile birilerini birilerine hizmet ettiriyor gibi algılamaktadırlar. Bu yanlış algılamalara karşı ayeti kerimede gerçek manada verilmek istenen mesaj insanların farklı yetenek ve iş güçlerine göre rızık elde ettikleri ve rızkı fazlaca elde edenlerin bu elde ettikleri rızık ile yardım etmek zorunda oldukları görüşüdür.

Yetenek ve iş gücüne azime bağlı olan Rızık hususunda her insanın eşit bir gelir düzeyine çıkarma çabaları bu ayeti kerimenin ortaya koymuş olduğu hakikate ters düşer. Tüm insanları eşit gelire sahip kılmak imkansızdır. Esas olan elde edilen rızkı rıza-i ilahi esasına bağlı olarak insanlara yardım etmek için kullanmaktır.

Dünyalık olarak elde edilen malların Allah katında değeri ancak ve ancak ilahi esaslara göre kullanma ile değer kazanır. Bunun dışında elde edilen dünyalık Allah katında hiçbir anlam ifade etmez. Çünkü dünyalık hem mümine, hem sefihe, hem kafire, hem zalime verilir. Lakin manevi rahmetten Salih amel işleyenler, muttaki kullar yararlanır.

Allah’ın kimini kimine üstün kılması, Elde edilen dünyalıkları rıza-i ilahi amaçlı kullanıma yönlendirme içindir. Rızkı elde etmek insanın kendi gayreti ve yeteneğine bağlıdır.

Bu beldelerin halkından (ganimet olarak) ne alındıysa Allah, hepsini Elçisi'ne devretti, (ganimetin tümü,) Allah'a ve Elçisi'ne, (ölen müminlerin) yakınlarına, yetimlere, yoksullara ve yolculara aittir; (böyle yapıldı) ki o, içinizden (zaten) zengin olanlar arasında dolaşıp duran (bir servet) haline gelmesin. Bu nedenle, Elçi size (ondan) ne kadar verirse (gönülden) kabul edin ve size vermediği şey(i istemek)ten kaçının ve Allah'a karşı sorumluluğunuzun bilincinde olun! Çünkü Allah misillemesinde çetindir.
(Haşr-7)

İslam servet hususunda belli bir zümrenin, servetlerini biriktirmelerine, savurganlık yapmalarına, israf ve cimrilikte bulunmalarına karşı, o serveti yetimlere, yoksullara ve ihtiyaç sahibi olanlara, Allah yolunda infak etmeyi emreder. Genelde fakirliğe sebep olan, işverenin işçiye emeğini tam ödememesi, kazanılan malı Allah yolunda infak etmemesi, biriktirdikçe biriktirmesi esas sebeptir ve bu tür oluşumlara karşı Allah adaleti gözetmemizi ve rızık olarak elde ettiklerimizi infak etmeyi emreder.

İnsanlar yaradılış gayeleri dışında olgulara sağlandıkları zaman, Yalnızca Rızık verme gücüne sahip olan Allah’ı bırakıp bu hususta hiçbir güce sahip olmayan birilerine yönelmeleri ve onlardan istemeleri Allah’ın kudretini anlamayıp beşeri o konuda hak sahibi görme birilerini ona denk tutma anlayışının kanıtı olmaktadır.
Rızkı verme hususunda Allah yarattığı her şeye eşit taksimat yapar, Ama bu taksimatı adaletsizlik yapanlar kendi lehlerine kullandıkları zaman Zengin ve Fakir ayrımı ortaya çıkar bunu günümüzde en fazla yapan anlayış sahipleri din adına din baronluğu yapan din adına sömürenlerdir.

Adalet hususunda tek etkileneceğimiz merkez nokta Kuran ve Allah resulüdür Kuran rızk hususunda her daim adaleti emrediyor iken adaletsizlik yapanlar suçu Allah’a yükleyerek Allah bana verdi söylemleri ile gasp ettikleri yoksulların mazlumların mallarına ipotek koymaktadırlar. Kendi elleriniz ile yapıp ettiklerinizi Allah’a mal etmekten utanmalısınız Allah adildir zalim olan insandır.

YitikSevda

[Mihrinaz]

Rabbinin rahmetini yoksa onlar mı bölüştürüyorlar? (Hayır, nasıl ki) bu dünyada geçim araçlarını onlar arasında bölüştüren ve onların bazısını başkalarına yardım etmeleri için diğerlerinin üstüne çıkaran Biziz; (aynı şekilde, dilediğimize manevi bağışlarda bulunan da Biziz): Rabbinin bu rahmeti, onların yığabilecekleri bütün (dünyevi servetler)den daha hayırlıdır.
(Zuhruf-32)

Ayeti kerimede kimilerini kimilerine üstün kılma, Bir ferdin diğer ferde üstünlüğü, egemenliği anlamında değildir. Bu şekil görülen bir üstünlük anlayışı sömürgeci anlayışların verdiği anlamdır. Toplumsal bir birliktelik içinde yaşama ihtiyaç duyan insanoğlu iş gücüne, kabiliyetine, azimlerine göre bir birlerine iş görürler. Bu iş görme egemenlik, üstünlük olarak değil bilakis bir biri ile var olma anlayışıdır.

Gelenekçi zihniyetler bu ayeti kerime verilmek istenen mesajı, farklı yorumlama sureti ile sanki Rabbimiz insanlar arasında rızık farklılığı ile birilerini birilerine hizmet ettiriyor gibi algılamaktadırlar. Bu yanlış algılamalara karşı ayeti kerimede gerçek manada verilmek istenen mesaj insanların farklı yetenek ve iş güçlerine göre rızık elde ettikleri ve rızkı fazlaca elde edenlerin bu elde ettikleri rızık ile yardım etmek zorunda oldukları görüşüdür.

Yetenek ve iş gücüne azime bağlı olan Rızık hususunda her insanın eşit bir gelir düzeyine çıkarma çabaları bu ayeti kerimenin ortaya koymuş olduğu hakikate ters düşer. Tüm insanları eşit gelire sahip kılmak imkansızdır. Esas olan elde edilen rızkı rıza-i ilahi esasına bağlı olarak insanlara yardım etmek için kullanmaktır.

Allah razı olsun...