Ahde Vefâ

[iklimya]

Ahde Vefâ

Abdullâh bin Mübârek gazâya gitmişti.
Bir kâfirle cenk ediyordu. Namaz vakti gelince,
kâfirden vakit isteyip namazını kıldı,
kâfirin ibâdet vakti gelince, o da mühlet istedi.
Yüzünü puta koyunca, Abdullâh, içinden:

"-İşte şu ânda ona karşı zafer kazanma zamanı!" deyip,
onu katletmek için kılıcını çekerek yanına geldi.
Tam bu esnâda:

"-Yâ Abdullâh! Ahdinde dur, şüphe yok ki verilen sözün sorumluluğu vardır."
(İsrâ, 34) diye bir ses duydu ve ağladı.
Kâfir başını kaldırınca,
başının ucunda çekilmiş kılıçla duran Abdullâh'ın ağlamakta olduğunu görünce:

"-Sana ne oldu?" diye sordu. Abdullâh durumu anlattı ve:

"-Senin vesîlenle bizi itâb ettiler!" dedi. Bunun üzerine kâfir bir nâra atıp:

"-Düşmanı için dostunu azarlayan böyle bir Allâh'a baş kaldırmak ve karşı gelmek nâmertliktir."
dedi ve İslâm'ı kabul edip Allâh yolunda sâlih bir kul oldu.

_Alıntı_

[karlofca61]

Allahu Teala nasıp edince ediyor, Allahu Teala kalbi mühürlü kimselerden eylemesin. AMİN...

[Emekdar Üye]

Allah ahde vefa yolunda giden insanların peşinde gitmemizi nasip eylesin..

hoş bir hisseden kıssa idi..Allah razı olsun iklimya

[Esma_Nur]

z.Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler, derlerki

-Ey halife bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.

Bu söz üzerine Hz.Ömer suçlanan gence dönerek:

-Söyledikleri doğrumu diye sorar.

Suçlanan genç derki evet doğru bu söz üzerine Hz Ömer:

-Anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.

Bunun üzerine genç anlatmaya başlar,derki :

-Ben bulunduğum kasaba hali vakti yerinde olan bir insanım ailemle beraber gezmeye çıktık kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Hayvanlarımın arasında bir güzel atım varki dönen bir defa daha bakıyor hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyva koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir taş atım oracıkta öldü, nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım babası öldü, kaçmak istedim, fakat arkadaşlar beni yakaladı,durum bundan ibaret,dedi.

Bu söz üzerine Hz Ömer söyleyecek bir şey yok bu suçun cezası idam, madem suçunu da kabul ettin…

Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:

-Efendim bir özrüm var, ben memleketinde zengin bir insanım babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı, gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım şimdi siz bu cezayı ifnaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettğiniz için Allah indin’de sorumlu olursunuz, bana üç gün izin veriseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün için de yerime birini bulurum der.

Hz Ömer dayanamaz derki:

-Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalırki? der,

Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar derki,

-Bu zat benim yerime kalır, o zat Amr ibni As’ dan başkası değildir. Hz Ömer Amr ‘a dönerek

-Ey Amr delikanlıyı duydun, der.

O yüce sahabi:

-Evet, ben kefili, der ve genç adam serbest bırakılır.

Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur, Medinenin ileri gelenleri Hz Ömere çıkarak gencin gelmeyeceğini, dolayısıyla Amr’ın idamın yerine, maktülün diyetinin verilmesini teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz, derler.

Hz Ömer kendinden beklenen cevabı verir, derki,

-Bu kefil babam olsa farketmez, cezayı infaz ederim.

Amr tam bir teslimiyet içerisinde derki,

-Biz de sözümüzün arkasındayız.

Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür.

Hz Ömer gence dönerek derki,

-Evladım gelmeme gibi önemli bir fırsatın vardı neden geldin.

Genç vakurla başını kaldırır ve:

-Ahde vefasızlık etti demeyesiniz diye geldim, der.


Hz Ömer başını bu defa çevirir ve Amr’a derki,

-Ey amr sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?

Amr :

-Bu kadar insanın içerisinden beni seçti, insanlık öldü dedirtmemek için kabul ettim der.

Sıra gençlere gelir derlerki,

-Biz bu davadan vazgeçiyoruz, bu sözün üzerine Hz Ömer :

-Ne oldu biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz?

Gençlerin cevabı dehşetlidir :

- Merhametsiz insan kalmadı demeyesiniz diye.