Arefe ye ölüm kala

[MusabBinumeyr]

Arefe ye ölüm kala

Arefe gününün yüreklerimize dokunmasına sayılı gün ve saatler kaldı. Bizi bayramın lahuti nefesine bırakmasına.. Atiyelerini gönlümüzün avuçlarına bırakmasına…


Peki ya kendimize dönüp baktığımızda hak ettik mi arefe’yi… Arefe gününden sonraki bayram şenliğini… Kurtuluşuımuzun, beraatimizin mührünü alabildik mi kutlu Ramazanı şerif seçilmiş, on bir ayın sultanının otuz gün boyunca ilmik, ilmik ahrette ki cennet vesilesi olabilecek kurtuluş muştularına kulak verebildik mi..


Yaşadığımız ömür sürecinde zayi olmuş amel defterimizi sona doğru yaklaşan nefeslerimizi düşe kalka isyan dolu haleti ruhiyemizi Rahmanın kurtuluş beratına erişmeye vesile kılabildikmi?...


Yoksa veyl olsun Ramazanı şerif kendisine geldiği halde onun kadrü kıymetini bilemeden yolcu edenlerden mi olduk ayıp olmasın diye…


Şimdi kendine dönüp seslenme nefsini susturup kendini dinleme ve…ebediyete namzet nefsinin prangalarında sıkışmış ruhunu bilme zamanı…duy bak ne diyor ruhun sana usulca.. Zaman daha seninle ey dünyanın halifesi hala nefes alabiliyorsan ser seccadeni cananın huzuruna arefe’nin huzur dolu iklimine bayramın şenliğine ömür sermayenin beraatine ulaşmak için geceni gündüz eyle gözlerinden ikişer damla yaşla var cananın huzuruna.


Yarabbi ben geldim, kapında divaneyim, affet beni, affı seversin affedensin beni de affeyle…diye dua, dua yalvar, varsın dilini sustur. Kalbinin kelimeleri dökülsün gözyaşlarının arasından ukbaya, şahidin olsun mahşere dek Rabbine ulaşmış olmanın bayram sevincini yaşa…


Yetiş son anları gibi gözükse de Ramazanı şerif bizlere veda etme telaşına girişse de sen yetiş bende varım beni de kervana al..Benimde ismimi Rabbime eriştir bendende razı ol bana da atiyelerini lutfet diye seslen Okutlu misafirin dilekçelerine…


Gecelerin zülüflerine nazlı gelin gibi sehere süslediği o kutlu saatlerde, herkes gecenin koynunda uyku halinde iken ben geldim Rabbim de…Seslen işte o kapıda bul kendini o kapıya bırak dünyalık yüklerini, altından kalkamadığın imtihan serüvenini, benim senden başka gidecek kapım yok ey vefa sahibi ALLAHIM, de..seslen, aşık maşukunu ararmış bende seni aradım bunca yıl beni bırakma aşkından başka deryalara garip gönlümü salma diye seslen Yüreğin mangal gibi yansın tutuşsun..pişman ol ömrünün kışına, Nasuh tevbesi ile diril, arefe’nin sıcacık ana şefkati kollarına bırak kendini, bayramın diriltici nefesi ile kendine gel…ve şükür secdelerine sal nefsini…


Vakit mi arefe’ye ölüm kala…Azrail yanıbaşımızda tevbe kapın ise aldığın nefes kadar yakınında uzat hadi avuçlarını semaya af dile affı sevenden affedenden ..İşte o zaman bayram o bayram ola sevinç neşe dola .. Azat olur her can ateşten olur bahar, olur şebnem…


İhlası Şerifeleri bol, bol okuyacağımız ibadetü taata daha sıkı sarılacağımız gönül ehli olacağımız nice ömürlere arefelere ve bayram güzelliklerine inşaallah…


Selam ve dua ile…



Remle YALÇIN



Çok güzel bir yazısı okudum ve düşündüm bu güzel düşünceleri sizlerle palaşmak istedim.Takip ettiğim bir yazar.

[YaŞuHa]

Allah razı olsun güsel insan