Önyargı'sız

[NUR]

Önyargı'sız

Ön yargılarımızla ilgili bir hikaye vardır, uzaklarda bir köyde, kocası, çocuğu dogmadan ölmüş, tek başına yasayan hamile bir kadın kendisine arkadaş olması açısından dağda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği evinde beslemeye baslar.

Gelincik kadının yanından bir an bile ayrılmaz. Her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da, oldukça uysallaşır. Bir kaç ay sonra kadının çocuğu doğar. Tek başına tüm zorluklara göğüs germek ve yavrusuna bakmak zorundadır.

Günler geçer ve kadın bir gün birkaç dakikalığına da olsa evden ayrılmak ve yavrusunu evde bırakmak zorunda kalır. Gelincikle bebek evde yalnız kalmışlardır. Aradan biraz zaman geçer ve anne eve gelir.

Gelinciği ve kanlı ağzını görür. Anne çıldırmışçasına gelinciğe saldırır ve hayvanı oracıkta öldürür. Tam o sırada içerdeki odadan bir bebek sesi duyulur. Anne odaya yönelir... Ve odada beşiğin içindeki bebeği ve bebeğin yanında duran parçalanmış bir yılanı görür.

Önyargı hayata kuşkucu ve güvensiz bakmamızı sağlar. Yerleşmiş, kalıplaşmış ön yargıları yok etmek için hiç çaba harcamayız. Bizim kafamızda bir olay, durum ya da kişi hakkında bir fikir ortaya koyacaksak, yerleşmiş kanaatler çerçevesinde ele alırız her şeyi…

Falan kişinin yaptıkları çok iyi yemeklerdir, ama filancanın yaptığı yemek hiç de güzel olmamaktadır…

İyi yemek yapıyor diye ön yargımızın oluştuğu kişinin yemeğini yerken kafamızda önceden canlandırdığımız, daha yemeden damağımızda hissettiğimiz tadı ile birlikte yemeğe başladığımız için o yemek zaten lezzetlidir!

Zaten iyi yemekler yapamayan birisinin yaptığı yemekleri yemeden öncede, zaten önümüze tatsız tuzsuz bir şeyler koyacak yine önümüze düşüncesiyle ağzımızda daha yemeden oluşan o bozuk tat ile yemeğe başladığımız için o yemeğin lezzetli olması imkansızlaşır!

Herhangi bir ressamın eserini Van Gogh’ un eseri olarak takdim edersek insanların yaklaşımı nasıl olacaktır? Aynı kişinin bir başka eserini ise kendi ismiyle takdim edersek insanların buna yaklaşımı nasıl olacaktır? Aynı kişinin iki farklı eseri ama birisine Van Gogh’ un eseri dedik, insanların yaklaşımları aynı olmayacaktır herhalde…

Bir şeylere iyi ya da kötü dedirten dürtü önceden oluşmuş yaygın kanaatlerdir. Bu yaygın kanaatleri neden öyle olduğunu incelemeden, akıl süzgecinden geçirmeden kullanıyoruz…

“Herkes böyle düşünüyorsa bir bildikleri vardır.” Diye düşünürüz. Tabii ki bu kadar insan yanılacak değil ya!

Genelleme ve ön yargı ile yaklaştığımızda inceleme, muhakeme gereği duymayız. Hazır ön yargılar varken neden yeni bir bilgi araştırmasına girelim, zamanımızı boşa harcayalım!

Ya da bunun aksini ispat etmek için çaba içerisine kim girecek, biz de onlar gibi düşünürsek ne kaybederiz!

Genellemeler ve önyargılar gerçeği görmemizi çoğu zaman engellerler. Polisler hakkında ön yargılarımız vardır, doktorlar hakkında, öğretmenler hakkında, doğulular hakkında, batılılar hakkında, güneyliler hakkında, kadınlar hakkında, erkekler hakkında, hemen her kesim, grup cemaat, şu yazar veya şair hakkında,meslek grubu, şehir ve bölge hakkında yer etmiş yaygın kanaatlerimiz mevcuttur ve bunların bir çoğunu da görmediğimiz, şahit olmadığımız halde şahit olmuşuz gibi gerçek olarak kabul ederiz…

O gazete yazmışsa doğrudur ve ya o gazete yazmışsa yanlıştır, falan kişi söylüyorsa doğrudur, filan kişi söylüyorsa yanlıştır. Aynı şeyi A şahsı yapmışsa yanlıştır, B şahsı yapmışsa doğrudur. Ön yargılarla olay kişi ve kurumlara yaklaştığımız sürece birbirimizi anlamamız ve gerçeklere ulaşmamız kolay olmayacaktır.

Ön yargı iletişimi bozar, ön yargı düşünceyi köreltir, gerçeklere ulaşmamızı engeller, ön yargı özel duygu ve düşüncelerle sağlıklı sonuçlara ulaşmamızı engeller…

Einstein ne güzel söylemiş…“İnsanlardaki ön yargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan çok daha zordur...”

Olaylara, kişilere, kurumlara ön yargısız ve kendi gözlüklerimizle bakacağımız günlere ulaşmak dileğiyle…
ALINTIDIR
atch.com