Musibetlere Sabır

[nurşen35]

Musibetlere Sabır

Cenab-ı Hak Kur'anı Kerim'de bizleri biraz korku , biraz açlık , biraz da mallardan , canlardan , ürünlerden eksiltme ile imtihan edeceğini ( Bakara 155 ) haber veriyor. Bu ilahi kanun her an her yerde afetler , kazalar , ölümler , hastalıklar , işlerin bozulması gibi musibetlerle hükmünü yürütüyor.

Musibetler karşısındaki güzel sabır , vurgunun hissedildiği ilk andaki sabırdır. Daha sonra çaresizlikle ve alışmak suretiyle sergilediğimiz sukunet hali övülen bir sabır değildir. Musibetler karşısındaki sabrı cemilin belirtisi , kişinin ilk andan itibaren edep ve ciddiyetini muhafaza etmesi , halini diğer insanlara şikayet konusu yapmamasıdır.

Özellikle yakınlarımızın ölümünden dolayı kalbimizin mahzun olması , sessizce gözyaşı dökmemiz şikayet veya sabırsızlık sayılmaz. Bağırıp çağırarak ağlamak , dövünmek , birilerini suçlamak , uğradığı musibet sebebiyle her zaman yaptığı meşru işi veya her zaman ki kıyafetini giymeyi terk etmek şikayet sayılmıştır.

Üstelik kişiyi ilahi takdire itiraza veya isyana sevk ederek daha kötü ve daha büyük bir musibete yol açma ihtimalini barındırır. Bu tehlikelerden korunmamız için musibetle karşılaşılan ilk anda ayaktaysak oturmamız , oturuyorsak uzanmamız , yaptığımız işi değiştirmemiz , mümkünse bir nebze uyumamız , abdest almamız veya namaza durmamız tavsiye edilmişse de sabrı cemil ile mukabelenin şartı , yaşananların hikmetini anlayabilecek bir kalbe sahip olmaktır , denilmiştir....









Alıntı...

[nurşen35]

KARŞIMIZA ÇIKAN PROBLEMLİ İNSANLAR ASLINDA İMTİHANIMIZDIR! Karşımızdaki sorunlu insanlara ve sorunlara odaklanarak kendimize belki o sorunlardan daha çok zarar veriyoruz. Sorunlu insanlardan kaçış yok birisi gitse hayatın başka alanlarında yenileri girer hayatımıza. Allah açık açık "Bazınızı bazınıza fitne kılacağım, bakalım sabredecek misiniz"dedi Kur'an'da.(Furkan suresi 20. ayet) Gerçekten de mutlaka problem yaşadığımız insanlar çıkar karşımıza. Onlara odaklanmak yerine, Allah onunla imtihan ediyor beni, nasıl davranacağımı ortaya çıkarmak istiyor diye düşünsek işimiz çok daha kolaylaşacak. Başka yolu yok Allah mutlaka bizi birbirimizle imtihan edecek. Bu anlamda Hz Meryem'in hikayesi çok ibret verici. O, dünyayı arkaya atıp mabede çekilmişti, yalnızca Rabbine yöneliyordu ama yetmedi. Rabbi onu ağır bir imtihanla toplumla karşı karşıya getirdi. Babasız bir çocuk vererek bu durumu toplumuna açıklamanın ağır kaygısını yaşattı ona. Hz. Meryem içinde bulunduğu kederden "Ne olurdu daha önce ölüp gitseydim de unutulmuş olsaydım" dedi (Meryem Suresi 23) Rabbinden Ona "Üzülme"diye nida geldi.( Meryem Suresi 24.) Allah o kadar merhametli ki hem imtihan ediyor hem de "üzülme" diyor. Şimdi bizim de kalbimize O sonsuz merhametten "üzülme" nidası gelir elbet ama biz de Hz Meryem gibi kalbimizi dünyadan sıyırıp yalnız O'na ibadet edip yalnız O'ndan yardım bekler duruma getirebilseydik. Geçici dünyanın geçici kazanımları için kalbimizi harap etmişsek Rabbimizden gelen üzülme nidalarini da duyamayabiliriz. Biz bu dünyada yolcuyuz, elbet dünyadan faydalanacağız ama heran yolculuk olabilir hazırlığıyla kalbimizin ahiret bavulu hep hazır olmalı, dünya ve içindekiler bizim için vazgeçilmez olmamalı, Hz İbrahim gibi tek ama tek vazgeçilmezimiz Alemlerin Rabbi olan Allah olmalı, elbet yazması kolay Rabbil alemin yaşamayı da nasip etsin hepimize....