Necip Fazıl Üstad dan Şiirler

[Verda_Naz]

Necip Fazıl Üstad dan Şiirler

-VİSAL-
beni zaman kuşatmış, mekan kelepçelemiş;
ne sanattır ki, her şey, her şeyi peçelemiş...
perde perde veralar, ışık başka, nur başka;
bir anlık visal başka, kesiksiz huzur başka.
renk, koku, ses ve şekil ötelerden haberci;
hayat mı bu sürdüğün, kabuğundan, ezberci?
yoksa göz, görüyorum sanmanın öksesi mi?
fezada dipsiz sükut, duyulmazın sesi mi?
rabbim, rabbim, yüve rab, alemlerin rabbi, sen!
sana yönelsin diye icad eden kalbi, sen!
senden uzaklık ateş, sana yakınlık ateş!
azap var mı bu almede fikir çilesine eş?
yaşamak zor, ölmek zor, erişmekse zor mu zor?
çilesiz suratlara tüküresim geliyor!
evet, ben, bir kapalı hududu aşıyorum;
ölen ölüyor, bense ölümü yaşıyorum!
sonsuzu nasıl bulsun, pösteki sayan deli?
kendini kaybetmek mi, visalin son bedeli?
mahrem çizghilerine baktıkça örtünen sır;
belki de benliğinden kaçabilene hazır.
hatıra küpü, devril, sen de ey hayal, gömül!
sonu gelmez visalin gayrından vazgeç, gönül!
o visal, can sendeyken canını etmek feda;
elveda toprak, güneş, anne ve yar elveda!


-NUR-
sen ol dersin ve olur!

pırıltı dolu billur,
çığlık içinde fağfur.
bir renk bize öteden
ve bir ses, o besteden;
nur bize, allah'ım, nur!

büyük divan ve huzur...
bekliyor mezarı sur.
sonsuzluk, ölümsüzlük,
bitmez, tükenmez düzlük;
nur bize, allah'ım, nur!

güneşi tuttu çamur;
elmas mahçup, zift mağrur.
yakın kandili, yakın;
ne donanma, ne yangın;
nur bize, allah'ım, nur1

sen ol dersin ve olur!


-SEN-
senden, senden, hep senden,
akisler aynalarda.
göğe çıksam mahzendan;
hasretim turnalarda.

seni buldum bulduysam;
gökten bir davet duysam!
ben ki, suçumu yuysam,
su biter kurnalarda.

garibe sensin vatan,
nur yurdunu aratan!
sensin, sensşn yaratan,
rahmeti analarda.


-O VAR-
her defa haberi taze bir müjde;
O VAR!
her defasında, geç, gafletten vecde;
O VAR!
ne sen varsın, ne ben, ne yar, ne kimse;
O VAR!
bütün sevdiklerin elden gittiyse;
O VAR!
kalacak kim var ki, dost tomarından?
O VAR!
sana daha yakın şahdamarından;
O VAR!
arama, ilaç yok eczanede!
O VAR!
gayede, sebepte ve bahanede;
O VAR!
sevdiğini ebed boyu tutan dinç
O VAR!
ölümsüzlük şevki, ilahi sevinç;
O VAR!
yıkılmaz dayanak, kırılmaz destek;
O VAR!
tekten de tek, bir tek, tek başına tek;
O VAR!..

[Verda_Naz]

AĞZIMI DİKSELER

tel tel ve iplik iplik dikseler de ağzımı;
tek ses duysalar;ALLAH... yoklayanlar nabzımı.


ALLAH VE İNSAN

seni aramam için beni uzağa attın!
alemi benim, beni kendin için yarattın'


ZEHİRLE PİŞMİŞ AŞ

"zehirle pişmiş aşı yemeye kimler gelir?"
dilsizce, yalnız ALLAH demeye kimler gelir?


YAKINLIK

insan, yaklaştığınca yaklaştığından ayrı;
belli ki; yakınımız yoktur ALLAH'tan gayrı...


LÜGAT

tutuşturanlar, lügat kitabını elime,
bilsin; ALLAH'tan başka bilmiyorum kelime.


ÖPMEK

ellerime uzanan dudakları tepeyim;
ALLAH diyen, gel, seni ayağından öpeyim!


TEK KELİME

ne var ki, pazarlığa girişecek ecelle;
sermayem tek kelime, ALLAH azze ve celle...


AŞK

rabbim, rabbim, bu işin, bildim neymiş türkçesi;
senin aşkın ateştir, ateşin gül bahçesi...

[enderhafızım]

Aç Kapıyı

Aç kapıyı haber var,
Ötenin ötesinden.
Dudaklarda şarkılar,
Kurtuluş bestesinden.

Biz geldik, bilen bilsin.
Gönül gönül girilsin.
İnsanlar devşirilsin,
Sonsuzluk destesinden.

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Ağlayan Çocuklar

Kafesli evlerde ağlar çocuklar,
Odalarda akşam olurken henüz.
O zaman gözümün önünde parlar,
Buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz.

Ne vakit karanlık kaplasa yeri,
Başlar çocukların büyük kederi;
Bakınır, korkuyla dolu gözleri:
Ya artık bir daha olmazsa gündüz?

Gittikçe kesilir derken sedalar,
Gece; bir siyah el gözümü bağlar;
Duyarım, içime sığınmış, ağlar,
Bir ufacık çocuk, bir küçük öksüz...

1924

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Akrostiş

İhtilal acentası...
Solun tam da ortası.
Moskof ’un oltası..
Eli, zulüm muştası.
Tek ümidi, cuntası


İnkılap, avantası...
Nemrut, onun atası...
Ölüm yolu, rotası..
Namlı servet çantası..
Ünlü küfür softası..

(1968)

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Allah Diyene

Her şey, her şey şu tek müjdede;
Yoktur ölüm, Allah diyene
Canım kurban, başı secdede,
İki büklüm, Allah diyene

Akıl, kırık kanadı hiçin;
Derdi gücü 'nasıl' ve 'niçin'...
Bağlı, perçin üstüne perçin,
Benim gönlüm Allah diyene...

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Allah Derim

Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!

Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ebedi oluşun urbası kefen!
Kursa da boşluğa asma köprü, fen,
Allah derim, başka hiçbir şey demem!

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Aman!

Aman efendim, aman!
Galiba Âhir Zaman!
Manzarası yurdumun,
Tufan gününden yaman!
Göz görmez aydınlıkta;
Asümanedek duman.
Yer dumanmış ne çıkar,
Duman dolu âsüman.
Türk evi delik deşik;
Yıkı dökük hânüman.
Duraksız itiş kakış;
Süresiz karman-çorman.
Anne çocuk doğurur,
Köpek soyundan azman.
Beyinler zıpzıp kadar,
Mideler koskocaman.
Aziz fikir buğdayı,
Katıra mahsus saman.
Boş lâf, hep dalga dalga;
Uçsuz bucaksız umman.
Hayvanlık orkestrası:
Eşek, birinci keman.
Orman keleş, nebat kel;
Nebat adamlar orman.
Midelerde ihracat,
Günde beş milyon batman.
Milli servet matbaa,
Bilmem kaç milyar harman.
Yangın evinde satranç;
Plân, reform ve uzman.
Tam bir buçuk asırdır,
Maymunlardan eleman.
Bizdeki hale nispet
Maymun taklitten pişman.
Hangi yol Türke uygun,
Hangi parti tercüman?
Çıkamaz meydanlara;
Camide mahpus iman!
Silah küfrün belinde,
Küfrün elinde, ferman.
Cehle sorarsan ilim;
Zehre sorarsan, derman.
Rahmet, meçhul kelime;
Bilinmez isim, Rahmân.
Kutsal kitaptır fuhuş;
Ahlâk, okunmaz roman.
Tarih, kontra gerçeğe;
Hürriyet hakka düşman.
Millete kasdedenin
İsmi milli kahraman.
Yere batsın bu dünya,
Bu dünyadan hayr uman!
Genç adam, at yorganı!
Sana haram, uyuman!
Aman, efendim aman!
Efendim, aman, aman!

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Anneciğim

Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!...

(1926)

Necip Fazıl Kısakürek

[enderhafızım]

Anneme

Anne girdin düşüme.
Yorganın olsun duam;
Mezarında üşüme.

Anlamam, anlatamam.
Düşen düştü peşime,
Artık vadeler tamam...

Necip Fazıl Kısakürek