Şuara Suresi Bize Ne Anlatıyor...

[nurşen35]

Şuara Suresi Bize Ne Anlatıyor...

Şuara Suresi, 227 ayettir. 187 - 224 ve 227. ayetleri Medine'de diğerleri Mekke'de nazil olmuştur. Bu mübarek sure, kafirlerin iman etmemelerine çok üzülen Peygamberimizi (sav) teselli ederek başlıyor ve kafirlerin inanmadıkları gerçeğin haberinin yakında onlara geleceğini beyan ediyor.

Sure-i Celilede bundan sonra Hz. Musa ile Firavun'un kıssası beyan ediliyor. Allah'ü Teala Hz. Mus'ya nida ediyor ve o zalim kavme gidip dini tebliğ etmesini emrediyor. Hz. Musa '' Rabbim beni yalanlamalarından korkuyorum'' diyor. Allah'ü Teala da korkmamasını ve kardeşi Harun'la (as) beraber gitmelerini emrediyor. Hz. Musa Firavun'a giderek onu Hak dine davet ediyor. Fakat Firavun, onu çocukken büyüttüğünü sonunda da bir adam öldürerek gittiğini söylüyor. Hz. Musa ise o işi cahilken yaptığını anlatıyor ve Firavun'u Alemlerin Rabbi olan Allah'a iman etmeye tekrar davet ediyor. Firavun buna karşı çıkıyor. Hz. Musa'nın deli olabileceğini ve kendisinden başka ilah edinmeleri halinde onları zindana atacağı tehdidinde bulunuyor. Hz. Musa '' Apaçık bir delil getirsem de mi, beni cezalandıracaksın'' diyor. Firavun'da '' O delili getirde görelim'' diyor. Bunun üzerine Hz. Musa asasını yere bırakıyor ve asa bir yılan oluyor. Elini koynundan çıkarıyor, eli bembeyaz parlıyor. Firavun bu mucizeleri gördüğü halde onun peygamberliğine inanmıyor ve onu sihirbazlıkla suçluyor. Bütün sihirbazları topluyarak Hz. Musa ile yarıştırıyor.

Nihayet tayin edilen gün ve yerde sihirbazlarla Hz. Musa karşılaşıyor. Önce sihirbazlar sihirlerini ortaya koyuyorlar ve sonrada Hz. Musa asasını yere bırakıyor ve asa onların uydurdukları şeylerin hepsini yutuyor. Bunu gören sihirbazlar hemen iman ediyorlar. Fakat Firavun onlara kızarak ellerini ve ayaklarını çaprazlama kestireceğini söylediği halde sihirbazlar imanlarıdan vazgeçmiyorlar.
Hz. Musa İsrailoğullarını geceleyin Mısır'dan alıp götürüyor. Onların gittiklerini öğrenen Firavun peşlerine düşüyor. Firavun ve ordusu Kızıldeniz'in kenarında Hz. Musa ve İsrailoğullarına yetişiyor. Hz. Musa Ve İsrailoğulları yarılan denizden karşıya geçiyorlar. Firavun ve ordusu suda boğuluyor......




Devam edecek...

[nurşen35]

Sure-i Celile Hz. İbrahim'in kıssası ile devam ediyor. Hz. İbrahim babasına ve kavmine dini tebliğ ediyor fakat onlar bu tebliği kabul etmiyorlar. Ahirette , bu dünyadayken Allah'dan başka şeylere tapan insanlarla kendilerine tapınılan put ve benzeri şeylerle karşılaşacaklarını ve onların tapınılmaya layık olmadıklarını görerek pişman olacaklarını ve tekrar dünyaya dönerek iyi amel işleme isteğinde bulunacaklarını artık böyle bir isteğin kabul edilmesinin mümkün olamayacağı beyan ediliyor.

Daha sonra Hz. Nuh kıssasına temas ediliyor.
Hz. Nuh, kavmini hidayete çağırarak kendilerinden bir ücret istemediğini beyan ediyor. Fakat onlar , kendisine tabi olan halk tabakasını yanından uzaklaştırmasını istiyorlar. Hz. Nuh böyle bir şey yapmayacağını söylüyor ve kavminin kendisini dinlemediğini ve aralarında hüküm vermesini Allah'ü Teala'dan diliyor.
Hz. Nuh ve ona inananlar gemiye biniyorlar, inanmayanlar ise suda boğulup yok oluyorlar.

Ad kavmine Peygamber gönderilen Hz. Hud'un kıssası beyan da ediliyor.
Hz. Hud , kavmini doğru yola davet ediyor ve bu davet karşılığında kendilerinden ücret istemediğini söylüyor. Onları yaptıkları kötülüklerden vazgeçirmeye çalışıyor. Fakat onlar Hz. Hud'un kendilerini ikaz etmesini redederek davetini kabul etmiyorlar. Bunun üzerine Allah'ü Teala onları helak ediyor.

Sure-i Celile Semud kavmine gönderilen Hz. Salih'in kıssasıyla devam ediyor.
Hz. Salih, kavmini doğru yola davet ederken kendilerinden hiç bir ücret istemediğini belirtiyor. Kavmini kötü davranışlardan alıkoymaya çalışıyor. Hz. Salih kavminin bir mucize getirmesini istemeleri üzerine Hz. Salih onlara bir mucize olarak taşın içinden çıkan bir deve veriyor ve ona asla bir kötülük yapmamalarını söylüyor. Fakat o azgın kavim bir gün o deveyi kesiyor ve bu sebeplede Allah'ın (cc) azabı onları yakalayıp yok ediyor.

Surede bundan sonra Hz. Lut'un kıssası beyan ediliyor.
Kavmini doğru yola davet eden Hz. Lut , onların kadınları bırakarak erkeğe gitme ahlaksızlığından vazgeçirmeye çalışıyor. Fakat onların Hz. Lut'un ikazlarını dinlemedikleri gibi onu tehdit ediyorlar. Hz. Lut kendisini ve ailesini bu azgın kavimden kurtarması için Allah'a (cc) dua ediyor. Allah'ü Teala'da onları helak ediyor.

Daha sonra Eyke halkına Peygamber olarak gönderilen Hz. Şuayb'ın kıssası beyan ediliyor.
Hz. Şuayb, kavmini doğru yola davet ederken davet karşılığında onlardan bir ücret istemediğini söylüyor. Ölçüyü tam yapmalarını , doğru terazi ile tartmalarını ve insanların haklarını kısarak yeryüzünde fesad çıkarmamalarını istiyor. Kavmi ise Hz. Şuayb'ın ikazlarını dinlemiyor, onu büyülenmiş birisi olarak görüyorlar. Kavmi Hz. Şuayb'dan gökten parçalar düşürmesini isteyerek meydan okuyorlar ve işte bunun üzerine bir azap bulutu çöküyor üstlerine. Böylece helak olup gidiyorlar.

Sure-i Celilede daha sonra Peygamber Efendimiz (sav)'e hitaben Kur'anın onun kalbine Cebrail (as) tarafından indirildiğini, Kur'anı Kerimin önceki kitaplar tarafından da anıldığını , İsrailoğullarının alimlerininde bunu bildiklerini inkarcıların azabı görünceye kadar ona iman etmeyeceklerini ifade ediyor. İnkarcıların hiç farkında olmadıkları bir zamanda azabın geleceğini , Allah'ü Teala'nın hiç bir memleketi uyarıcı bir Peygamber göndermeden helak etmediği vurgulanmaktadır. Resulullah Efendimizin (sav) önce yakın akrabalarını uyarması gerektiğini ve kendisine uyan müminlere şefkat kanatlarını indirmesi gerektiği tavsiye ediliyor. Allah'ü Teala'nın her şeyi çok iyi bildiği ve her şeyi çok iyi işittiği beyan ediliyor.

Surenin sonunda iftiracı günahkarlara şeytanların vesvese verdiklerini ve bu azgınların sapık şairlere kulak verilmesinden bahsediliyor. Ancak salih amel işleyen ve Allah'ı (cc) çokca anan ve haksızlığa uğradıktan sonra haklarını geri alanların azgınlardan olmadıkları ifade ediliyor. Zalimlerin yaptıkları zulmün cezasını çekeceklerini açıklayarak sure sonlanıyor.



Sadakallahül Aliyhil Azim...

[GÖKCEN_AZRA]

[Allahın kulu_]